Na de bliebjes piepjes en pingeltjes

Na mijn ‘bliebjes piepjes en pingeltjes’-blog wilde ik o.a. lezen en schrijven. Dat heb ik nauwelijks gedaan. De enige afspraak met mezelf waar ik me aan heb gehouden, is het bezoek aan Vriendin H. Dat was een dag later, 18 oktober. Het was een heerlijke dag. We hebben samen geluncht, veel gepraat, de weekmarkt en de kringloopwinkel bezocht.

Die dag werd de vloer in ons tuinhuis gelegd en het terras achter in de tuin. Man heeft geholpen met het kruien van zand en tegels. Op zondag 19 oktober ging dat karwei verder. Met drie mannen sterk werd er zand afgegraven, op de knieën gekropen, gedrild en geveegd.

20 oktober

Man heeft een week vakantie om mij te helpen met het schoonmaken en inrichten van het atelier. ’s Ochtends sjouwt hij dozen, de ezel en stoelen van zolder. Daarna is die half leeg! Kunnen jullie nagaan hoeveel dozen met boeken, schilderspullen, knutselmateriaal, doosjes, kistjes, gekleurd glas en doeken ik heb. Zodra de elektricien weg is, hij is er om de laatste karweitjes af te maken, kan het poetsen beginnen. Vriendin H komt helpen. Met emmer en sop, dweil en poetsdoeken gaan zij en Man aan de slag.

‘s Avonds al een begin gemaakt met inrichten, het leukste werk natuurlijk. Man helpt en sjouwt met spullen. De tafel hier, een stoel erbij, nog een andere stoel, een tweede tafel wordt van zolder gehaald, niets is hem teveel.

21 oktober

Vandaag gaan we verder met uitpakken en inrichten. Een plek voor alles zoeken en zien dat het steeds meer atelier en gezellig wordt! Verrassingen in de dozen, weet niet meer dat ik dát ook nog heb. Later op de dag gaan we naar het tuincentrum, kopen daar een plant. Zo heb ik een beetje beschutting als ik aan tafel voor het grote raam zit, ik heb nog geen gordijnen.

22 oktober

We gaan naar de kringloopwinkel in Best. Ik loop rond als een kip zonder kop, weet niet waar ik moet kijken, zoveel spullen. Dan laat Man mij de afdeling boeken zien, daar word ik rustig van. Eigenlijk zijn we op zoek naar een kastje voor in de woonkamer. We komen thuis met lp’s voor Man en een paar kleine kunstboekjes, maar geen kastje.

23 oktober

We hebben gepland naar de expositie van Mark Rothko te gaan in het Gemeentemuseum in Den Haag, maar door allerlei werkzaamheden aan het spoor en een extra overstap besluiten we naar het Stedelijk Museum in Amsterdam te gaan. Daar is de tentoonstelling van Marlene Dumas en die willen we ook zien. Nog vier maanden de tijd om de werken van Mark Rothko te gaan bezichtigen.

  

24 oktober

Van alles teveel. Indrukken, praten, dozen uitpakken, inrichten en ook nog sociaal willen zijn. Ik lig een groot deel van de dag in bed, te beroerd van vermoeidheid om ook maar iets te kunnen doen.

25 oktober

Zaterdag, nog steeds niet fit, slaap veel. Ben onder een hoedje te vangen, wil met rust worden gelaten.

26 oktober

Zondag werken Man en ik in de tuin. Dat wil zeggen dat ik stuur en Man werkt. Zoals hij zelf zegt: ‘jij de brains, ik de muscles’. Waar ik aan toe moet voegen dat deze uitspraak geldt voor zwaar werk en praktische zaken. Hortensia’s worden geplant, struiken gesnoeid en bergen afval per kruiwagen naar een korf getransporteerd. Man veegt, ruimt op, versleept een tafel, sjouwt met tegels en ik zet een paar heideplantjes in potten. 

Ook ruim ik nog wat spulletjes in mijn atelier op. Omdat er nog steeds geen gordijn hangt heeft Man ook nog een doek opgehangen. Gekocht in 1998 in Spanje, nooit iets mee gedaan, maar altijd bewaard omdat ik hem zo mooi vind. En nu hangt de doek (tijdelijk of permanent?) als gordijn.

 

27 oktober

Maandag. De vakantie voorbij.

