woensdag 6 april 2016

Van donderdag naar donderdag



31 maart 2016
Bij het wakker worden voel ik al dat het helemaal mis is. Toch opstaan, douchen en aan de slag. Die slag heb ik niet gemaakt. Binnen een uur lig ik weer onder het dons. De hele dag slaap ik. Als Man tegen zeven uur van zijn werk thuiskomt word ik wakker. Eten hoef ik niet, met een kop thee zit ik een poosje op de bank. Daarna weer naar bed en slaap dan tot de volgende ochtend.

1 april 2016
Bij de koffie lees ik de blogpost van Mies Huibers. Weten waarom ik zo schrik? Kijk dan eens op www.mieshuibers.nl en lees ‘Het einde van een tijdperk’. Zijn andere verhalen en boekrecensies zijn ook zeer de moeite waard.
Zus en haar man halen spullen op. ’s Middags fiets ik naar vrienden om hun nieuwe huis te bekijken.

2 april 2016
Vandaag bezoeken Man en ik de overzichtstentoonstelling van Karel Appel in het Gemeentemuseum in Den Haag. Tijdelijk hangt er ook het beroemde kunstwerk ‘Judith’ van Gustav Klimt.






'Judith' van Gustav Klimt
3 april 2016
Zondag. Meestal is deze dag ‘pyjama-dag’. Vandaag niet. We gaan naar ‘Art Home and Living’ in Gennep. We zoeken krijtverf uit voor de muren in de slaapkamer. Willen jullie weten wat daar nog meer te zien en te koop is kijk dan op http://www.arthomeandliving.nl/

4 april 2016
Vriend op bezoek. Onze hulp met poetsen is er ook. Het huis schoon, de was gestreken en de tuinbank weer bruikbaar als zij naar huis gaat. Laat die zon nu maar komen. ’s Middags werk ik mijn administratie bij en schrijf een kaartje aan Vriendin. Envelop te klein…. Een drammer als ik soms kan zijn stap ik op de fiets om grotere enveloppen te gaan kopen. Die kaart moet NU op de post.

5 april 2016
Vroeg op pad. Herstart van de dagbehandelingen in Nijmegen. De ontvangst is warm en vriendelijk. Er is veel belangstelling voor hoe het nu met mij gaat. Dat alleen al geeft goede moed weer te beginnen.

Vandaag kies ik eens een andere route om naar huis te rijden. Telkens dezelfde weg is saai, de rit duurt dan wel tweemaal zolang. Het is druk op de weg, vooral met vrachtverkeer. Jaren geleden ben ik eens van de weg gedrukt door een vrachtauto waarvan de chauffeur mij niet had gezien. Dat was een akelige ervaring, maar mijn engelbewaarder heeft mij goed ‘bewaard’.
Gisteren is hetzelfde gebeurd, maar veel gevaarlijker dan destijds. Bij het inhalen van de eerste vrachtauto van een lange rij ziet de chauffeur mij niet en zwenkt naar links. Mijn snelheid is dan 130 km per uur. Ik heb bijna de rem aan de voorkant uit de auto getrapt en beland van de weg af in het gras. Wat een geluk dat ik de auto onder controle kan houden en er een brede strook met gras is. De vrouw die achter mij rijdt handelt adequaat, dat heeft zeker aan mijn ‘redding’ bijgedragen. Zij vermindert snelheid en blijft links rijden. Daardoor geeft zij mij de mogelijkheid om op het gras door te blijven rijden en vanaf de berm weer op de weg terug te komen. Transpirerend en met een hart dat zowat uit mijn lijf bonkt ben ik naar de rechter rijstrook gegaan. Ik besef dat ik eerst een stuk door moet rijden om de angst niet meer te durven rijden, niet toe te laten. Bij het volgende tankstation ben ik gestopt en heb contact met Man gezocht. Bij thuiskomst komen de tranen en het besef hoeveel geluk ik heb gehad. Gelukkig ook deze keer de engelbewaarder naast mij.

6 april 2016
Vandaag maak ik deze blogpost af met belevenissen van gisteren. De rest heb ik al eerder geschreven, foto’s ook al uitgezocht. Liggend onder de deken, zo laad ik weer op na de dag van gisteren.


