Vriendschap Vriend

Bij het wakker worden stijfheid en een allesoverheersende vermoeidheid. Het duurt een poos voordat ik mijn bed uitkom, ik heb nog tijd genoeg tot Vriend komt. ‘Dierbaar en bijna familie’, zo voelt voor mij onze vriendschap.

Het weerzien is hartverwarmend. We hebben elkaar te lang niet gezien, heb onze eerdere afspraken een paar keer moeten afzeggen. B heeft zelfs het huis nog niet gezien. We lopen door de tuin, bekijken het tuinhuis en het atelier, daarna is het huis aan de beurt. Ik geniet ervan hem rond te leiden en te vertellen. Hier hebben we de badkamer (die was er niet), daar is een muur weg (de enige in huis) en is de vaste trap naar zolder gemaakt. In deze kamer luistert Man muziek en in die kamer met balkon en hoge boom voor het raam, slapen we. Met B door het huis lopend voel ik weer de charme en de warmte die het uitstraalt. Zie ook weer de kleuren en het warme licht in alle ruimtes.

Terug in de woonkamer gaan we aan tafel zitten, uitzicht op de tuin. We drinken koffie en snoepen van soesjes met chocola er omheen. Daarna komt de wijn op tafel. B ontkurkt de fles, de glazen staan al klaar. Ik doe noten, kaaskoekjes, olijven en toastjes in een bakje, op de plank een stuk Münster.

Dan kan het praten beginnen. Over het leven, ‘zijn’ en ‘mijn’, over leuke en verdrietige dingen die we samen hebben meegemaakt. We praten over zijn kinderen, over boeken, de krant, vakanties, relaties en politiek. Werkelijk over alles wat ons bezighoudt. Zonder terughoudendheid spreken we de dingen uit. Als Man aan het eind van de middag van zijn werk thuiskomt zitten we nog steeds aan tafel, nog steeds niet uitgepraat.  

Bij het weggaan realiseer ik me hoeveel vertrouwen er is. Alles kan gezegd worden, een gesprek tussen ons gaat vanzelf. Elkaar maandenlang niet zien en alleen maar blijdschap bij het weerzien. Zo is de vriendschap met Vriend.