Lezen

Lezen is een van mijn favoriete bezigheden. Van kindsbeen af heb ik alles ‘gelezen’, ook toen ik nog niet kon lezen. Maar met het ontdekken van de leesplankjes, de letters en de woorden die je daarmee kon maken, ging er een wereld voor me open. Ik zie me nog naast de haard op de grond zitten, knieën opgetrokken en met mijn neus in? Ja in wat? Iets, een krant, een reclameblad waarin tekst, foto’s en plaatjes. Ik zat daar en wilde lezen. Er waren in mijn ouderlijk huis geen boeken, tenminste toentertijd niet, later wel. Geld om boeken bij de bibliotheek te lenen was er niet. Wanneer ik voor het eerst een boek mocht gaan lenen en van wie ik het dubbeltje daarvoor heb gekregen, weet ik niet meer. Voor mij was het een triomftocht door het dorp, op weg naar de bibliotheek.

In die bibliotheek, gevestigd in een oud schoolgebouw, stonden drie kasten met boeken: een ‘meisjeskast’, een ‘jongenskast’ en een ‘volwassenenkast’. Ik mocht alleen kiezen uit ‘de meisjeskast’, daar werd streng de hand aan gehouden. Maar iedere week een boek lenen betekende dat ik alles uit de kast in korte tijd gelezen had, zoveel boeken waren er niet. Ik mocht uitzoeken uit de ‘jongenskast’, die boeken trokken me allesbehalve. Waar ik de moed vandaan heb gehaald is me nu nog een raadsel, maar ik liep naar de ‘volwassenenkast’. Vol verwachting was ik, maar de biebjuf vond het niet zo’n goed idee. Ik werd weggeplukt, letterlijk vastgepakt in mijn nek en naar de ‘meisjeskast’ gebracht. Wat een teleurstelling dat was kan ik nu nog voelen. Ik kan me niet meer herinneren hoe het verder ging en of ik uiteindelijk toch een boek mee naar huis heb genomen. Wel kreeg ik korte tijd later, met mijn verjaardag, een paar ‘eigen’ boeken. Ik heb ze nog, muf ruikend, los in de band door het vele bladeren en steeds weer herlezen. Ik koester deze boeken: ‘Annemieke en de club van Jan-Pak-An’ geschreven door Anneke Bloem en ‘Loesje springt in de bres’, ook geschreven door Anneke Bloem.

Nu staan in alle kamers van mijn huis volle boekenkasten, er liggen boeken op de grond, op tafel, in een doos naast het bed, overal boeken. Ik ben nu nooit zonder boek, het zijn er zoveel dat ik soms niet eens weet welk te kiezen. Dan ga ik met een stapel naast me op de bank zitten en blader, leg weg, pak op, pak weer een ander boek in de hand. Ik wil alles tegelijk lezen, uiteindelijk begin ik in een ervan, ben vol verwachting!

Ik ben gaan lezen en er niet meer mee opgehouden. Voor mij is taal fascinerend, ook leerzaam en geeft me stof tot nadenken. Ik raak erdoor geïnspireerd.