dinsdag 5 juli 2016

Feedback 1




Niet meer weten waarover te schrijven. Schrijfmoe zijn, of het hebben van uitstelgedrag waardoor er ook niets op papier komt. Kortom, het hebben van een writers block. Zo bestaat er blijkbaar ook een painters block of een art block.

Ik heb zoveel ideeën, mijn eigen atelier, doeken op voorraad, verf genoeg, penselen groot en klein, maar er komt niets op het doek. Of er komt iets op het doek en ik kan niet meer verder. Niet meer ‘gewoon’ schilderen. Denk teveel: wat zal ik doen, zus of zal ik zo; deze kleur of toch maar die andere kleur? Dan komt er geen kleur meer op het linnen.

Gelukkig bestaat er YouTube. Genoeg filmpjes te zien over abstract schilderen. Wat voor technieken je kunt toepassen. Welke kleuren het mooist met elkaar matchen. Dan heb je ook nog Pinterest. Eenmaal daar aan het kijken kan ik niet meer ophouden. Wat een fenomenaal ‘iets’. Zoveel te zien, zoveel ideeën, zoveel wat ik zou kunnen doen. En toch lukt het niet. Hoe kan dat nou?

Een paar weken geleden in het atelier. Op de ezel een kakelvers en helderwit linnen doek. Mijn handen reiken als vanzelf naar lichtgeel. Om precies te zijn en voor de schilders onder ons, Napelsgeel. Erdoorheen gemengd een klein beetje zand en wat pasta. De eerste laag is snel opgebracht.

Dan gaat het fout. Ik kan niet meer verder. Denk na. Teveel, te lang. Het een na het ander komt in mij op, maar het lukt mij niet er iets mee doen. In het achterhoofd een venijnig stemmetje:
‘Je kunt het niet’
‘Je komt techniek tekort’
‘Je hebt geen fantasie’
‘Je moet niet denken, je moet doen zoals je het altijd hebt gedaan’

Het huilen staat mij nader dan het lachen. Het is mij wel duidelijk dat ik niet verder kom, hoe noodzakelijk het voor mij ook is bezig te zijn met schrijven en schilderen. Dan pas voel ik mij in mijn element. Maar als ik heel eerlijk ben weet ik dat mijn creativiteit ver te zoeken is.

Eerst mijn mail lezen. Ook nog even op Facebook kijken. Daar valt mijn oog op een hondenfoto en de reactie van Pauline. Ik ken haar niet, haar naam nog nooit op Facebook gezien, maar mijn nieuwsgierigheid is gewekt. Haar Facebookpagina niet afgeschermd, kan ik zo bekijken. Ook heeft zij nog een paar websites. Daarop staat iets over haarzelf, over haar kunst, haar gedichten en haar illustraties. Ik lees alles en weet plots zeker dat ik met haar een afspraak moet maken. Ik ben er op dat moment van overtuigd dat zij mij met haar kennis uit mijn schildersdip kan halen. Of mij op zijn minst kan laten inzien waarom het schilderen mij niet meer lukt.

Wordt vervolgd…

30 opmerkingen:

  1. Ik hoop dat t weer over gaat...rust en tijd zal vast helpen en anders Paulien

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik ben ervan overtuigd...het komt altijd weer goed, Anke

      Verwijderen
  2. Je verlangt ook steeds zoveel van jezelf. Even rustig aan. Komt tijd... komt raad. Een knuffel en een warme groet :-) xxx

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank Mieke voor je lieve woorden. Fijn dat ik je hier weer tref :-) xxx

      Verwijderen
  3. mochten je handen willen rusten, laat ze rusten! maar als ze jeuken en niet weten hoe en wat en je hoofd slaat op hol.... nou, in zo'n geval kun je eens proberen of je een lelijk schilderij kunt maken, zo lelijk mogelijk, met de lelijkste kleuren die je invallen... knijp dat zwart en bruin en groen maar regelrecht uit de tube op je doek en smeer er met je handen doorheen - en zie wat er gebeurt... van het een kan zomaar het ander komen ~ kan grensverleggend werken weet ik uit ervaring ~

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Anne, wat een heerlijke reactie. Ik word er blij van zoals je het beschrijft:
      'nou, in zo'n geval kun je eens proberen of je een lelijk schilderij kunt maken, zo lelijk mogelijk, met de lelijkste kleuren die je invallen... knijp dat zwart en bruin en groen maar regelrecht uit de tube op je doek en smeer er met je handen doorheen'
      Ik ga het zeker proberen, vandaag nog, een geweldig idee! Ben zelf heel benieuwd wat dit teweeg brengt...

