donderdag 15 januari 2015

Het moet





Schrijven heb ik altijd gedaan. Niet schrijven maakte mij onrustig. Toch gebeurde dat regelmatig. Steeds weer begon ik opnieuw, vastberaden dat voor altijd te blijven doen. Het bleef jarenlang ‘vallen en weer opstaan’ met woorden op papier.

Excuses genoeg om het niet te doen. Een ervan: ‘dat kan ik toch niet’ en daarvan ook volledig overtuigd zijn. Ook opmerkingen van deze of gene zorgden ervoor dat ik vaker niet dan wel schreef: ‘Schrijven? Wat schrijf je dan? En heb je daarvoor wel een opleiding gehad? Is er al eens iets van jou gepubliceerd?’
Vragen die mij steeds onzekerder maakten, maar ook het gevoel gaven dat het totaal geen betekenis had wat ik deed. Het ontbrak mij duidelijk aan zelfvertrouwen. Ondanks het gemis daaraan pakte ik toch telkens weer de typemachine. Beukend op de toetsen kwam het ene na het andere vel papier bedrukt met woorden tevoorschijn. Vanaf het moment dat ik een computer ter beschikking had, printte ik alles uit.

Er gebeurde veel in mijn leven. Het schrijven was een middel om te verwerken en structuur in het denken aan te brengen. Ook kocht ik mooie aantekenboekjes. Alles wat van belang kon zijn schreef ik op. Losse kreten, woorden die ik opving, gedachtes die boven kwamen, altijd was ik met schrijven bezig en toch weer stopte ik en gooide alles weg.

Zo ben ik jaren bezig geweest om mijn schrijversdrang serieus te nemen.
Het is pas goed gekomen nadat ik zes jaar geleden Man heb leren kennen. Hij bleef mij stimuleren. Steeds weer zei hij: ‘Je kunt het, je hebt kennis, ideeën genoeg, ga ervoor.’ Hij bleef drammen op een goede manier en wist me te overreden. Toch heeft het nog tot de herfst van 2013 geduurd voordat ik ‘uit de schrijverij’ durfde te komen. Ik maakte een website en plaatste mijn eerste stukjes tekst. Eindelijk, het gevecht met mijn passie was voorbij.

Nu schrijf ik over het dagelijkse leven. Over de dingen die me bezighouden, gebeurtenissen blij of droevig. Over mijn andere hobby’s schilderen en lezen.
Als ik schrijf ben ik in mijn element, het maakt mij gelukkig. Het is een ‘moeten’. Mijn passie waarmee ik hoop zo nu en dan een glimlach of herkenning teweeg te brengen.

Een andere column over ‘passie voor het schrijven’ is van Irma Kurpershoek, geplaatst in het online magazine ‘Plein 9’.


43 opmerkingen:

  1. ik volg je helemaal!!! Ook ik ben een schrijfverslaafde, passioneel een absoluut moeten!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooi! Als kind wilde ik al schrijfster worden, maar ik was zeer overtuigd dat ik het niet kon en geen ideeën had. Ik heb zelfs nooit in een dagboek geschreven. Het duurde tot ik 47 was, voor ik echt een poging ging wagen.
    En nu 4 jaar later heb ik 2 schrijfwedstrijden gewonnen en schrijf ik elke 2 weken voor een plaatselijke website.
    ik snap dus helemaal hoe het bij jou is gegaan. En je schrijft zo mooi en duidelijk, Ellie. Gewoon doorgaan dus.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Selma, mooi dat je er weer bent :-) Mooi ook om te lezen hoe het jou met de schrijverij is vergaan! Heerlijk zoals jij nu ook blogt en in een schrijfgroep zit! Zelfs 2 schrijfwedstrijden gewonnen, echt geweldig! Ik heb nog nooit mee durven doen aan een wedstrijd.....

      Verwijderen
  3. Herkenbaar Ellie. Ook ik hou al schrijvend mijn leven op orde en ruim de ontstane chaos in mijn hoofd op.
    Ook ik heb heel lang gedacht dat ik het niet kon, dat het flauwekul was, dat er toch niemand zou zijn die mijn schrijverij zou willen lezen.
    Fijn dat er iemand is die je stimuleert en serieus neemt. Zo'n man heb ik ook gevonden (of hij mij, wie zal het zeggen). Heerlijk, geniet er van, van het schrijven, schilderen en van Man.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wilma, elkaars verhaal. Het jouwe kan het mijne zijn, mooi dat stuk herkenning! Geniet jij ook maar van alle leuke dingen die je kunt en doet en natuurlijk ook van Man!

      Verwijderen
    2. En dat vergat ik helemaal. Mijn eerste verhalen werden gepubliceerd op de website van Arnold Kroon (www.kroondomein.com). Ik kwam hem tegen tijdens een wandeltocht. We kenden elkaar niet, maar ik vertelde hem over mijn schrijven, met het idee dat ik deze man toch nooit meer zou zien. Van het één kwam het ander. Zo begon ik ook verhalen over mijn werk in de ouderenzorg te schrijven op http://www.warboel.bloggertje.nl/. Dit blog is overgegaan in mijn huidige blog, maar zo ontstond wel mijn boek "in de war". Ere aan Arnold Kroon, want hij trok mij als eerste over de streep om mijn verhalen te publiceren.