Ik schrijf weer en lees achterstallige berichten zoals blogs en columns. Inspiratie om te schilderen heb ik ook weer opgedaan. Op doek met acryl, voor het theekastje en een paar lijsten heb ik krijtverf van Annie Sloan. 

http://ellieschmitz.blogspot.nl/2014/10/bliebjes-piepjes-pingeltjes.html

Bliebjes piepjes pingeltjes

Boeken en kranten heb ik klaargelegd. Ik heb me voorgenomen de komende dagen veel te lezen en te schrijven, het een en ander in huis te doen en wat spullen voor in het atelier bij elkaar te leggen. Steeds weer stel ik ‘dingen te doen’ uit omdat een bliebje, piepje of pingeltje mij meestal dwingt te reageren. Degene die mij iets heeft gestuurd kan ik toch niet laten wachten? Of de voicemail blijkt ingesproken. Degene die mij heeft opgebeld kan ik toch niet laten wachten?

Geen rust zoals in de tijd toen ik nog geen app, sms, facebook, e-mail of messenger had. De tijd dat er niet zoveel mogelijkheden waren om contact met andere mensen te hebben. Ik had natuurlijk wel ‘vaste’ telefoon, maar toen de uitvoering daarvan anders werd is waarschijnlijk de verandering begonnen. Het was letterlijk een ‘vaste’ lijn, ‘vast’ aan de muur of ‘vast’ op een tafeltje of kastje en je moest met de hoorn aan je oor ter plekke blijven staan. Toen kwam er een andere ‘vaste’ telefoon, maar niet in de betekenis van ‘vast’. Die telefoon lag op een soort bakje of standaard waardoor de accu ervan werd opgeladen zodat je tijdens het praten kon lopen, een ‘looptelefoon’ dus. De gesprekken werden langer…

Het is een utopie te denken dat de rust van ‘geen app, sms, messenger en e-mail’ zal terugkomen, ook al zou ik dat af en toe willen. Ik ben er ook aan gewend en vind het gebruik ervan ook heel gewoon.

Nog snel even kijken of er mail is, nog snel even kijken of er iemand op mijn blog heeft gereageerd en soms is er weer een uur voorbij. In dat uur had ik mijn boek uit kunnen lezen, de planten water kunnen geven of de was kunnen vouwen.

Deze ‘gemakkelijke’ communicatiemiddelen hebben, naast dat het gebruik ervan ook leuk kan zijn, één groot nadeel. Verslaving. Ook ik moet waken voor ‘teveel’….

De laptop staat de hele dag aan. Gebruik die om te schrijven, om dingen op te zoeken, artikelen, columns en het nieuws te lezen, om te e-mailen en te internetbankieren.

Maar eerlijk gezegd word ik soms ook kribbig of ongedurig dat ik door de bliebjes, piepjes en pingeltejs niet meer toekom aan dingen die ik wel graag doe. De laatste tijd zet ik daarom de telefoon steeds vaker uit en eigenlijk moet ik de laptop ook nog uitschakelen, niet alleen laten 'sluimeren' zodat ik nog steeds een bliebje hoor.

Als ik deze blog heb gepost ga ik andere dingen doen. Ik ga dat boek uitlezen, spullen voor het atelier die bij de verhuizing her en der in kasten zijn gelegd, bij elkaar zoeken. De stapel kranten en uitgeknipte artikelen uitzoeken, ‘bewaren’ en ‘weg’. Ik ga op bezoek bij een vriendin en vanaf zondag een begin maken met het inrichten van het atelier.

De komende dagen wat meer stilte. Ik ben er wel, maar minder.

Sam muis vogels

Een beetje suf, ben net wakker. Met koffie en wazige blik bekijk ik de drukte in de tuin. De vogels vliegen af en aan, er wordt geruzied aan de voedselcontainer, de ene koolmees duwt de andere aan de kant of gaat er bovenop zitten. Ik hoor hem denken: ‘wegwezen jij, ik ben aan de beurt.’ Duiven en kauwen zijn er ook, die pikken het gemorste voer vanaf de grond op. 

Is het eerst nog met een wazige blik, nu kijk ik met aandacht naar de hiërarchie die er heerst. Er is veel geruzie. De kleinere duiven komen niet eens aan bod, worden verjaagd door één duif die alles voor zichzelf opeist. Merels ook niet, de kauwen lusten alles en nemen het brood en de appel. Dan is er nog de pindakaas, door draad goed afgeschermd voor de kauwen. Zij zouden het liefst pot en al meenemen. Een beetje bozig zitten zij op het pindakaashuisje en pikken met hun snavel in het hout. Maar alleen de koolmezen en de kleine bonte specht kunnen erbij en pas dan als de kauwen weer weg zijn. De specht zie ik ook elke dag in het ‘vogeldorp’, een prachtig vogeltje met die rode borst.

