Huizenjacht 5

Gisteren, aan het begin van de avond het telefoontje. Onderhandelingen gedaan. Felicitaties. Bubbels. Blijheid. Verbazing.

Voorbij, de huizenjacht. Wij hebben ‘het huis’ gevonden. Vol ongeloof kijken we elkaar aan. Het is niet wat we op het oog hadden. We wilden een huis waar we na een paar likjes verf en gebruik van poetsspullen al snel in konden trekken. Maar dit huis vraagt om meer. Niet dat er een verbouwing komt, er worden geen muren gesloopt. Wel wordt er een badkamer gemaakt, komt er een nieuwe trap en een kamer op zolder. We kunnen wel een paar mannen gebruiken. Nu begint dus de mannenjacht. En de jacht op gordijnen, latex, tegels en alles wat we nog meer nodig hebben. Maar het leukst vind ik de jacht op een vintage kast voor het serviesgoed. En als het dan over een klein half jaar zover is dat we kunnen verhuizen, dan maken Man en ik van dit huis een warm nest. 

Veertien maanden zijn we op pad geweest. We hebben ons vaak verheugd op een bezichtiging. ‘Zou het dit huis zijn?’ Maar soms ook waren we teleurgesteld. Vooral als het huis in werkelijkheid totaal anders dan op de foto’s bleek te zijn. Of de wijk of de straat was toch niet de plek waar wij wilden wonen. Telkens was er wel iets waardoor we zeiden: 'dit huis niet'. Vanaf nu is dat voorbij. Geduld gehad en beloond.