Nu de tuin

Een poos na de verhuizing hebben wij een hovenier op bezoek gehad. Wij wilden wel eens weten wat een vakman met deze tuin zou kunnen of willen doen. Mooie ideeën had hij. Hier een waterpartij, daar een rond terras, in die hoek nog een terras, een prieel, grote keien en veel verschillende soorten planten. Bij het aanhoren van zoveel diversiteit brak het zweet me uit. Ik houd van eenvoudig, een tuin die rust uitstraalt. Man denkt daar gelukkig hetzelfde over. Wat wij graag wilden en aan ideeën opperden vond geen gehoor.

We houden niet van een strak aangelegde tuin. Niet dat bloemen, planten en struiken in het gelid staan. We houden van groepjes met dezelfde planten en groene bij elkaar passende kleuren. Hier en daar witte bloemen. En groene bodembedekkers zodat we over een paar jaar geen onkruid meer hoeven wieden. Veel plekjes waar de vogels zich kunnen verschuilen, Sam is immers ook in de tuin. Voor haar verstop-plekjes genoeg en hoog gras waarin zij op jacht kan gaan naar muizen. Een insectenhotel hebben we voor de verhuizing ook al gemaakt evenals een plek voor de vogels om te baden en te eten. We ‘moesten’ destijds iets doen. Waren ongeduldig en wilden al wat van onze ‘eigenheid’ in de tuin creëren.

Dit voorjaar beginnen we met het herinrichten. De tuin is groot, kan niet in een keer aangepast worden. Voor sommige plekken hebben we ideeën, maar veel is nog ongewis. De tuin moet door de tijd heen groeien, zowel de planten als de aanplanting. Er is één groot nadeel: ik moet geduld hebben en dat is niet mijn sterkste kant.

Zaterdagmiddag. Man gaat aan de slag. Spitten is de eerste klus. Waar de border begint gaat de spade de grond in. Ik doe nog niets, dat komt later. En als we dan samen aan de slag gaan doet Man het zware werk, ik stuur de bezigheden.

Zo is er gisteren al het een en ander gerealiseerd. We hebben plantjes gekocht en achter in de tuin hebben we de kerstboom ‘2014’ geplant. Man heeft troep uit een onder het onkruid gevonden bak gehaald waarna we samen de nieuwe planten erin hebben gezet. Het idee kwam van Zus. Het sprak ons meteen aan. 

We hebben weer een nieuw ‘eigen’ stukje tuin! Tevreden bekijken we het gedane karwei, daarna naar elkaar en beginnen te lachen. We zouden toch vooraan beginnen? We gaan aan de slag, daar waar de ideeën zich aandienen. Dat was gisteren dus niet voorin, maar achter in de tuin.