Strijd

 

Al een paar dagen heb ik een aanzet gemaakt voor blogpost. Toch hebben jullie nog niets kunnen lezen. Heb ik dan de afgelopen week niets meegemaakt? Toch wel. Misschien heb ik juist teveel indrukken opgedaan. In mijn hoofd is het een komen en gaan van woorden, gedachten, dingen te doen en herinneringen. Alles loopt door elkaar heen. Ik kan er geen onderwerp uithalen waarvan ik denk dat het geschikt is.

Ben ik te moe? Dat is zo, ik heb weinig energie. Ben ik schrijfmoe? Dat zeker niet. Gebeuren er teveel dingen? Heb ik last van uitstelgedrag? Misschien speelt alles wel een beetje mee en word ik daardoor afgeremd. Het kan ook zijn dat ik mijzelf teveel druk opleg terwijl ik de energie nodig heb om de dagbehandelingen vol te houden. Bij die dagbehandelingen ligt eerlijk gezegd ook mijn prioriteit. Die kosten veel kruim. Het heen en weer reizen naar Nijmegen, lange dagen in de kliniek. Tussendoor thuis ook nog het een en ander aan huiswerk doen. Oefenen met fietsen en lopen. Lange lijsten invullen, de hele dag verantwoorden. Elk half uur opschrijven wat ik heb gedaan en aan het eind van de dag ook nog proberen eten te koken. Want ook daar is oefening voor nodig. Groenten snijden, staan aan het aanrecht, alles is uit balans.

Ik had gehoopt elke week wel weer een paar maal blogpost te kunnen schrijven. Het lukt me niet. Dat voelt als strijd. Misschien moet ik met mezelf afspreken dat het schrijven, evenals onder andere het schilderen, voorlopig voor de duur van het traject op een laag pitje staan. Dat ik als het kan, van me laat horen. Ja, zo ga ik het doen.

.