Bliebjes piepjes pingeltjes

Boeken en kranten heb ik klaargelegd. Ik heb me voorgenomen de komende dagen veel te lezen en te schrijven, het een en ander in huis te doen en wat spullen voor in het atelier bij elkaar te leggen. Steeds weer stel ik ‘dingen te doen’ uit omdat een bliebje, piepje of pingeltje mij meestal dwingt te reageren. Degene die mij iets heeft gestuurd kan ik toch niet laten wachten? Of de voicemail blijkt ingesproken. Degene die mij heeft opgebeld kan ik toch niet laten wachten?

Geen rust zoals in de tijd toen ik nog geen app, sms, facebook, e-mail of messenger had. De tijd dat er niet zoveel mogelijkheden waren om contact met andere mensen te hebben. Ik had natuurlijk wel ‘vaste’ telefoon, maar toen de uitvoering daarvan anders werd is waarschijnlijk de verandering begonnen. Het was letterlijk een ‘vaste’ lijn, ‘vast’ aan de muur of ‘vast’ op een tafeltje of kastje en je moest met de hoorn aan je oor ter plekke blijven staan. Toen kwam er een andere ‘vaste’ telefoon, maar niet in de betekenis van ‘vast’. Die telefoon lag op een soort bakje of standaard waardoor de accu ervan werd opgeladen zodat je tijdens het praten kon lopen, een ‘looptelefoon’ dus. De gesprekken werden langer…

Het is een utopie te denken dat de rust van ‘geen app, sms, messenger en e-mail’ zal terugkomen, ook al zou ik dat af en toe willen. Ik ben er ook aan gewend en vind het gebruik ervan ook heel gewoon.

Nog snel even kijken of er mail is, nog snel even kijken of er iemand op mijn blog heeft gereageerd en soms is er weer een uur voorbij. In dat uur had ik mijn boek uit kunnen lezen, de planten water kunnen geven of de was kunnen vouwen.

Deze ‘gemakkelijke’ communicatiemiddelen hebben, naast dat het gebruik ervan ook leuk kan zijn, één groot nadeel. Verslaving. Ook ik moet waken voor ‘teveel’….

De laptop staat de hele dag aan. Gebruik die om te schrijven, om dingen op te zoeken, artikelen, columns en het nieuws te lezen, om te e-mailen en te internetbankieren.

Maar eerlijk gezegd word ik soms ook kribbig of ongedurig dat ik door de bliebjes, piepjes en pingeltejs niet meer toekom aan dingen die ik wel graag doe. De laatste tijd zet ik daarom de telefoon steeds vaker uit en eigenlijk moet ik de laptop ook nog uitschakelen, niet alleen laten 'sluimeren' zodat ik nog steeds een bliebje hoor.

Als ik deze blog heb gepost ga ik andere dingen doen. Ik ga dat boek uitlezen, spullen voor het atelier die bij de verhuizing her en der in kasten zijn gelegd, bij elkaar zoeken. De stapel kranten en uitgeknipte artikelen uitzoeken, ‘bewaren’ en ‘weg’. Ik ga op bezoek bij een vriendin en vanaf zondag een begin maken met het inrichten van het atelier.

De komende dagen wat meer stilte. Ik ben er wel, maar minder.