33 opmerkingen:

  1. Dat is echt schrikken! Gelukkig is het allemaal goed afgelopen en je had een geweldige engelbewaarder.
    Ja je hebt echt geluk gehad! X

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Een ongeluk zit in een klein hoekje...gelukkig kan ik het navertellen x

      Verwijderen
  2. Goh Ellie, ik schrik me een hoedje...dat ging maar net goed.
    Nu ben ik dubbel blij je te lezen, bedankt voor de weekrondleiding. xxx

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. En ik ben dubbel blij dat ik het nog kan beschrijven en besef maar weer eens hoe kwetsbaar wij mensen soms zijn...dank Joke xxx

      Verwijderen
  3. Dat was schrikken, zo'n vrachtwagenchauffeur die ff niet oplet. Gelukkig liep het goed af.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. je hebt een goede engelbewaarder, Ellie - en je geeft gehoor aan hem/haar - maar wat een schrik - ik zit te bibberen op mijn stoel en herinner me met een schok soortgelijke ervaringen van mijn broer op een moment dat hij voor een belangrijke keuze stond - bij het vervangen van een lamp in de wc stond hij op de bril, handen bij de draadjes en ineens stond hij onder stroom en ging het op een haar na goed, het volgende was een rit in een militaire wagen, hij aan het stuur, stoplicht rood en de rem weigerde - weer door het oog van de naald - korte tijd daarna wist hij als bij ingeving welke weg hij moest gaan, gaf iets belangrijks op, koos iets dat minder belangrijk leek, maar hem gelukkig maakte. dat die vrachtwagen jou niet zag en je van de weg duwde, lijkt wel een droom vol symboliek - en dat dan de vrouw achter jou je ruimte geeft, is prachtig. als je zoiets verzint in een boek gelooft niemand het. jij leeft een verhaal en het is prachtig dat je het deelt en herinneringen, dromen en gedachten wakker roept. dankjewel.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Anne, dank voor je mooie en uitgebreide reactie. Ook je broer heeft dus al veel plezier van zijn engelbewaarder gehad ;-) ik denk eigenlijk dat de engel dagelijks aan het werk is ons met zachte dwang te leiden, ons te sturen en daar waar nodig, bij te sturen! Eerlijk gezegd ben ik nu nog steeds onder de indruk van wat er is gebeurd en besef dat wij in het leven kwetsbaar zijn, maar wij mensen willen leven om, zoals jij het zegt: 'Het leven te delen en herinneringen, dromen en gedachten wakker te roepen', anders is er geen leven xxx

      Verwijderen
  5. Een week druk met van alles op je eigen tempo! Wel goed oppassen hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het was me het weekje wel....ook veel leuke dingen, Margo!

      Verwijderen
  6. Poeh.... dat was een heftige 5 april voor je zeg. Ja, soms snap je niet hoe iets afloopt zoals het afloopt. Noem het geluk, noem het een beschermengel of noem het de voorzienigheid. Maar het is gelopen zoals het is gelopen. Gelukkig maar. Voor jou en iedereen om je heen. Met de bibbers en tranen achteraf weliswaar maar dat is niet meer dan logisch.

    Enne....bedankt voor je aardige en leuke vermelding op 1 april.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mies, jij bedankt voor je fijne reactie! Ik blijf schrijven, een mens wil haar of zijn belevenissen toch delen?! Ik heb je website graag vermeld, altijd leuk jou te lezen!