      Verwijderen
  4. Maar ondertussen heb je toch maar weer een heel herkenbaar en mooi stukje tekst op papier staan. Het lijkt me heel moeilijk maar wel noodzakelijk te denken: 'Het komt wel weer een keer.' x Joke

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank voor je mooie complimentje, Joke! Het maakt mij blij, evenals je oppeppende woorden! xxx

      Verwijderen
  5. Jannie Harmsen5 juli 2016 om 21:28

    Soms is er gewoon iets te veel 'afleiding' Ellie, ik herken dit wel. Komt ook omdat je een sociaal persoon bent en anderen wilt betrekken en graag wil delen met anderen. Er komt veel informatie en ook veel moois aan onze ogen voorbij, soms mooier dan jezelf kunt bedenken, zo ervaar ik het tenminste wel eens. Maar dan realiseer ik, dat ik toch vooral mezelf en bij mezelf moet blijven, want als persoon ben je uniek, heb je je eigen stijl. Er is niets mis met jouw stijl, je maakt mooi en kleurrijk werk, blijf daarin geloven en werk vanuit je hart, dan komt het altijd goed en blijft het steeds uniek!
    Veel liefs!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Jannie zoals jij dit hebt verwoord, het kon niet beter. Het is precies zo, zoals jij het zegt. Teveel afleiding, het contact dat we ook met onze medemens willen en zo nog meer. Dat alles is en kan heel fijn zijn, maar zorgt ook voor onrust waardoor de creativiteit ver te zoeken is. Dank dat je hier weer was xxx

      Verwijderen
  6. Weet je dat dat wordt vervolgd me gewoon nieuwsgierig maakt. Je weet dus wel waarover je moet schrijven alleen heb je het zelf misschien niet door. Gewoon gaan zitten en doen. Met schrijven en schilderen. Gun jezelf het plezier van het doen en het mooie resultaat. Maar gun je ook je mogelijkheid dat het eens wat minder is. Het doen zonder het idee van niet kunnen toe te laten, maakt dat het mooi wordt. En mooi is het vaak. Doe en geniet.Dan geniet ik vanzelf mee.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mies, zo mooi als jij dit hebt verwoord, zo mooi kan ik je niet bedanken. Ik kan er de woorden niet voor vinden, dus heel gewoon: 'heel veel dank voor je compliment en je opsteker!'

      Verwijderen
  7. Zo herkenbaar! En weet ook nooit hoe ik ermee moet omgaan. Soms ga ik op zo'n moment toch door, denk dan nergens meer over na maar het uiteindelijke resultaat is dan teleurstellend en daar voel je je dan ook weer niet goed over.
    En Pinterest is overweldigend! Zoveel inspiratie! Maar wie ben je zelf dan nog? Vermoeiend.. Er komt vast snel weer een dag dat het vloeiend eruit komt. Lieve groet! X

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Voor velen herkenbaar, Rachèl. Bij velen ook weer nieuwe inspiratie, dat zal bij jou en ook bij mij weer komen, ik ben ervan overtuigd!

      Verwijderen
  8. Nadat ik klaar ben met het schrijven van mijn blog, ga ik via jouw e-mailtje naar jouw blog. Toeval bestaat niet... Jouw blog gaat over schilderen; mijn blog ook!
    Ik hoop dat je snel weer je creatieve drijfveer vinden kunt. Misschien een keer in een andere omgeving proberen werken? Afijn, ik ben benieuwd naar het vervolg.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat grappig dat we beiden een stukje schrijven over schilderen. De laatste tijd miste ik bij jou dat schilderen en wilde er al naar vragen….en zie, jij weidt er blogpost aan, mijn vragen beantwoord! Leuk dat je, als het mogelijk is, ook weer gaat beginnen!

