Liebster Award

 

Blij verrast ben ik dat Mieke Schepens mij deze Liebster Award heeft toegekend. Het is een Award die in het leven is geroepen om blogs onder de aandacht te brengen. De bedoeling is dat je, op je blog, 11 vragen beantwoordt zodat de lezers je beter leren kennen.

Ik geef deze Liebster Award nu door aan andere bloggers om ook hen in de spotlight te zetten!

1.Wat doe je in het dagelijkse leven behalve bloggen?

Ik lees en schilder heel graag. Schrijven is voor mij ‘praten met woorden’ en schilderen is voor mij ‘praten met kleuren’. Beide geven mij enorm veel rust. Dan speel ik een avond per week nog bridge in een clubje van 6 vrouwen. Verder vind ik het heerlijk om met mijn man naar de film te gaan, een serie op dvd te bekijken en muziek te beluisteren. Een cryptogram of ander woordspel is ook een van mijn favoriete bezigheden.

2. Welke plek zou je graag eens willen bezoeken?

Steden als Rome en Barcelona heb ik, helaas, nog niet gezien. De Scandinavische streken trekken mij ook.

3. Wie of wat is je grootste inspiratie?

De grootste inspiratie is het leven zelf. Daarnaast is mijn man een grote bron van stimulans in de dingen die ik het liefst doe: schilderen, lezen en schrijven.

4. Waarom ben je een weblog gestart?

Ik schrijf graag en wil mijn blogs publiceren en dat kan het beste op een weblog.

5. Wat is de grootste trots in je leven?

Mijn man en degene die ik nu ben. Alles wat ik heb opgebouwd heb ik op eigen kracht verworven, daar ben ik trots op.

6. Waar geniet jij het meest van?

Ik geniet heel erg van lezen en schrijven, van schilderen, kunst, muziek, samen even op de fiets, de tuin, koken en eten met vrienden, van thuis-zijn en samen rommelen in huis.

7. Is er iets wat je al heel lang had willen doen, maar dat er nog altijd niet van is gekomen?

Ik heb jaren rondgelopen met het idee om te gaan schrijven en schilderen. Toch pakte ik het niet op, durfde het niet. Bedacht dat ik het niet zou kunnen, had geen zelfvertrouwen om juist die dingen te doen. Nu is dat over, heb het opgepakt. Dus neen, er is niets meer wat ik al lang wil doen, maar dat er nog niet van is gekomen.

8. Waarvoor kunnen ze je ’s nachts wakker maken?

Ik houd van hartige kleine hapjes, van tapas, van sushi. Dat zou ik ’s nachts wel lusten en erna een lekker sterk kopje espresso.

9. Op welk zelfgemaakt item ben je het meest trots?

Op een paar zelf beschilderde doeken.

10. Wat vind je echt onwijs irritant?

Ik kan heel boos worden over onrecht, leugens, respectloosheid.

11. Wat zijn jouw plannen voor morgen?

Nog meer lezen, schrijven en schilderen. En vooral ook genieten van het leven zoals het op mijn pad komt. En dat laatste geldt natuurlijk voor iedere dag.

Ik geef deze Liebster Award door aan de hierna genoemde bloggers en ben benieuwd naar hun antwoorden:

http://www.annevellinga.nl/

http://www.josevanrosmalen.nl/

http://sarahcreek.blogspot.nl/

http://schrijven2013.blogspot.nl/

http://www.sophiedijkgraaff.nl/

http://wilkointothemusicv2.blogspot.nl/

De 'ruggendokter'

Ik heb een beetje pijnlijke botten en een rug die af en toe voor veel ongemak zorgt. Voor dat laatste heb ik vandaag een afspraak met de ‘ruggendokter’, drie kwartier rijden van mijn huis vandaan. Buiten lijkt het donker door de voorbijrazende wolken, het stormt flink en de regen valt met bakken uit de lucht. Toch moet ik dit alles trotseren en zoef, het stuur stevig omklemd, over de snelweg richting Dokter. De wachttijd loopt wat uit, maar dan komt Dokter zelf mij ophalen. Een aardige, beetje voorovergebogen lopende man. Dat past eigenlijk niet bij het vak ‘ruggendokter’. Je zou toch denken dat juist hij precies weet hoe rechtop te lopen. Ook een man van weinig woorden, een beetje binnensmonds mompelend, maar een man met humor. Hij bekijkt en betast mijn rug. Met pen worden er streepjes op getekend, daar waar de wervels zich bevinden. 

Dan de behandeling. Vingers die duwen, een hamertje waarmee wordt geklopt, beurtelings een kussen onder mijn hoofd, dan weer onder de schouder, dan weer lig ik met een heup op het kussen. Ik draai op mijn rug, op mijn buik en op mijn zij, ik moet overeind, draaien met het hoofd, naar rechts en naar links. Twintig minuten lang, fitness is er niets bij, zo intensief is de behandeling. Voor mij is het hard werken, voor Dokter lijkt het alsof het hem geen enkele energie kost. Het is klaar. Als ik opsta van het bed voel ik me weer soepel, niets zit meer op slot of verkeerd. Ik loop als vanzelf met een rechte rug, voorlopig kan ik er weer tegen. De ‘ruggendokter’, voor mij een tovenaar!

Jeugd

Ik was als kind graag alleen. In huis, in een gezin met 4 kinderen was er geen ruimte om alleen te kunnen zijn. Ook niet in de slaapkamer, waar ik met mijn twee zussen sliep, kon ik spelen. Het was er vol met een eenpersoons en een tweepersoonsbed, een driedeurs kledingkast en een klein tafeltje met een stoeltje ernaast. Ik trok me terug in de garage. Er stonden fietsen, er was tuingereedschap en in een hoek, opgestapeld, enkele afgedankte spullen. Zittend op een vloerkleed, een oud Perzisch tapijt, kon ik er uren doorbrengen.

Echter, na een poos, kwam mijn moeder mij halen en moest ik binnenshuis komen. Wij, als kinderen, konden toch samen spelen?

Maar mijn zussen, elf en zeven jaar ouder en mijn broer vier jaar ouder, waren liever met andere dingen bezig dan zich te bekommeren om dat kleine zusje. En voor mijn broer was het natuurlijk niet stoer om met zijn vier jaar jongere zusje te spelen. Toch hebben mijn zussen en mijn broer wel dingen met mij ondernomen. Mijn broer heeft mij leren lopen.

Mijn ene zus is met mij in klederdracht op de foto gegaan. Zo te zien was ik niet erg blij en misschien zelfs een beetje bang voor de fotograaf. 

Mijn andere zus heeft voor mij een brief aan Sinterklaas gestuurd. En of de goedheilig man zelf of een van de Zwarte Pieten het heeft geschreven, dat weet ik niet, maar ik heb antwoord  op die brief gekregen.