Bezigheden 3

Afgelopen week is omgevlogen. Heb ik dinsdag nog verteld dat Man en ik het huis hebben gekocht, de dagen erna waren voorbij voordat ik er erg in had. Tot schrijven kwam ik niet. Een huis kopen is niet niks, er is veel wat besproken en geregeld moet worden. Wanneer is de overdracht, hoe plannen we alles in de goede volgorde, wie schakelen we in voor hulp?

De ene jacht voorbij en een andere heeft zich aangediend, de ‘mannenjacht’. Niet dat ik op zoek ben naar een andere man, heb tenslotte een hele lieve, maar de jacht op klussers is geopend! Ik doe net alsof ik geen verstand van klussen heb en laat Man deze mannen opsporen. Later komt er nog een ‘vrouwenjacht, daar houd ik me dan mee bezig. De taken zijn stereotype verdeeld, dat is duidelijk.

Maar ik heb nog meer gedaan. Op woensdag met Vriendin geschilderd. Na alle drukte en emoties die er bij het kopen van een huis aan te pas komen, is het heerlijk om met kleurtjes bezig te zijn. Het duurt even voordat ik op gang kom, maar dit is het voorlopige resultaat.

Donderdag heb ik gelezen, over het boek later meer. Aan het eind van het jaar pas mijn recensie inleveren. Ik heb boodschappen in huis gehaald, ’s avonds aan mijn tafel gebridged.

Vrijdag heb ik niets gedaan, ik ben te moe. Sleep mijzelf zo nu en dan voor een kop koffie naar de keuken en tussendoor slaap ik. Teveel hooi op mijn vork genomen.

Zaterdag hebben we allerliefste vrienden op bezoek gehad. Weken hebben we ernaar uitgekeken! ‘s Ochtends heeft Man het eten in huis gehaald en daarna voorbereid. Er zijn over en weer cadeautjes, er is taart, we zijn langs het nieuwe huis gereden, we hebben foto’s bekeken, veel gepraat en dankzij Man heerlijk gegeten. Een dag met een gekleurd randje!

Zondag naar een verjaardag geweest. Onderweg naar huis de kerstboom gekocht. Bij thuiskomst heeft Man die in een pot in de kamer gezet, de piek van oma er alvast in en de dozen met kerstspullen uit de kelder gehaald.

Vandaag een dag zonder afspraken. Ik kan weer schrijven, hoef met niets anders bezig te zijn. Vanavond gaan Man en ik de boom versieren.

Huizenjacht 5

Gisteren, aan het begin van de avond het telefoontje. Onderhandelingen gedaan. Felicitaties. Bubbels. Blijheid. Verbazing.

Voorbij, de huizenjacht. Wij hebben ‘het huis’ gevonden. Vol ongeloof kijken we elkaar aan. Het is niet wat we op het oog hadden. We wilden een huis waar we na een paar likjes verf en gebruik van poetsspullen al snel in konden trekken. Maar dit huis vraagt om meer. Niet dat er een verbouwing komt, er worden geen muren gesloopt. Wel wordt er een badkamer gemaakt, komt er een nieuwe trap en een kamer op zolder. We kunnen wel een paar mannen gebruiken. Nu begint dus de mannenjacht. En de jacht op gordijnen, latex, tegels en alles wat we nog meer nodig hebben. Maar het leukst vind ik de jacht op een vintage kast voor het serviesgoed. En als het dan over een klein half jaar zover is dat we kunnen verhuizen, dan maken Man en ik van dit huis een warm nest. 

Veertien maanden zijn we op pad geweest. We hebben ons vaak verheugd op een bezichtiging. ‘Zou het dit huis zijn?’ Maar soms ook waren we teleurgesteld. Vooral als het huis in werkelijkheid totaal anders dan op de foto’s bleek te zijn. Of de wijk of de straat was toch niet de plek waar wij wilden wonen. Telkens was er wel iets waardoor we zeiden: 'dit huis niet'. Vanaf nu is dat voorbij. Geduld gehad en beloond.

Huizenjacht 4

Wat kan een mens onrustig worden. Dat is bij mij de laatste dagen het geval. Het is hectisch, er gebeurt het een en ander. Aan het schrijven van een blog ben ik nauwelijks toegekomen. Zoals jullie weten zijn Man en ik op huizenjacht. Sinds mijn blog ‘Huizenjacht 3’, daarin vertelde ik over een bepaald huis, heb ik dat huis nog tweemaal bezichtigd. Op donderdag met iemand die verstand van zaken heeft en ook nog ’n keer met Man erbij. 

