Holland op z'n mooist - Het voorjaar van de Haagse School

De titel van dit blogbericht is tevens de titel van een tijdelijke tentoonstelling in het Dordrechts museum in samenwerking met het Gemeentemuseum in Den Haag. In Dordrecht het voorjaar, in Den Haag de latere periode van de Haagse School.

‘Heb niets met die oude knarren. Ik houd niet van de sombere en donkere kleuren.’ Dat heb ik altijd gezegd en daarmee de schilderkunst uit die tijd afgedaan. Toch wilde ik de expositie bezoeken. Was sceptisch, had geen hoge verwachtingen. Man ook niet. Wat hebben wij ons vergist.

Prachtige doeken en panelen ‘gevangen’ in de mooiste lijsten.

We hebben genoten van Het voorjaar van de Haagse School. Meer dan 100 topstukken van onder andere Jozef Israëls, Willem Roelofs, de gebroeders Maris en Mauve vormen samen een prachtige tentoonstelling en tonen het ontluiken van de Haagse School.

Ook genoten van het prachtige gebouw, zowel binnen als buiten. Het is een Rijksmonument, oorspronkelijk gebouwd als krankzinnigengesticht.

Nu nog een gaatje zien te vinden voor een bezoek aan het Gemeentemuseum in Den Haag.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Haagse_School_%28schilderkunst%29

https://www.dordrechtsmuseum.nl/

http://www.gemeentemuseum.nl/

Zonder iets

Afspraken die nagekomen moeten worden. Andere bezigheden die om aandacht vragen. Soms razen de dagen voorbij.

Vandaag geen afspraken. Vandaag is het zoals ik het ‘t liefst hebben wil. Op

mezelf zijn. Zonder iets wat ook maar neigt naar verplichting. Ik wil vooral veel schrijven. Bovendien ook nog het weer om in het atelier bezig te zijn. Het is koud en nat.

Maar het rare is, dan is het zo’n dag waarop niets hoeft en dan weet ik niet wat ik zal doen. Ga ik schrijven? Schilderen? Ga ik dat boek nu eindelijk uitlezen? Nog een uurtje slapen? Ook nog een was vouwen, wat opruimen en iemand bellen die ik lang niet meer gesproken heb?

Voordat ik dit stukje schrijf is de ochtend al voor een groot deel voorbij. Ik heb last van uitstelgedrag of kan ik geen keuze's maken uit alle leuke dingen te doen? Dat heb ik wel vaker. Maar het valt mij op dat het altijd zo is op een dag zoals vandaag, een dag zonder iets. Zou dat te maken hebben met een hoofd vol gedachten? Te weinig energie misschien? Ik moet oppassen dat deze dag niet met dat vermaledijde uitstelgedrag voorbijgaat.

Morgen en vrijdag weer afspraken. Kan ik niet de hele dag in huisbroek en op mezelf zijn. Vandaag moet het gebeuren. Als eerste dit stukje posten, daarna doorgaan met schrijven. Mijn verhaal afmaken voor de wedstrijd waaraan ik (voor het eerst) mee wil doen. Een nieuw blogbericht schrijven over het museumbezoek van gisteren. Met foto's laten zien hoe de 'wespenvanger' het nest uitrookt.

Ik ga aan de slag.

Spook in de badkamer

Het zit zo.

21 juni 2014

Man en ik komen laat in de avond thuis. Op de trap een vieze lucht. Die komt uit de badkamer. Hangend boven de wastafel ruiken wij niets. Hangend boven de wc ruiken wij ook niets. Hangend boven de drain in de douche knijpen wij de neuzen dicht. Een vreselijke stank komt daaruit omhoog. Veel viezigheid als Man het rooster verwijdert. Resten van grote en kleine boodschappen die je zoal op een wc pleegt te doen, drijven rond. Hoe kan dat nou? We wonen hier pas zes weken en alles is nieuw. Met soda en heet water, doekjes en sponsjes maakt Man de afvoer schoon. Het restant van de soda en het water gieten wij door de afvoer van de wastafel. Een harde knal. De wastafel scheurt. De barst wordt steeds groter. Die gaat van links naar rechts. Maar een paar weken later wordt de wastafel vervangen.

Vanaf die avond gebruiken wij de wc alleen nog maar voor de kleine boodschap in de nacht. Toch blijft het vies ruiken. Vakmannen buigen zich erover. Foto’s van het aanleggen van de afvoer worden bekeken. Volgens hen niets aan de hand. Alle leidingen gemaakt zoals het moet.

In de douche scheurt een tegel. Weer de vakman erbij.

De tegel wordt vervangen. Niets meer aan de hand. Dat denken we.

Na een paar weken twee gescheurde tegels. Die worden ook vervangen. Deze keer, wordt ons beloofd, is echt alles opgelost. Niets meer aan de hand. Dat denken we.

Maar we ruiken nog steeds ‘iets’…

Plots merken we dat de stortbak van de wc zich niet meer vult met water. Draaien wij de kraan bij de wastafel open, stroomt het water de stortbak in. Het spookt in de badkamer. Vakman erbij. Blijkt een vuiltje debet aan dit probleem.

En weer zijn er tegels in de douche gescheurd. Ook lekkage in de trapopgang. Bruine vlekken zichtbaar op de muur.

Zo is er geruime tijd voorbij gegaan. Dertien maanden om precies te zijn. Het woord ‘slopen’ valt. Een diepe zucht bij Man, ook bij mij. Er zit niets anders op een deel van de vloer uit te breken en te kijken waarom kleine en grote boodschap naar de douche willen en niet rechtstreeks naar beneden het riool in. Het is al snel duidelijk. De afvoer is niet goed aangelegd. Die moet worden veranderd. Bij de douche moet opnieuw gemetseld en betegeld worden.

Het is zover. Deze hele week de klusmannen weer in huis.