Feedback 2

Zonder na te denken schrijf ik Pauline een mail. Dat ik met het schilderen vastgelopen ben. Totaal niet weet hoe verder. Wat te doen. Wat kan ik doen. Dat ik haar graag wil bezoeken. Een paar doeken mee wil nemen. Feedback van haar wil op die doeken.

Zij reageert snel en spontaan. Al de volgende dag hebben wij een afspraak. Ik leg een paar schilderijen in de auto. Groot en klein. Een, gemaakt naar aanleiding van een workshop, lang geleden. Een doek waarvan ik denk dat het klaar is. Een ander waar ik net aan ben begonnen en waarmee ik ook niet verder kan. Naast mij op de stoel een tas waarin koffie en een lunchpakket. Door Man gemaakt. Dat doet hij altijd als ik op pad ga. Heb enorm veel zin om te gaan. Blij dat er iemand is die interesse heeft in het werk van een ander en daarover ook iets wil zeggen. Dat was immers mijn verzoek.

Een zwak zonnetje. Voor het grootste deel bekende weg. Drukte, vooral veel vrachtverkeer. Sinds lang weer eens muziek tijdens het rijden. Vandaag is Roy Orbison favoriet. Ik zing luidkeels mee. Ruim anderhalf uur later ben ik er. Een hartelijke ontvangst. Voel mij welkom en nadat er koffie is, gaan wij meteen aan de slag. Pauline vraagt, ik vertel. Zoals zij zelf zegt zijn het ‘waarom-vragen’. Die heb ik het liefst. Die dwingen mij na te denken en maken tijdens het gesprek al het een en ander aan mijzelf duidelijk.

‘Waarom schilder je?’

‘Hoe komt het dat je bent gaan schilderen?’

‘Tekende je al toen je nog een kind was, heb je daar herinneringen aan?’

‘Waarom schilder je met deze kleuren?’

‘Waarom breng je met zand en pasta structuur aan?’

‘Waar loop je voor weg en wat is je verlangen?’

En zo komen er verschillende dingen aan bod. Ook de woorden ‘kracht’, ‘opwinding’ en ‘intensiteit’ vallen. Die woorden dwarrelen de dagen erna en nu nog steeds door mijn hoofd. Het bezoek aan haar is leerzaam en inspirerend geweest. Dat betekent niet dat het art block opgeheven is. Ook niet dat ik al veel heb geschilderd. Ik ben wel bezig, maar gun mij meer de rust om te kijken wat er gebeurt. Wat het schilderen met mij doet en wat de kleuren met mij doen. Telkens weer komt er iets naar voren waardoor ik denk dat ik juist daarom die kleur gebruik en die structuur maak.

We hebben afgesproken dat ik haar over een poos nog eens zal bezoeken. Ik verheug mij er nu al op. Bij het afscheid verrast Pauline mij nog met een dichtbundel die zij heeft geschreven. 

  

Naast het schilderen maakt zij ook nog prachtige oorbellen. Deze zijn te zien en te koop in haar online webshop www.apolloniah.nl

Haar kunst, gedichten en andere dingen zijn te zien en te lezen op www.paulineluijben.nl