Stof tot blogpost

Zolang ik me kan herinneren schrijf ik al. Van losse woorden tot hele zinnen tot korte stukjes. In een schrift, op afgescheurd papier, in boekjes en op de krant. Tegenwoordig gebruik ik daarvoor ook nog mijn telefoon. En altijd heb ik een vrolijk gekleurd opschrijfboekje met pen in mijn tas. Bijna alle schrijfsels heb ik verbrand of versnipperd in de oud-papier-doos gedaan. Tot ruim 2 jaar geleden.

Eindelijk genoeg moed verzameld, een cursus schrijven gevolgd en een blog gestart om daarop mijn stukjes publiek te maken. Het belangrijkste om zover te komen kwam van Man. Hij heeft me steeds gestimuleerd door te gaan met schrijven. Al zijn er dagen dat ik veel inspiratie heb, het wil nog niet zeggen dat het schrijven dan ook lukt. En nog vind ik het af en toe spannend mijn schrijfsels te plaatsen.

Dat ik gevraagd ben gastblogger te zijn vind ik een groot compliment. Misschien zijn mijn stukjes zo gek nog niet. Maar eerlijk gezegd vind ik het ook een beetje eng. ‘Op bestelling’ of ‘in opdracht’ is toch anders. Ik heb geen idee waarover ik zal schrijven. Er is veel dat mij inspireert. Gewone dagelijkse dingen, observaties, gesprekken die ik heb of hoor (lees: afluister), een krantenartikel, iets wat ik plots zie, een woord of gebaar, alles kan stof tot blogpost zijn.

Sam. De poes door Man in ons huishouden ‘ingebracht’ toen we een paar jaar geleden gingen samenwonen. Ik als hondenliefhebster moest behoorlijk schakelen. Met poezen ga je nu eenmaal anders om dan met een hond. Het heeft even geduurd, maar tussen poes en mij is het goedgekomen

Een boek. Liefst lees ik Scandinavische auteurs. Heb favoriete Nederlandse schrijvers en natuurlijk staan er ook vrouwen en mannen uit andere landen in de kast. Literatuur trekt mij het meest. Af en toe heb ik behoefte aan spanning. Dan grijp ik naar de thrillers. Vooral die van de Scandinaviërs en van een paar Nederlandse mannen.

Naar kunst kijken. Dat is een liefhebberij die ik deel met Man. Musea bezoeken wij regelmatig. Altijd weer kom ik er geïnspireerd vandaan. Dan wil ik creëren of schrijven.

Schilderen in mijn atelier. Jaren geleden is de liefde daarvoor geboren en ik kan niet meer zonder kwast, ezel en doek. Ook ‘spelen’ met krijtverf. Daarmee meubels en accessoires beschilderen.

De jacht naar gebruikte spullen. Dat doe ik op markten en in de kringloopwinkel. Altijd op zoek naar ‘net dat ene ding’. Dat kan van alles zijn. Een tafeltje, een vaas, een beeld, een lijst, een spiegel of een lampenkapje. ‘Dat is het’ weet ik op het moment dat ik het zie.

Het naar buiten kunnen en genieten van de tuin, elk seizoen weer. Het groen, de vogels die er komen en de eekhoorn die er rondscharrelt op weg naar de pot met pindakaas.

Fietsen en regelmatig afstappen omdat er weer iets te zien is waar ik meteen een notitie van wil maken.

Vriendschap. Gelijkgestemde mensen. De herkenning. Vaak meteen al bij de eerste ontmoeting.

Dit zijn in een notendop een paar dingen die mij inspireren tot schrijven. Nog meer over mij te lezen op mijn blog http://ellieschmitz.blogspot.nl/

Bovenstaand stukje heb ik als gastblogger geschreven voor Irma Kurpershoek

http://irmakurpershoek.org/