We nemen wat te eten en
drinken mee. Dat doen we meestal als we voor langere tijd van huis gaan. Ons ‘overlevingspakket’.
Van alles zit erin. Water, koffie, repen met noten en rozijnen, dadels, een
appel of banaan, ongezouten noten, voor behoefte aan ‘snelle pep’, gezouten
noten. En brood, maar vandaag nemen we dat niet mee. Onderweg gaan we ergens
lunchen. Een leesboek stopt Man ook nog in de fietstas.
Een kleine eetgelegenheid, sober ingericht en uitgebaat door twee mannen. Eerst koffie. Als lunch bestellen we een salade met geitenkaas en een glas rosé.
Het is er niet druk, maar
er zijn wel mensen die meteen mijn aandacht hebben. Een Engels gezin. Moeder,
vader en zoon. Hun tafel staat vol met eten en drinken. Soep, brood, salades en
grote glazen bier. Het is stil aan tafel. Vader en zoon zeggen af en toe een
paar woorden tegen elkaar, moeder daarentegen zwijgt. Zij zit diep
voorovergebogen, haar hoofd met een hand ondersteunend. De vrouw eet snel en aan
een stuk door zonder op of om te kijken. Met verbazing kijk ik naar haar. Zou
zij altijd op deze manier eten? Heeft zij een slecht humeur, geen zin om te
praten? Is zij boos of verdrietig? Heeft zij heimwee? Als het gezin weer buiten
staat zie ik dat de vrouw wijst naar een winkel aan de overkant, zie dan ook haar
mond bewegen.
Aan een tafeltje naast ons
een vrouw en man. De andere twee stoelen beladen met inkopen die zij hebben
gedaan. Het eten al op, de glazen leeg, beiden druk met de smartphone. En
telkens weer vertellen zij aan elkaar dat zij geen verbinding hebben…
Aan de andere kant een
vrouw alleen. Zij staart stilletjes voor zich uit. Drinkt haar koffie en eet
gebak.
Tegenover ons een man op
een hoge kruk. Telefoon in zijn hand. Kaal hoofd, een ronde donkere bril, zijn
ogen mooi opgemaakt. Zijn nagels lang, gelakt in een opvallende kleur groen.
Hij draagt een dun wit shirt met opdruk en een blauwe broek met witte strepen
over de zijnaden. Hij kijkt boos en verheft menigmaal zijn stem. Een enerverend
gesprek. Intussen drinkt hij met grote slokken rode wijn. De ober schenkt regelmatig
het glas weer vol. Wie is hij? Waar komt hij
vandaan? Is het iemand die graag vrouwenkleding draagt, daarbij ook make-up en
nagellak gebruikt? Is het een man die in een nachtclub of een besloten club gekleed als
vrouw optreedt? Is hij aangesloten bij een escortservice?
Na anderhalf uur verlaten
wij het eetcafé. De man is nog steeds in gesprek. Nu met een glimlach op zijn
gezicht. Man heeft ook een glimlach
op zijn gezicht. Hij weet al dat ik popel om te gaan schrijven.
In de werkelijkheid zie je mensen die in fictie overdreven lijken.
BeantwoordenVerwijderenHet kan zo zijn, zoals jij het verwoord, Odile.....dank voor je reactie!
VerwijderenHoe wrang, letterlijk en figuurlijk geen verbinding... Hoe handig dat een mens kan eten en onopvallend rond kijken tegelijk . De realiteit tart alle verbeelding .
BeantwoordenVerwijderenJouw reactie heel treffend en precies zoals het was, Cora!
VerwijderenZoals het op mij overkomt lijkt mij de verklede man nog het meeste uit het leven te halen. Zonder scrupules. En jij natuurlijk die het toneel gadeslaat en analyseert. Mooi
BeantwoordenVerwijderenIk denk het ook, Irma! De man interesseerde zich niet voor de omgeving, voelde zich totaal op zijn gemak in het café en had geen enkele terughoudendheid naar de andere gasten. Ik kreeg stof voor een blog in de schoot geworpen!
Verwijderenverhalen liggen op straat! leuk hoe smakelijk je je observatie onder woorden hebt weten te brengen
BeantwoordenVerwijderenHet word je soms gewoon in de schoot geworpen, Anne.....deze lunch vond ik weer een pareltje en MOEST ik gewoon vertellen.
VerwijderenJij schrijft zo heerlijk, Ellie :-)
BeantwoordenVerwijderenDankjewel voor je lieve reactie Mieke, het is een mooi compliment!
BeantwoordenVerwijderenEen treffende zin..... 'en telkens vertellen zij aan elkaar dat zij geen verbinding hebben'.... Ellie, zou daarom soms de verbinding van wegvallen, een seintje om weer echt in contact te komen met elkaar? Mooi geschreven! :) xx
BeantwoordenVerwijderenJannie, hopelijk lezen veel mensen jouw reactie en zet het hen aan het denken! Er gaat niets boven ' in contact blijven met elkaar'....
VerwijderenJa Heerlijk! en herkenbaar. Er zijn zoveel verschillende mensen. Er gaat niet boven een terrasje pakken en mensen kijken. Soms trekt de hele wereld aan je voorbij. Love it. Valt me trouwens ook vaak op dat mensen niet meer communiceren, maar zelf onder t eten op telefoon zitten of gewoon stilzwijgend tegenover elkaar zitten..jammer
BeantwoordenVerwijderenHet was inderdaad heerlijk om zo, samen met Man, te lunchen, te kijken en vooral ook om samen te praten, Anke! Boeiend vond ik het en popelde om te schrijven, had snel wat aantekeningen gemaakt....op mijn iPad ;-) X
VerwijderenLeuk je observaties en beeldende beschrijvingen!
BeantwoordenVerwijderenDat is een mooi compliment, dankjewel, Margo!
VerwijderenGeweldig! Soms ligt je verhaal zo voor het oprapen, dat blijkt maar weer.
BeantwoordenVerwijderenDank, Wilma...observeren, dat is mooi om te doen, dat het blogpost genereert is geweldig :-)
VerwijderenWat een prachtig stukje, wat merk jij veel op!
BeantwoordenVerwijderenDe man met make-up trekt mijn aandacht en wekt interesse - om van alles bij te bedenken.
En geen verbinding hebben kan heel vervelend zijn ;)
Dank voor je compliment, Marjolein! Terwijl Man en ik nog in het café waren, was ik al aan het schrijven..op de IPad weliswaar, zo behield ik er het beste gevoel bij om mij uit te drukken :-)
Verwijderen