Koek en ei

Een poos geleden heb ik blogpost geschreven over ‘Poes en Buurpoes’.

Daarin is te lezen dat het tussen onze poes en de buurpoes niet altijd koek en ei is. Dat hoeft het met mensen onderling in een straat ook niet te zijn.

Aanleiding kunnen hoge struiken of bomen zijn. De hond of de kat. Rotzooi die mensen niet opruimen en waar een ander last van heeft. Geluiden van muziek of brommers. Ruziënde of spelende kinderen. Iedereen maakt wel eens geluid. Ook wij.

Het kan dat er totaal geen contact is.

Er kan meteen afstand zijn bij de eerste kennismaking.

Het kan zijn dat je twijfelt of je wel contact wil.

Het kan ook zijn dat je intuïtie je vertelt dat het niet is wat het lijkt. Dan ben je altijd op je hoede. Altijd voorzichtig. Dan hou je steeds rekening ‘met’.

Maar het kan ook zo zijn dat het contact goed is.

Dat er bij de eerste ontmoeting ‘herkenning’ is.

Dat je een leuk gesprek met elkaar hebt.

Dat je een kopje koffie met elkaar drinkt.

Dat je tijdens vakanties voor elkaars huisdieren of de tuin zorgt.

Dat je elkaar in nood helpt.

Kunnen wij mensen niet gewoon een beetje aardig voor elkaar zijn? Een beetje rekening met elkaar houden? Of is dat de wens van de gedachte? Of naïviteit? Is het een utopie in het leven van nu waarin drukte, stress en gejaagdheid vaak op de loer liggen of ons dagelijks leven beheersen?

http://ellieschmitz.blogspot.nl/2015/12/poes-en-buurpoes.html