Jarig

 

Mijn ouders hadden de gewoonte de avond voor een verjaardag cadeautjes te geven. Eens heb ik van hen een vulpen gehad, zwart met een zilveren dop. Vanaf het eerste moment lekte het ding als een zeef. Meer inkt aan mijn handen en vlekken op het papier dan dat er een mooi vel met woorden tevoorschijn kwam. Waar die pen gebleven is weet ik niet.

Als kind was ik de hele dag gespannen, met weinig anders bezig dan welke cadeautjes er voor mij zouden zijn. Ongeduldig ook, de dag duurde voor mijn gevoel ontzettend lang.

Die traditie van ‘de avond voor de verjaardag cadeautjes geven en krijgen’ heb ik altijd in stand gehouden. Gisteravond was de avond voor mijn verjaardag. 

Net als vroeger vind ik het nog altijd spannend. De dag duurt misschien niet meer zo lang als destijds, een leuke spanning voel ik wel. Wat zal er uit die mand tevoorschijn komen? Ik heb een mooi stapeltje boeken, stenen potten voor de kwasten en nog zo het een en ander gekregen.

 

Vandaag heeft Man een vrije dag en gezorgd voor een uitgebreid ontbijt. Vriendin met Vriend komen onverwacht feliciteren. Daarna gaan we op pad. Een uitstapje vind ik leuk, samen met Man nóg leuker. Nog steeds herstellende van griep en weinig energie zijn we toch weer snel thuis. Daar wacht de doos met tompouces. Ook een traditie van mijn ouders, ook overgenomen.

Tot nu toe heb ik een heerlijke dag. Terwijl ik dit stukje typ, maakt Man een verrassingsmaal. Ik voel me verwend.