      Verwijderen
  7. Jannie Harmsen6 april 2016 om 22:29

    Die ellendige ellenlange vrachtwagens in grote slingers achter elkaar!! Nou ja, het zijn natuurlijk de bestuurders die de grote monsters van A naar B moeten brengen, maar er zit veel ongeduld tussen. Het is continu opletten en ik ben heel blij dat je zo goed gehandeld hebt Ellie! Heel goed dat je toch even doorgereden bent en later echt van de schrik bekomen bent. Supervrouw! :) Liefs xxx

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank Jannie voor je wijze en warme woorden en je compliment steek ik natuurlijk in mijn zak :-) lieve groet xxx

      Verwijderen
  8. Tjonge Ellie toch. Ik ben blij dat dit goed is afgelopen. Een engel op je schouder. Xxxc

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Dat is schrikken. Zo blij dat het goed is gegaan, super gehandeld. Ben je engel dankbaar. Wil graag blijven lezen hier ;)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Marnel, alleen al voor jouw lieve woorden wil en moet ik blijven schrijven ;-) dank xxx

      Verwijderen
  10. Pffffft.....neem dan voorlopig toch maar de kortere route; hoe korter hoe minder vrachtauto's toch? Jakkes, wat zal je geschrokken zijn. Je houdt je engel wel alert, zo. Dagdag, kom goed bij van deze ervaring.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Op beide wegen altijd druk met lange linten van vrachtverkeer. Dat ik geschrokken is zo, maar eenmaal thuis kwam pas het echte besef van wat er was gebeurd, toen kwamen de bibbers en de tranen. Mijn engel gaat altijd mee en ik hoop natuurlijk dat hij alert blijft en er alleen maar voor de gezelligheid bij hoeft te zijn ;-)

      Verwijderen
  11. Wies van der Varst-Bosch7 april 2016 om 11:10

    Wat een nare ervaring op de weg.
    Ook mooie dingen, buitenbank klaar en een geweldige tentoonstelling bezocht.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Wat een schrik, Ellie. Tegen wil en dank word je nog een expert in bermrijden. Gelukkig ook wat andere ervaringen opgedaan deze week. En rust maar veel uit. Je lijf heeft het blijkbaar nodig. Xxx

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Selma, dank voor je warme en lieve reactie. Leuk heftig weekje was het, maar mijn engelbewaarder en ik blijven wel scherp 😉 xxx

      Verwijderen
  13. Marjolein Stam7 april 2016 om 12:09

    Wat een enorme schrik! Gelukkig kun je varen op je intuïtie en adrenaline, je hebt uitstekend gehandeld en daarmee erger voorkomen. (Kan wel zijn dat je erg moe wordt door die adrenalinestoot.) Ditzelfde is mij ook eens gebeurd, ik weet nog dat ik pas naderhand begon te trillen en te zweten!)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik ben erg geschrokken, Marjolein. Het was heel fijn contact met Man te hebben, dat maakte mij weer sterk om naar huis te rijden. De bibbers en tranen naderhand waren goed, moe was ik ook, maar de dagbehandeling had natuurlijk ook al het nodige kruim opgeëist. Gelukkig kan ik het allemaal navertellen!

      Verwijderen
  14. oooooeeeeiiiii wat een spannend avontuur! Gelukkig doet de engel haar werk goed ��

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Achteraf voel ik nog meer spanning, wat als enz, maar daar wil ik vanaf hoewel begrijpelijk, denk ik. De engel en ik blijven zo wel alert, Linda xxx

      Verwijderen
  15. Je mag dat engeltje wel eens hartelijk bedanken! Die is goud waard!
    groetjes Mickey

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb de engel gekust! We blijven alert, zijn een goed team samen! Maar zonder gekheid, het was een zeer beangstigend avontuur en gelukkig kan ik het, dankzij mijn beschermengel, navertellen! Dank voor je reactie! Groetjes Ellie

      Verwijderen
  16. Ik hoop dat je de schok van 5 april inmiddels weer een beetje te boven bent. (Zelf zou ik daar ook helemaal niet goed van worden.) Wat een bloedstollend verhaal, zeg!
    Ik heb je trouwens getagd voor een tag waarvan ik denk dat jij 'm wel leuk zult vinden om in te vullen...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het was een beangstigend avontuur rijdend over de A73, maar ik kan het navertellen, heerlijk! Misschien ook een moment om eens stil te staan bij....misschien is jouw blog wel het aangewezen 'ding' om er eens voor te gaan zitten en na te denken. Je zult van me horen, binnenkort of wat later, maar zeker weten!

      Verwijderen
    2. Dank ook dat je aan mij dacht, sunny mama <3

      Verwijderen