De pasfotobus

Soms heb ik geen zin om de post open te maken of laat ik ‘m liggen om later te bekijken. Of te vergeten. Zo ook de envelop van de Gemeente Waalre. Als ik me een paar weken later realiseer dat binnenkort mijn identiteitskaart verloopt, weet ik meteen waarvoor ik post heb gekregen. Regelt men van hogerhand dat ik niet meer zelf op hoef te letten, maak ik de envelop niet open.

Nu moet ik in de startblokken en snel. Maar het is weekend. Ik kan niet zoveel meer regelen en de dagen erna ben ik op vakantie. Om nou vanaf het vakantieadres daarmee bezig te zijn trekt mij niet zo. De eerste gelegenheid is dan pas over ruim een week. De kaart verloopt in die week, drie dagen later. Een nieuwe heb ik dan nog niet. Is het de bedoeling mij zonder identiteit die paar dagen op te sluiten? Al deze gedachten komen in een razend tempo voorbij.

Gelukkig bestaat er internet. Op de website van de gemeente kan ik online een afspraak maken. Niet eerder bij stilgestaan, ik heb het ook niet eerder nodig gehad. Nu een uitkomst en snel geregeld. Dan ga ik op zoek naar een fotograaf. Van het bestaan ervan heb ik tot nu toe geen weet gehad, ook niet eerder nodig gehad, maar in deze regio komt de fotograaf aan huis. Ook deze afspraak is snel geregeld. 

De eerste ochtend na mijn vakantie rijdt ‘De Pasfotobus’ voor. De stoel wordt klaargezet, een witte plaat aan de wand achter mij opgehangen en binnen tien minuten heb ik vier pasfoto's in handen. Daarmee kan ik aan het eind van de ochtend mijn identiteitskaart aanvragen. Een week later kan ik ‘m ophalen en voor de dagen zonder identiteit heb ik bewijs op zak dat ik de kaart heb aangevraagd. Misschien toch beter voortaan de post meteen te bekijken.