  

Ineens, in een mum van tijd, geen vogel meer te zien, Sam is dichterbij geslopen. In de bult van potscherven waar ik rotsplantjes tussen heb gepropt, zit waarschijnlijk een muis. Die heeft geen schijn van kans met Sam in de buurt. Poes heeft geduld, zit muisstil, enkel het witte puntje van de staart beweegt.

Ik blijf kijken ook al ken ik de afloop, maar wil weten hoe het spel wordt gespeeld. Muis rent heen en weer, gaat dan de ene dan de andere kant uit. Sam rent er achteraan of laat Muis even gaan. Die denkt dan dat het veilig is, maar ineens slaat Sam weer toe. Ik sluit de buitendeur als ik zie dat zij Muis tot bij mij wil brengen….

Nadat ik een poos bezig ben geweest en met een tweede kop koffie in de stoel bij het raam ga zitten, zie ik dat het spel Kat-Muis nog niet gedaan is. Dit keer duurt het ‘spelen’ lang. Sam oogt nog kwiek, Muis heeft aan snelheid ingeboet. Na ruim anderhalf uur geen beweging meer en wordt Muis naar binnen gewerkt. Sam heeft een daverende start van de dag!

Krijten

Ik ben in Gennep in het atelier van beeldend kunstenares Yvon van Bergen.

Er staan prachtige schilderijen op ezels en op de kast staat ook een doek. Langs de wanden curiosa beschilderd in verschillende kleuren, kastjes, krukjes, tafeltjes en spiegels. Aan het plafond hangen lampen in allerlei vormen en tinten. Ook de stoelen zijn bewerkt. De wastafel is hier en daar nog wit, maar voor de rest gekleurd door de verf. Een inspirerende ruimte!

Vanavond een workshop ‘basistechnieken’ met krijtverf van Annie Sloan.

Ik heb hier al eerder mee gewerkt, maar wil van een ervaren iemand leren wat ik er allemaal mee kan doen. Yvon heeft diverse workshops bij Annie Sloan gevolgd.

Met acht vrouwen zitten we aan twee tafels. Het blad van de tafels één groot ‘schilderij’. Iedereen mag de kwast met de verf er nog aan op tafel leggen. Zo wordt het vanzelf een bont en kleurig geheel. Precies zoals ik na het schilderen de restanten van de verf op een doek druk. Ik pak een prop aluminiumfolie, druk die op het palet of bord met de overgebleven verf en daarna met een kloppende beweging op het linnen. Zo ontstaat vanzelf een mooi en kleurig schilderij.

Yvon is vriendelijk en heeft er zin in, dat merk je meteen! Schenkt koffie en thee, vertelt iets over zichzelf en hoe zij ertoe gekomen is met dit product aan de slag te gaan. Zij laat enthousiast voorbeelden zien hoe zij de krijtverf tot nu toe heeft gebruikt. Daarna vertellen de vrouwen hoe zij bij Yvon terecht zijn gekomen en of zij wel of niet al met deze ‘wonderverf’ hebben gewerkt.

Meteen te gebruiken, niet eerst vooraf schuren, de kleuren goed met elkaar te combineren en te mengen, de verf milieuvriendelijk en gemakkelijk in gebruik. Er zijn veel mogelijkheden. Op metaal, glas, stof, kunststof, schilderslinnen, op allerlei materialen kun je de krijtverf gebruiken. Decoupage, stencilen, craquelé, maar natuurlijk kun je ook ‘gewoon’ schilderen en dat vooral niet te netjes als je een verweerde of vintage look wilt creëren.

Later op de avond proberen we enkele technieken op een plankje uit.

Ruim 2 uur zijn we intensief bezig, daarna leidt Yvon ons rond in haar huis. Daar kunnen we pas echt zien wat er allemaal mogelijk is met de krijtverf van Annie Sloan.

Iedereen die graag schildert of creatief bezig wil zijn kan ik aanraden om naar een van Yvon’s workshops te gaan. Heel leerzaam, interessant en bovenal gezellig! Vooral als je van kleuren houdt, je spullen een nieuwe look wilt geven of in je huis iets wilt veranderen.

De vrouwen aanwezig, stuk voor stuk enthousiast, willen meteen ‘morgen beginnen’ en kopen alvast hun favoriete kleur krijtverf.

Ik wil zeker nog eens meedoen aan een workshop, al is het alleen maar om ideeën op te doen.

  

http://www.arthomeandliving.nl/

https://www.youtube.com/user/AnnieSloanOfficial