maandag 11 januari 2016

Herinnering - Agenda



Ieder jaar koop ik een nieuwe vulling voor mijn agenda, een zwarte. Die gebruik ik al jaren. Ineens ben ik hem beu. Wil ik een andere. Man zou Man niet zijn om daar iets mee te doen. Een paar dagen later verrast hij mij met een mooie agenda. Terwijl ik de belangrijke dingen zoals verjaardagen, trouwdata en afspraken erin opschrijf, denk ik aan iets van lang geleden.

Ik zit in de tweede klas van de Mulo. Veertien ben ik. In de klas ook G. Hij is zeventien. Hij is mijn vriendje. Niemand weet dat. Denken wij. Zowel G als ik krabbelen lieve woordjes in de agenda. Tekenen hartjes met een pijl erdoor en onze voorletters erbij geschreven. We schrijven briefjes voor elkaar. Die bewaren we in de agenda. Een Ryam. 

Een heel boekwerk
Blijkbaar heeft het hoofd van school gemerkt dat er tussen G en mij iets gaande is. Blijkbaar heeft hij ons in de gaten gehouden. Wij hebben niets in de gaten gehad. Tijdens het maken van een proefwerk pakt hij G’s agenda en ook die van mij. Als de school uit is geen spoor van meester H. Onrustig en bang voor wat er komen gaat loop ik naar huis.
’s Avonds staat H voor de deur, in zijn hand mijn agenda. Ik smeek hem niets tegen mijn ouders te zeggen, maar daar komt hij juist voor. Bij het gesprek mag ik niet aanwezig zijn. Word naar de slaapkamer gestuurd. Wat er allemaal besproken is tussen mijn ouders en H heb ik nooit geweten. Ik krijg huisarrest, een paar klappen en boze gezichten. Moeder moppert aan een stuk door. Tussen G en mij is er dan nog nooit iets gebeurd, zelfs geen kusje op de wang.

Een paar weken later mag ik eindelijk weer naar oma. Vertel haar wat er is voorgevallen. Nadat zij mij heeft aangehoord mag ik samen met G bij haar het huiswerk maken. Jaren later pas besef ik hoe slim oma dat heeft aangepakt. Zo heeft zij toezicht en ontmoeten wij elkaar niet stiekem op straat.
Op een middag, oma met haar breiwerk en G en ik aan tafel bezig met het huiswerk, staat mijn vader met zijn fiets voor het raam. Het zal niet lang duren voordat hij binnen is. De voordeur van oma’s huis staat altijd open. Het is een café geweest waar de mensen zo binnen liepen. Al is het geen café meer, de deur staat nog altijd open. 

Ik hoef jullie niet te vertellen hoe snel G zijn spullen bij elkaar heeft geraapt en ik hem de slaapkamer van oma heb binnengeduwd. Daar heeft hij meer dan een uur gezeten.

24 opmerkingen:

  1. Wat een nieuwe agenda al niet kan opleveren! Leuk verhaal Ellie.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel, Sophie....soms 'plopt' er zomaar iets naar boven ;-)

      Verwijderen
  2. De Ryam bevatte bij iedereen vele geheimen. De docenten waren vaak niet zo subtiel. Mooie herinnering!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Jammer dat ik de agenda niet meer heb, Marijke. Zou nog wel eens willen herlezen ;-) Deze leraar heb ik niet zo lang geleden op een reünie ontmoet, hij was nog trots op wat hij had gedaan. Heb geen woord meer met hem gewisseld, wat een nare man...

      Verwijderen
  3. Leuk! Ik heb mijn oude agenda;s nog ergens in een doos bewaard.. misschien toch eens inkijken.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een leuk verhaal. Tja, zo ging dat vroeger. Misschien was dat niet altijd goed. Maar zoals het nu gaat, dat ieder vriendje meteen maar blijft slapen lijkt me ook niet goed.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb destijds niets verkeerds gedaan, maar in de ogen van volwassenen natuurlijk wel en hij was tenslotte al 17....nu gaat het vaak heel (te) snel, dat ben ik wel met je eens, Wilma. Of zijn wij 'van de oude stempel?'

