Ezel en doek 1

Naast lezen en schrijven is schilderen een van mijn favoriete bezigheden. De geur van verf, de kleuren, het doek, de kwasten, het geeft me energie en inspireert me om aan de slag te gaan. Ook een dot katoen, een spons, alles wat voorhanden is om de verf op het doek aan te brengen kan van pas komen en verzamel ik her en der als ik wil beginnen. De ezel, door het gebruik ervan alleen maar mooier geworden, heeft alle kleuren van de regenboog. Met schilderen let je niet op een spat meer of minder. Het bedenken wat ik wil schilderen, uiteindelijk toch altijd een andere weg inslaan. Het wordt nooit zoals ik van tevoren heb bedacht. Geen les genomen. Een vriend heeft mij de beginselen van het schilderen bijgebracht, wat voor soort kwasten en welke doeken ik kan gebruiken. Ook heeft hij mij een paar technieken geleerd, maar als ik eenmaal bezig ben doe ik wat er in me opkomt. Techniek of niet, ik denk er niet aan, zo ga ik op in het schilderen. Voor mij is het een vorm van meditatie. Het afzonderen, ver weg van alles wat er om me heen gebeurt. Ik ben alleen maar gericht op de verf, de kleuren, de kwasten, het doek.
 

Jarenlang heb ik geschilderd in het atelier van een vriend. Minstens eenmaal per week was ik er te vinden, een ruimte in een oude fabriek. De grote hallen in die fabriek opgedeeld, verhuurd aan schilders, beeldhouwers, smeden en ontwerpers. Een plek waar gelijkgestemden bij elkaar kwamen. Een bolwerk van mooie kunst, een creatieve omgeving waar ik geïnspireerd raakte alleen al door het kijken naar de mensen die er bezig waren.

Nu het oude fabrieksgebouw voor andere doeleinden wordt gebruikt zijn er geen creatieve mensen meer te vinden. Nu schilder ik thuis en dat is anders. Ik heb er geen speciale ruimte voor en ik mis de inspiratie van de oude fabriek en de mensen die er aan het werk waren. Thuis moet ik, als ik wil beginnen, eerst allerlei aan de kant schuiven, een laken over de vloer uitspreiden zodat deze een beetje schoon blijft, ‘want een spat meer of minder’. De ezel op de goede plek zetten. Dat redderen vooraf kan een vorm van voorpret zijn, maar voor mij is het dat niet, ik wil meteen beginnen.