      Verwijderen
    3. Wat leuk dat je door een wildvreemde op het goede spoor bent gezet! Arnold Kroon heeft het goed ingeschat...ik lees je blogs erg graag! Ga door met alle leuke dingen die je doet, zeer de moeite waard! Lieve groet!

      Verwijderen
  4. Ga zo verder Ellie Schmitz: je schrijft heel helder!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Man heeft helemaal gelijk. Ik lees je heel graag en geniet van de inkijkjes in je leven die zo leuk door jou verteld worden... Ga vooral lang door!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oh Marnel, wat een mooie complimenten! Ik gloei ervan.....dankjewel!

      Verwijderen
  6. Ook voor mij is dit herkenbaar Ellie, op diverse vlakken. Ik wilde wel, maar durfde niet. Nu zeg ik het soms gewoon even hardop, vooral tegen mezelf. Ik schrijf, ik lees, ik maak, creëer enzovoort en het komt allemaal van binnenuit. Niets wordt opgelegd en het is fijn. Vrij ook! Ik ben blij voor jou dat je zo fijn gestimuleerd wordt door jouw Man en je hebt een heerlijk atelier tot je beschikking. Ik gun het je van harte! xxx

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik voel me geïnspireerd door jouw hartverwarmende woorden, Jannie! We zijn laatbloeiers, maar daarom genieten we des te meer en des te intenser!

      Verwijderen
  7. altijd fijn jou te lezen, ik zit hier weer met een brede glimlach :)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Altijd fijn jouw reacties te lezen...ik zit hier ook weer met een brede glimlach

      Verwijderen
  8. Lieve Ellie, ik wilde vroeger al journalist worden, mijn pleegmoeder, een ster in het demotiveren, gaf minachtend haar antwoord: "jij en journalist, onmogelijk, want je slaapt veel te graag" en zo verdwenen vele liefdesverhalen ongelezen en vaak onafgemaakt in de prullenbak.
    Maar zie hier; ik schrijf alsnog (dank voor je verwijzing naar mijn column bij plein.nl) en dus ik besta!
    Wat ik wil zeggen, laat je nooit van je dromen afhouden en je bent gezegend met Man die jou zo positief stimuleert. Je schrijft beeldend en vlot. Het leest makkelijk weg. Doorgaan!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zo herkenbaar wat je aan het begin van je reactie zegt, maar zie, Irma: ik schrijf alsnog, ik kan iets....het was een droom van mij die Man mede heeft helpen waarmaken....dank voor je compliment :-)

      Verwijderen
  9. Ps ; ook ik heb vriendlief die me altijd stimuleert

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Dank voor de prachtige verwoording...

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ellie, of ik in mijn eigen dagboek zit te lezen. Wat heerlijk dat je er zo uitgekomen bent en wat een bof dat je een man hebt die je stimuleert.
    Mijn man stimuleerde mij in andere dingen, schrijven ging ik pas na zijn dood.
    Nu is het even mijn hartje dat roet in het eten gooit maar ook ik zal heus wel weer op dreef komen. Daar vertrouw ik op. Voorlopig lees ik jou, ook een goede stimulans. Heb het goed!!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat leuk dat er een stuk herkenning is, Athy! Ook jij zult je weer goed gaan voelen, ik wens het je van harte toe. In de tussentijd doe je leuke en mooie dingen waar jij je goed bij voelt! Mooie dag!

      Verwijderen
  12. Gewoon je gevoel blijven gevolgen en dan blijf ik je leuke verhalen lezen!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. 'Als ik schrijf ben ik in mijn element', schrijf je.
    Dat lijkt me de beste reden om het te blijven doen. En wij lezen je graag. Dubbele 'winst' zou ik zeggen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mies, ik kan niet meer zonder het schrijven. En met 'mijn' lezers en de stimulans van Man lukt het zeker!

      Verwijderen
  14. En wat fijn dat je nu via internet gewoon je 'moeten' kunt delen! Voor de lezer en voor de schrijver ...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Heerlijk is dat, Dani! Zo krijgt het schrijven nog meer glans :-)

      Verwijderen
  15. Goed dat je deze man hebt leren kennen die je stimuleert dit te doen. Eindelijk kan je dagelijks je passie uitoefenen

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Ik lees heel graag je schrijfsels. En steek er een heleboel van op, Ellie! Je doet het voor jezelf en voor je lezers :-) Steeds graag gelezen!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mieke, mijn dag kan niet beter beginnen dan met jouw lieve woorden, dank! Lieve groet :-)

      Verwijderen
  17. Ellie, wat een mooie blog en je maakt goed duidelijk wat schrijven voor je betekent. Geweldig dat je uit de schrijverij’ durfde te komen en dat we van je kunnen genieten! Ga door!!!
    PS En een mooie afbeelding natuurlijk, kleurrijk.

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Mooie reactie...en jij weet hoe belangrijk schrijven, schilderen en lezen voor mij zijn...X

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Ik heb het stukje gelezen Ellie, creatieve mensen zijn ook gevoelige mensen. En daarom kan jij alles zo mooi verwoorden. Veel liefs Linda .

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Mooi Ellie. Ik begrijp je uitstel gedrag volkomen, gelukkig hebben we deze doorbroken!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Sophie, daar ben ik ook heel blij om en blij met Man die de laatste zet gaf en mij nog steeds stimuleert

      Verwijderen
  21. Mooi dat er steeds meer mensen uit de 'schrijvers-cabinet' komen. :-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja leuk hè, Michiel! En mensen die schrijven....blijven....

      Verwijderen