In het weekend hebben wij dus weer huiswerk gedaan. Met vrienden overlegd over veranderingen die we willen realiseren en we hebben nog eens gerekend en berekend. Er komt heel wat bij kijken.

Maar ik heb nog meer gedaan. Op vrijdag geluncht met een vriendin. Een aantal weken hebben we elkaar niet gezien. Er is veel om over bij te praten. Het is fijn om samen tijd te hebben en ons met lekker eten te laten verwennen. Op de lunchkaart deze leuke tekst te lezen:

Bladeren

Plassen

Natte

Jassen

Bruin

Voor

Groen

Nieuw

Seizoen

Man en ik gaan op bezoek bij vrienden. Door drukte met het gezin, werk en studie hebben wij hen ook al een poosje niet gezien. Gelukkig is er telefoon en e-mail zodat we niet helemaal van contact verstoken zijn geweest.

De tweede bezichtiging met Man is op zaterdag. Daarna hebben we boodschappen gedaan. Zondag hebben we gasten aan tafel. Tijdens onze tocht door de winkel gaat de boodschappenlijst in de afvalbak. We besluiten ter plekke geen warme maaltijd te maken. We openen het ‘samenzijn’ met chocolade bollen, pure chocola en heel veel slagroom. Zeker zo lekker als de beroemde bol uit Den Bosch. 

Daarna komt er soep op tafel en dan een bord met kazen.

We genieten van het lekkere eten en hebben plezier. Als ’s avonds iedereen huiswaarts is hebben Man en ik een voldaan gevoel.

Wat betreft de huizenjacht blijft het spannend. 

Wordt vervolgd.

Uitstapje

Na een paar dagen geen blog te hebben geplaatst, ben ik er vandaag weer met de boekpresentatie van ‘Sophie - Genius Loci’ van Anne Vellinga. Het is haar debuut en het debuut van de uitgeefster. Heel bijzonder vind ik. Allebei voor het eerst met hun eerste boek naar buiten komen.

Gisteren ben ik rond het middaguur naar Egmond aan Zee gereden, daar heb ik in een hotel een kamer gereserveerd. Ondanks af en toe hevige mist en het drukke verkeer ben ik ruimschoots op tijd. Aan de overkant van het hotel de duinen, het strand en de zee. Als Man en ik daar in de buurt zijn willen we de zee zien. Nu ik alleen ben wil ik dat ook, maar heb geen tijd, de zee moet wachten tot morgen.

Er zijn veel mensen naar de presentatie gekomen. Een kleurrijk gezelschap is het. Eerst een welkomstwoord door de eigenaresse van de boekhandel waarna de microfoon naar de uitgeefster gaat. Zij praat kort over het boek en hoe zij Anne heeft ontdekt. Dat gebeurde door het lezen van Anne’s blog (www.annevellinga.nl). En dan komt Anne aan het woord, een vrouw met passie. Zij vertelt dat het manuscript destijds wel is gelezen, maar zij als auteur ervan niet telkens de teleurstelling van een afwijzing wilde voelen. Het manuscript heeft dus op de plank gelegen totdat, toevalligerwijze, de uitgeefster haar vond.

In het kort vertelt zij iets over ‘Sophie’ en draagt een klein stukje eruit voor. 

Ook aanwezig de burgemeester, hij ontvangt het eerste exemplaar. Ook hij heeft even, maar heel enthousiast gesproken. Aan de aanwezigen geeft hij tot slot nog een opdracht mee: ‘KOOP ALLEMAAL DIT BOEK!’

Dan is het tijd om te signeren. We worden verwend met een drankje en lekkere hapjes. Tijd ook om te praten met mensen, ik heb leuke ontmoetingen en gesprekken. Na afloop is er een after-party bij Anne en haar man thuis, Anne’s Genius Loci, waarvoor ik ook uitgenodigd word. Het is een bijzondere avond en door de uitnodiging word die zelfs feestelijk. 

Het duurt wel even voordat ik mijn auto uit de parkeergarage kan halen want wat gebeurt er? De betaalautomaat, beneden in de garage, weigert mijn pas. Een beetje ongemakkelijk voel ik me wel, alleen ‘s avonds in een schemerige parkeergarage. Gelukkig is er iemand die komt kijken. Hij staat buiten op mij te wachten en begrijpt niet dat ik nog steeds in de garage ben. Uiteindelijk, na een aantal pogingen wordt de pas geaccepteerd, ik ben blij.

Na afloop, het was een leuke avond, ga ik terug naar het hotel. Het voelt wel een beetje vreemd dat Man er niet bij is. Gelukkig maar voor een nacht, morgen ga ik weer naar huis.

En nu ben ik thuis. Natuurlijk met een gesigneerd exemplaar van het boek.