      Verwijderen
  5. Ellie, ik herinner het me nog...wat 'n toestand was dat! H. stond ook voor onze deur. Ik kletste te veel...haha. Tja, heeft niet veel geholpen, ik doe het nog steeds...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het was niet leuk Lisette, maar gelukkig heeft hij mij niet klein gekregen....en jou gelukkig ook niet ;-)

      Verwijderen
  6. Wat een leuke herinnering! Fijn dat je ons laat meegenieten, Ellie.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Fijn dat jij het leuk vond om te lezen, Mieke! Dat begrijp ik tenminste uit je reactie.....

      Verwijderen
  7. Gelukkig had je zo'n oma. Mooi van d'r.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Herinneringen...! Houd ze levendig!
    Wat een gemene leraar! Wat een slimme oma!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Soms komt er weer wat bovendrijven...vind dat zelf ook leuk, Margo! De leraar was een nare man, oma was in dit geval heel verstandig :-)

      Verwijderen
  9. Wat een mooie herinnering Ellie, jammer dat ouders en docenten soms zo verschrikkelijk kortzichtig waren. Wat een super lieve en slimme oma!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mooi hoe ons brein werkt. Ben ik met de agenda bezig, plopt die herinnering naar boven en alles wat daarmee te maken heeft. Kalverliefde, maar ook angst voor de ouders en de meester, de veiligheid die oma gaf....weer veel later het besef hoe slim zij hierin heeft gehandeld...

      Verwijderen
  10. Brengt bij mij een herinnering boven. Brieven kreeg ik van een jongen en die brieven vond ik eigenlijk niks maar dat kon ik mijzelf nog niet vertellen. In mijn eigen kastje, gevuld met ondergoed lagen die brieven verstopt achter een stapeltje Jansen en Tilanus.
    Waar mijn vader naar op zoek was kon hij niet vertellen, hij zocht het in mijn kastje en raad eens wat hij vond.....
    Een brief moest ik schrijven dat ik niet meer wilde corresponderen en
    mijn vader moest hem lezen. Als veertien jarige zo sarcastisch mogelijk geschreven. Vader deed hem op de bus....
    Bedankt voor je verhaal, Ellie

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Niet mis dat je een brief moest schrijven met daarin de 'opdracht' dat je niet meer wilde corresponderen. Ook een goede zet van je vader, hij wilde jou wellicht assertiviteit meegeven en leren je eigen boontjes te doppen. Had je er verdriet van of heb je stiekem nog briefjes geschreven aan of gekregen van de jongen? Athy, jij ook bedankt voor jouw verhaal, leuk om te lezen!

      Verwijderen
  11. Mijn hemel, klappen en huisarrest voor zoiets onschuldigs. Mijn ouders zouden me de pil opgedrongen hebben, maar daar heb ik ze nooit aanleiding toe gegeven, tot hun spijt :-p

    Gelukkig zitten er ook mooie kanten aan deze herinnering.
    Een lieve en verstandige oma. En achteraf kun je lachen om dat uur in de slaapkamer :-)

    En G zat in jouw klas, daar konden ze ook niets tegen doen. Vandaar misschien die 'over'reactie... omdat ze ergens beseften dat ze machteloos waren en 'zomaar' een zwangere tienerdochter konden krijgen.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. De angst dat ik wel eens 'iets' met een jongen zou kunnen doen...ik was daar veel te timide voor en besefte, zo jong en onervaren als ik was, dat het meer over, vooral mijn moeder zei, dan over mij....altijd een wantrouwen...
    Oma heeft het 'probleem' op een wijze manier 'ter hand genomen' en mij vertrouwen in mijzelf geschonken!

    BeantwoordenVerwijderen