Op weg naar 2016

Het heeft nog wel wat voeten in de aarde gehad. De boom scheef. Die moet worden verpot. Staat dan nog niet recht. Een kei tussen stam en emmerrand geklemd, doet wonderen. Veel takjes te dun waardoor de ballen eruit vallen.

De lampjes. Een kluwen. ‘Heb ik die vorig jaar zo opgeborgen? Daar geloof ik niets van. Zoiets doe ik niet. Heb jij dat gedaan?’

Ongeduldig als ik ben wordt de kluwen steeds vaster. Man neemt het over, hij is de rust zelf. Het snoer wordt door hem snel uit elkaar gehaald en de lampjes in de boom gehangen. Het zijn er te weinig. Het tweede snoer in de doos kapot. Op zolder vind ik nog een doosje waarin kleine lampjes.

Bij het uitzoeken van de versieringen vind ik het plots saai, de boom in een kleur. We hebben alleen rode ballen en een paar gekleurde die van oma zijn geweest. Enkele gouden en zilveren ook nog. Er moet meer kleur komen. Die gedachte laat mij niet meer los. Man fietst naar het tuincentrum. Koopt daar een paar grote en kleine gekleurde balletjes.

De boom staat

Voor ons niet het gemak van een kunstboom met de lampjes en de ballen er al in. Wij willen een ‘echte’. Met kluit, plakkerige hars en dennengeur. In het nieuwe jaar krijgt deze boom ‘2015’ een plek in de tuin. Boom ‘2014’ staat er al.

Ook de boodschappen zijn in huis. Net als anders de tas gevuld met eten dat wij lekker vinden. Niet een tas vol extra’s omdat het kerstmis is. Ook eten wij ons niet helemaal vol omdat het kerstmis is. Wij houden niet van diners en verplicht opdraven omdat het kerstmis is.

Wij dompelen ons onder in ‘ons nest’. Genieten van ‘een-lang-weekend-vrij-Man’, van de boom, een boek, muziek en van elkaar. Zo brengen wij de kerstdagen door. Er is zo weinig vrije tijd samen dat we juist deze dagen voor onszelf houden. Die keuze stuit wel eens op onbegrip. Toch doen wij het zo.

Na de kerst moet Man werken. Het kan zijn dat ik wat schilder en schrijf of dat ik eindelijk mijn boek eens uitlees. Ik zie wel. Laat het gebeuren. Of er dit jaar nog blogpost komt is ook niet zeker. Zo ‘drijf’ ik het jaar uit en dansend met Man het nieuwe jaar in!

Ik wens jullie gezellige kerstdagen. Geniet van en met elkaar. Voor het nieuwe jaar 2016 alle goeds. Veel warmte, liefde, geluk en vooral de allerbeste gezondheid!

Dromen - 3

Met een puppy op de arm kom ik binnen. Het is rumoerig. Er wordt gerookt. Veel. Grote dozen met sigaren en sigaretten. Op de tafels, op de stoelen, op de grond, op de bar. Waar ik ook kijk. Overal. Aan een grote tafel een groep vrouwen en mannen. Zij roken pijp. In dit restaurant moet ik bridgen.

Regelmatig loop ik naar buiten. Dan het restaurant weer in, telkens een andere puppy op de arm. Voel me gejaagd. Heb het druk met bridgen en de puppy’s. Thuis zijn er nog vijf. De hondjes zijn door een kennis gebracht. Zij wilde er niet meer voor zorgen.

Plots staat Man voor me. Een hondje in een tas. Dood. Gevonden in de landerijen. Ook ik heb er al een gevonden.

Wakker. Het duurt even voordat het tot mij doordringt dat ik in mijn bed lig. 

http://ellieschmitz.blogspot.nl/2015/01/dromen.html 

http://ellieschmitz.blogspot.nl/2015/09/dromen-2.html 

Stof tot blogpost

Zolang ik me kan herinneren schrijf ik al. Van losse woorden tot hele zinnen tot korte stukjes. In een schrift, op afgescheurd papier, in boekjes en op de krant. Tegenwoordig gebruik ik daarvoor ook nog mijn telefoon. En altijd heb ik een vrolijk gekleurd opschrijfboekje met pen in mijn tas. Bijna alle schrijfsels heb ik verbrand of versnipperd in de oud-papier-doos gedaan. Tot ruim 2 jaar geleden.

Eindelijk genoeg moed verzameld, een cursus schrijven gevolgd en een blog gestart om daarop mijn stukjes publiek te maken. Het belangrijkste om zover te komen kwam van Man. Hij heeft me steeds gestimuleerd door te gaan met schrijven. Al zijn er dagen dat ik veel inspiratie heb, het wil nog niet zeggen dat het schrijven dan ook lukt. En nog vind ik het af en toe spannend mijn schrijfsels te plaatsen.

Dat ik gevraagd ben gastblogger te zijn vind ik een groot compliment. Misschien zijn mijn stukjes zo gek nog niet. Maar eerlijk gezegd vind ik het ook een beetje eng. ‘Op bestelling’ of ‘in opdracht’ is toch anders. Ik heb geen idee waarover ik zal schrijven. Er is veel dat mij inspireert. Gewone dagelijkse dingen, observaties, gesprekken die ik heb of hoor (lees: afluister), een krantenartikel, iets wat ik plots zie, een woord of gebaar, alles kan stof tot blogpost zijn.

Sam. De poes door Man in ons huishouden ‘ingebracht’ toen we een paar jaar geleden gingen samenwonen. Ik als hondenliefhebster moest behoorlijk schakelen. Met poezen ga je nu eenmaal anders om dan met een hond. Het heeft even geduurd, maar tussen poes en mij is het goedgekomen

Een boek. Liefst lees ik Scandinavische auteurs. Heb favoriete Nederlandse schrijvers en natuurlijk staan er ook vrouwen en mannen uit andere landen in de kast. Literatuur trekt mij het meest. Af en toe heb ik behoefte aan spanning. Dan grijp ik naar de thrillers. Vooral die van de Scandinaviërs en van een paar Nederlandse mannen.

Naar kunst kijken. Dat is een liefhebberij die ik deel met Man. Musea bezoeken wij regelmatig. Altijd weer kom ik er geïnspireerd vandaan. Dan wil ik creëren of schrijven.

Schilderen in mijn atelier. Jaren geleden is de liefde daarvoor geboren en ik kan niet meer zonder kwast, ezel en doek. Ook ‘spelen’ met krijtverf. Daarmee meubels en accessoires beschilderen.

De jacht naar gebruikte spullen. Dat doe ik op markten en in de kringloopwinkel. Altijd op zoek naar ‘net dat ene ding’. Dat kan van alles zijn. Een tafeltje, een vaas, een beeld, een lijst, een spiegel of een lampenkapje. ‘Dat is het’ weet ik op het moment dat ik het zie.

Het naar buiten kunnen en genieten van de tuin, elk seizoen weer. Het groen, de vogels die er komen en de eekhoorn die er rondscharrelt op weg naar de pot met pindakaas.

Fietsen en regelmatig afstappen omdat er weer iets te zien is waar ik meteen een notitie van wil maken.

Vriendschap. Gelijkgestemde mensen. De herkenning. Vaak meteen al bij de eerste ontmoeting.

Dit zijn in een notendop een paar dingen die mij inspireren tot schrijven. Nog meer over mij te lezen op mijn blog http://ellieschmitz.blogspot.nl/

Bovenstaand stukje heb ik als gastblogger geschreven voor Irma Kurpershoek

http://irmakurpershoek.org/