      Verwijderen
  9. Gert de Kievit6 juli 2016 om 07:43

    Het komt weer terug, Ellie. Weet ik uit eigen ervaring. Heb zeer onlangs ook zo'n periode gehad. Ik wilde schrijven, nee, moest schrijven van mezelf. Maar er kwam niets. Heel frustrerend. Wat ik ervan geleerd heb, is dat forceren niet werkt. Integendeel, je bereikt er het tegenovergestelde mee. De frustratie neemt toe. Schrijven en schilderen zit jou in het bloed. Dat gaat nooit weg. Laat het even los, richt je aandacht op andere dingen en je zult zien dat je binnenkort weer volop aan het schilderen en schrijven bent. Want dat kun je heel goed. Alleen nu even niet. Het komt weer terug, heb daar vertrouwen in.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank dank voor deze opsteker, Gert! Stimulerend en inspirerend, zo moet het toch wel goedkomen.

      Verwijderen
  10. ha die ellie! wat mooi geschreven. benieuwd naar het vervolg!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het vervolg komt morgen...de spanning moet er natuurlijk wel een beetje in blijven ;-)

      Verwijderen
  11. Zo herkenbaar Ellie, bij mij werkt dan eigenlijk alleen: loslaten, het idee loslaten dat ik iets wil of moet of kan. De leegte in. De ervaring leert dat het dan vanzelf op enig moment onweerstaanbaar gaat borrelen. Ik gun je dat je jezelf deze fase ook gunt.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Cora, wat een hartverwarmende reactie, dankjewel daarvoor! Je woorden blijven mij bij...:-)

      Verwijderen
  12. Het moment van denken, ja, dat kan verlammend werken. Maar weet je lieve El? Je kunt niet verliezen wat bij jou hoort, al zou je het weggooien. En schrijven en schilderen...dat hoort nu eenmaal bij jou.
    Lekker advies van Anne.... doen.! Tot morgen!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat heb je dat weer mooi gezegd, Athy: 'niet kunnen verliezen wat bij mij hoort, al zou ik het weggooien'..een enorme 'opsteker' is dit. De tip van Anne ga ik zeker proberen, ik verheug mij er al op!!

      Verwijderen
  13. Nou, daar komt mijn reactie alsnog. Geen idee wat er vorige keer fout ging. Ik vind het hartstikke goed van je dat contact gaat leggen met Pauline en ben er van overtuigd dat je jezelf hiermee helpt. Fijn dat dat soort mensen hun profiel niet hebben afgeschermd, ik heb dat bij de mijne wel. Misschien moet je er verder niet te veel aan tillen. Probeer ik ook als het om mijn kinderboek gaat. Ik ben al een hele poos bezig met een boek over een kabouter. De bedoeling was om mijn kleinkinderen daar een rol in te laten spelen. Het deel met mijn eerste kleindochter is klaar en ik was al begonnen aan de verhalen waar mijn oudste kleinzoon in meedoet. Nu ik met twee van mijn kinderen geen contact heb en dus die kleinkinderen niet zie is voor mij de animo een beetje weg. Er komt gewoon geen leuk verhaal meer op papier. Ik wacht gewoon maar af of het wel weer kom. Dat is weer genoeg over mij. Kop op en laat je hoofd niet hangen. Lieve groet, Wilma

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wilma, mijn schildersdip valt in het niet, is niet eens een probleem bij de problemen die jij met je kinderen hebt. En heel verdrietig, geen contact van oma en kleinkind, dat hakt er beslist in. Ik wens jou alle kracht en liefde toe hiermee om te kunnen gaan!

      Verwijderen
    2. Jij hebt je eigen problemen. Kijk naar je gezondheid, vlak dat alsjeblieft niet uit. Ik weet nog niet wat erger is. Het gekke is dat ik er aan begin te wennen dat ik met 2 van mijn kinderen geen contact heb. Het contact was vaak ook wat moeilijk, maar dat zie ik pas achteraf. Het geeft op dit moment ook wel een hoop rust.

      Verwijderen
    3. Het is beslist vervelend voor alle partijen, maar ik vind het wel fijn voor je dat je er ook nog iets positiefs uit kunt halen, nl. rust. Toch hoop ik voor allemaal dat het ooit weer goed gaat tussen jullie!

      Verwijderen
  14. Nou Ellie dat jij talent hebt met schrijven en schilderen is wel duidelijk met al die reacties. Ik ben benieuwd naar het werk met tube's op het doek.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank voor het compliment! Ben zelf ook nieuwsgierig naar het werk met de tubes!

      Verwijderen