Een dag

Vandaag ben ik thuis en heb geen verplichtingen. Enkel wachten op pakketjes die aan de deur worden afgeleverd. En dat wachten doe ik graag, het zijn nl. tweedehands boeken die worden bezorgd. Een voor manlief (natuurlijk wordt dat boek ook door mij gelezen), één voor mijzelf, ‘Roest’ van Philip Meijer en een thriller van Michael Berg. Een hele dag dus om te lezen en een beetje te studeren. Bij voldoende tijd (met ‘de taal’ is immers veel tijd gemoeid) misschien nog even rommelen in de tuin. De behoefte om te lezen, te studeren en thuis te kunnen zijn is groot.

Maar jullie raden het al, van dat lezen en studeren komt tot nu toe niets terecht. Ik heb mailtjes verstuurd, dat was dringend nodig, heb een paar mensen te lang op bericht van mij laten wachten. Heb gefietst en een boodschap gedaan. Door de telefoon met twee vriendinnen gepraat. Ik praat met mijn zwager die ik al bijna mijn hele leven ken en mij zeer dierbaar is. Als 7-jarige zat ik bij hem achterop de bagagedrager van zijn fiets, mijn armen om hem heen geslagen, mijn rechterwang tegen zijn rug aan gedrukt. Zien jullie het voor je? Nog steeds kan ik voelen wat ik destijds voelde, veiligheid én trots dat ik met hem mee mocht gaan. Ik droeg een licht gekleurd jurkje, pofmouwtjes had het en een wijd rokje.
En zo vliegt de tijd. Van mijn voornemen om met ‘taal’ bezig te zijn, komt niets terecht. En dan de ‘nieuwe’ boeken, die liggen hier ook nog. Die willen uitgepakt, opgepakt en ingekeken worden. Dat doe je niet even tussendoor, dat moet met aandacht, daar hebben die boeken recht op! En ook daar is veel tijd mee gemoeid! Bovendien heb ik er ook nog een paar, waarvan ik denk dat die dringend ingekeken moeten worden, uit de kast gehaald. Vooral het ‘Schrijversdagboek’ van Virginia Woolf lonkt naar mij. Het is voor mij een soort ‘Bijbel’. Zij schreef op een bepaalde manier die mij erg aanspreekt, een literaire techniek waarin de gedachtegang van een persoon wordt beschreven, ‘stream of consciousnes’ genaamd. 

Laat ik dat maar studeren noemen, dat lezen in het ‘Schrijversdagboek’ van Virginia Woolf. Lezen in een ‘gewoon’ boek (lees: roman, thriller of biografie) komt dan straks wel, daar verheug ik me op, want gelukkig is er nog een avond. Die zal ik doorbrengen met manlief én met mijn boeken.