Een dag of tien later

Op zaterdag 4 april heb ik mijn laatste ‘schrijfsel’ gepost. Met moeite. De internetverbinding valt steeds weg. Die dag heb ik zo nu en dan nog gereageerd op iemands schrijfsel, daarna wordt het zo goed als stil van mijn kant. Sporadisch kan ik via de telefoon nog iets van me laten horen. Je zou denken dat ik in de dagen zonder internet veel andere dingen heb gedaan. Dat valt tegen. Ik heb nauwelijks gelezen, geschreven of geschilderd. Als ik terugkijk heb ik de tijd voorbij laten glijden.

5 april 2015

Eerste paasdag. We ontbijten natuurlijk met eitjes. Op talentvolle wijze beschilderd door Man en op tafel gezet in grappige eierdoppen van de kringloopwinkel. Alleen al het kijken ernaar maakt ons vrolijk. De hele dag in de tuin bezig geweest. Man doet het werk, ik stuur en let op of alles wordt zoals we het hebben bedacht. 

  

6 april 2015

Man weer bezig in de tuin. Ik help zo nu en dan. Geen zwaar werk. Hooguit plant ik een paar kleine bodembedekkers. Aan het eind van die tweede paasdag hebben we een paar honderd plantjes in de grond gestopt. Verder zorg ik voor koffie, op zijn tijd iets lekkers, voor het avondeten en het maken van foto’s. Zo verstrijken de paasdagen.

   

7 april 2015

Vandaag Vriendin/Schoonzus M op bezoek. Heerlijk ‘bij’ praten en samen stofjes uitleggen voor een quilt die zij gaat maken. Op de fiets naar het tuincentrum geweest. Daar koop ik een paar plantjes en samen zoeken we naar cadeautjes voor een jarige vriendin van Vriendin. Na het avondeten gaat M huiswaarts. Genoten van deze dag. 

  

8 april 2015

Vandaag een witte-jassen-dag. Reizen, gesprekken, testen, bloedprikken. Bij thuiskomst ben ik volkomen uitgeput en gaat de rest van de dag aan mij voorbij. Voorlopig de laatste witte-jassen-dag. Zoals het er nu uitziet is de volgende pas over 3 maanden. Dat geeft rust en eerlijk gezegd ben ik daar ook aan toe.

9 april 2015

Bij het wakker worden voel ik me volkomen leeg. Het bezoek gisteren aan het ziekenhuis is een aanslag op mijn ‘zijn’ geweest. Rustdag.

10 april 2015

Vandaag schilder ik een doekje voor Vriendin J. Regelmatig heeft zij laten blijken mijn kleurige doekjes mooi te vinden. Werk ook nog aan een groot doek. ’s Avonds in het ziekenhuis op bezoek bij de vader van Man. Daarna brengen wij de moeder van Man naar huis.

11 april 2015

Uitgeslapen. Bij het wakker worden nog erg moe. Heb wat meer tijd nodig om op gang te komen. Ontbijt op bed, aan tafel beneden nog maar eens een kop koffie, daarna loop ik door de tuin en dan pas ga ik douchen. Vandaag eten we bij Vrienden. Voor hen heb ik gisteren het doekje gemaakt. Spannend om te geven. Zullen zij het leuk vinden? Ik wil niet dat iemand zich ook maar enigszins verplicht voelt om iets van mij aan de wand te hangen. Dat is de reden dat ik nooit eerder een doek van eigen hand cadeau heb gedaan. Vrienden zijn er blij mee. Het samenzijn gezellig, het eten heerlijk. Halverwege de avond weer thuis. Ga meteen naar bed.

12 april 2015

Man werkt zonder mij in de tuin. Vandaag gaan de laatste bodembedekkers de grond in. Ik kijk toe, zittend onder een deken in een stoel in het atelier. Het uitstapje van gisteren eist haar tol.

  

13 april 2015

Voor het eerst vandaag de nieuwe hulp. Ik ken haar al en weet hoe zij poetst. In de tussentijd ga ik op de fiets voor een boodschap. Het verkeerslicht staat op rood. Ervoor een grote witte bus. Ik sta in het fiets vak voorgesorteerd. Als het licht op groen springt stap ik op, steek mijn hand uit om linksaf te slaan. De bus achter mij trekt snel op en komt zo dichtbij dat ik verschrikt omkijk. Blijkbaar boos in de ogen van de chauffeur, dat merk ik snel genoeg. Ik fiets zo snel als ik kan de bocht om naar links. De man met de bus gaat rechtdoor. Ik kijk nog eens om en hij roept door het openstaande autoraam: ‘Wat moet je? Hé, wat moet je?’ Een heetgebakerd mannetje achter het stuur. Zie dan ook dat hij linksaf slaat, de parkeerplaats oversteekt en in de richting waarin ik fiets onderweg is. Plots voel ik mij heel onveilig en ga de eerste de beste oprit op. Daar wacht ik achter een geparkeerde auto tot de bus voorbij is gereden. Daarna pas vervolg ik mijn weg naar huis.

Het is een bus van een bezorgingsdienst Hopelijk niet van pakketten. Die worden hier aan huis ook wel eens afgegeven. Deze man wil ik liever niet aan de deur. Het kentekennummer heb ik niet bekeken. Ik was te opgewonden en te druk met het redden van mijn vege lijf. Na het middagdutje schrijf en schilder ik wat onderwijl luisterend naar de vogels in de tuin.

14 april

Vandaag kan ik ook weer op het ‘world wide web’. De verbinding met internet is al een paar dagen in orde. Dan pas wordt duidelijk dat er ook iets met mijn (nog bijna nieuwe) laptop aan de hand is. Sinds gisteren aan het eind van de dag heb ik ‘hem’ terug. Er was in het ding ‘iets’ zoekgeraakt en dat ‘iets’ was hardnekkig en moeilijk te vinden. De deskundigen hebben er zelfs even werk aan gehad. Uiteindelijk heeft iemand het ‘iets’ in het binnenste weer gevonden en het euvel verholpen.

Ik kan weer een blog plaatsen. Kan ook weer blogs lezen en daarop reageren. Mensen ‘zien’ op social media. Realiseer me weer eens hoe ons dagelijks leven verweven is met het internet. Ook hoe leuk het is, het hebben van internet en een laptop. Ik ben er weer.