Foto's 1

Geen geschreven blogpost, dat komt wel weer. Een paar foto's. Vanochtend gemaakt.

Moeilijk kiezen na het douchen. Pure verwennerij deze heerlijke geuren

Koffie. Mijn favoriete kopje, gemaakt door beeldend kunstenaar Wim Heesakkers

Kleur op de keukentafel

Nog meer kleur

Met het boek even onder deze nieuw gehaakte deken

Dit boek lees ik nu

De helleborus bijna uitgebloeid. Een paar bloemen in een schaal gelegd

De lathyrus is goed gegroeid...

....bij de palen van de wigwam geplant...

...een paar weken geleden door Man gemaakt

De Japanse esdoorn komt in blad.....en kleur...

Deze zwemster krijgt van mij een rode badmuts en een kleurig badpak

Niet van 'echt' te onderscheiden ;-)

Strijd

 

Al een paar dagen heb ik een aanzet gemaakt voor blogpost. Toch hebben jullie nog niets kunnen lezen. Heb ik dan de afgelopen week niets meegemaakt? Toch wel. Misschien heb ik juist teveel indrukken opgedaan. In mijn hoofd is het een komen en gaan van woorden, gedachten, dingen te doen en herinneringen. Alles loopt door elkaar heen. Ik kan er geen onderwerp uithalen waarvan ik denk dat het geschikt is.

Ben ik te moe? Dat is zo, ik heb weinig energie. Ben ik schrijfmoe? Dat zeker niet. Gebeuren er teveel dingen? Heb ik last van uitstelgedrag? Misschien speelt alles wel een beetje mee en word ik daardoor afgeremd. Het kan ook zijn dat ik mijzelf teveel druk opleg terwijl ik de energie nodig heb om de dagbehandelingen vol te houden. Bij die dagbehandelingen ligt eerlijk gezegd ook mijn prioriteit. Die kosten veel kruim. Het heen en weer reizen naar Nijmegen, lange dagen in de kliniek. Tussendoor thuis ook nog het een en ander aan huiswerk doen. Oefenen met fietsen en lopen. Lange lijsten invullen, de hele dag verantwoorden. Elk half uur opschrijven wat ik heb gedaan en aan het eind van de dag ook nog proberen eten te koken. Want ook daar is oefening voor nodig. Groenten snijden, staan aan het aanrecht, alles is uit balans.

Ik had gehoopt elke week wel weer een paar maal blogpost te kunnen schrijven. Het lukt me niet. Dat voelt als strijd. Misschien moet ik met mezelf afspreken dat het schrijven, evenals onder andere het schilderen, voorlopig voor de duur van het traject op een laag pitje staan. Dat ik als het kan, van me laat horen. Ja, zo ga ik het doen.

.

Van donderdag naar donderdag

31 maart 2016

Bij het wakker worden voel ik al dat het helemaal mis is. Toch opstaan, douchen en aan de slag. Die slag heb ik niet gemaakt. Binnen een uur lig ik weer onder het dons. De hele dag slaap ik. Als Man tegen zeven uur van zijn werk thuiskomt word ik wakker. Eten hoef ik niet, met een kop thee zit ik een poosje op de bank. Daarna weer naar bed en slaap dan tot de volgende ochtend.

1 april 2016

Bij de koffie lees ik de blogpost van Mies Huibers. Weten waarom ik zo schrik? Kijk dan eens op www.mieshuibers.nl en lees ‘Het einde van een tijdperk’. Zijn andere verhalen en boekrecensies zijn ook zeer de moeite waard.

Zus en haar man halen spullen op. ’s Middags fiets ik naar vrienden om hun nieuwe huis te bekijken.

2 april 2016

Vandaag bezoeken Man en ik de overzichtstentoonstelling van Karel Appel in het Gemeentemuseum in Den Haag. Tijdelijk hangt er ook het beroemde kunstwerk ‘Judith’ van Gustav Klimt.

'Judith' van Gustav Klimt

3 april 2016

Zondag. Meestal is deze dag ‘pyjama-dag’. Vandaag niet. We gaan naar ‘Art Home and Living’ in Gennep. We zoeken krijtverf uit voor de muren in de slaapkamer. Willen jullie weten wat daar nog meer te zien en te koop is kijk dan op http://www.arthomeandliving.nl/

4 april 2016

Vriend op bezoek. Onze hulp met poetsen is er ook. Het huis schoon, de was gestreken en de tuinbank weer bruikbaar als zij naar huis gaat. Laat die zon nu maar komen. ’s Middags werk ik mijn administratie bij en schrijf een kaartje aan Vriendin. Envelop te klein…. Een drammer als ik soms kan zijn stap ik op de fiets om grotere enveloppen te gaan kopen. Die kaart moet NU op de post.

5 april 2016

Vroeg op pad. Herstart van de dagbehandelingen in Nijmegen. De ontvangst is warm en vriendelijk. Er is veel belangstelling voor hoe het nu met mij gaat. Dat alleen al geeft goede moed weer te beginnen.

Vandaag kies ik eens een andere route om naar huis te rijden. Telkens dezelfde weg is saai, de rit duurt dan wel tweemaal zolang. Het is druk op de weg, vooral met vrachtverkeer. Jaren geleden ben ik eens van de weg gedrukt door een vrachtauto waarvan de chauffeur mij niet had gezien. Dat was een akelige ervaring, maar mijn engelbewaarder heeft mij goed ‘bewaard’.

Gisteren is hetzelfde gebeurd, maar veel gevaarlijker dan destijds. Bij het inhalen van de eerste vrachtauto van een lange rij ziet de chauffeur mij niet en zwenkt naar links. Mijn snelheid is dan 130 km per uur. Ik heb bijna de rem aan de voorkant uit de auto getrapt en beland van de weg af in het gras. Wat een geluk dat ik de auto onder controle kan houden en er een brede strook met gras is. De vrouw die achter mij rijdt handelt adequaat, dat heeft zeker aan mijn ‘redding’ bijgedragen. Zij vermindert snelheid en blijft links rijden. Daardoor geeft zij mij de mogelijkheid om op het gras door te blijven rijden en vanaf de berm weer op de weg terug te komen. Transpirerend en met een hart dat zowat uit mijn lijf bonkt ben ik naar de rechter rijstrook gegaan. Ik besef dat ik eerst een stuk door moet rijden om de angst niet meer te durven rijden, niet toe te laten. Bij het volgende tankstation ben ik gestopt en heb contact met Man gezocht. Bij thuiskomst komen de tranen en het besef hoeveel geluk ik heb gehad. Gelukkig ook deze keer de engelbewaarder naast mij.

http://ellieschmitz.blogspot.nl/2013/10/engelbewaarder.html 

6 april 2016

Vandaag maak ik deze blogpost af met belevenissen van gisteren. De rest heb ik al eerder geschreven, foto’s ook al uitgezocht. Liggend onder de deken, zo laad ik weer op na de dag van gisteren.