Poes en Buurpoes

De vroegere bewoners van dit huis hielden niet van poezen. Joegen buurpoes Scotch weg. Daarvoor gebruikten zij wel eens een emmer water. Maar dit huis heeft ruim een maand leeg gestaan voordat Man en ik de sleutel ervan kregen. In die tijd heeft buurpoes haar kans waargenomen en in onze tuin haar territorium afgebakend.

Een paar maanden later komen wij hier wonen. Poes natuurlijk ook. Het is meteen duidelijk dat er strijd komt. Buurpoes ‘waakt’ vanaf het plat dak over onze tuin. Zij ligt daar met maar één doel: Sam bespringen of haar de stuipen op het lijf jagen.

Meestal heeft Sam buurpoes al gehoord of gezien. Sluipt dan snel naar binnen. Loerend ligt zij op de vensterbank tot de kust weer veilig is. Als buurpoes sneller is, probeert Sam nog in het tuinhuis te komen. Met geweld gaat zij dan door het kattenluik waarbij het klepje regelmatig afbreekt. Een voorraad ervan op zolder. Buurpoes kan er niet in vanwege de sensor in het luik. Drentelt nog een poosje heen en weer. Uiteindelijk geeft zij op. Houdt nog wel een slag om de poot. Zij verstopt zich onder de rododendron voor het tuinhuis….

Een hels kabaal. Deze keer heeft Sam niet bijtijds kunnen vluchten. Twee poezen rennend door de tuin. Sam verdwijnt niet in, maar achter het tuinhuis. Buurpoes ook. Springt over een lage schutting in de tuin van onze andere buren. Komt weer terug. Hangt aan de schutting. Een zwarte poezenkop en groene ogen zichtbaar.

Het dak van het tuinhuis loopt aan de achterkant een stukje door. Daaronder staan de groene en grijze container en onder zeil oude tuinstoelen. Sam heeft zich daar verscholen. Je ziet haar niet. Hoort haar wel. Een laag grommend geluid. Daar verjaag je toch zeker elke vijand mee. Na verloop van tijd is het gevaar blijkbaar geweken. Loopt Sam weer door de tuin alsof er niets is gebeurd. Voor zolang het duurt.