Donderdag 26 februari 2015
Ik rommel wat, lees mijn
boek uit en aan het einde van de middag maak ik alvast eten. Als Man thuiskomt
van zijn werk hebben we weinig tijd, we moeten meteen aan tafel kunnen gaan. We
hebben kaartjes voor een concert in het muziekgebouw in Eindhoven. Man komt later
thuis dan gedacht, het concert gaat aan onze neus voorbij.
Vrijdag 27 februari 2015
Naar de apotheek waar
blijkt dat mijn medicijn in een ander filiaal klaarligt. Notabene dichter bij
huis. Een misverstand. Op de terugweg drink ik koffie bij vrienden. ‘s Middags naar
de bloemist. Weet niet wat te kopen, zoveel moois zie ik. Zonder iets loop ik terug
naar de auto, maar staand voor het stoplicht besluit ik nogmaals te gaan
kijken. Ik koop een glazen vaas. Warm oranje van kleur, daarin dubbele oranje
tulpen en een paar takjes met donkerrode katjes. Het cadeau dat ik morgen mee
wil nemen.
Zaterdag 28 februari 2015
Wij gaan naar Apeldoorn. Een
uitstapje met Man en samen onderweg is altijd fijn. We gaan naar ‘Vriendin
vanaf de lagere school’. Een paar maal per jaar spreken we af. Ik verheug mij
op het weerzien, op de gezelligheid en het vertrouwde dat in de loop der jaren
is ontstaan. Het is een heerlijke dag.
Zondag 1 maart 2015
Weer thuis. De dag ligt
nog voor een groot deel voor ons. Man veegt de stoep en maakt het avondeten. Ik
doe niets behalve nagenieten van het weerzien met Vriendin en zo af en toe lees
ik wat. Wel kijk ik ’s avonds nog naar ‘Boer zoekt Vrouw’.
Maandag 2 maart 2015
Deze dag heb ik met I.
afgesproken. Hiervoor hebben we elkaar één keer gezien. In de tussenliggende
periode wel contact via mail gehad. I. schrijft ook. Het is prettig om eens met
iemand over ‘het schrijven’ te praten.
Dinsdag 3 maart 2015
Vandaag komt onze hulp in
de huishouding. Intussen ga ik met de auto naar de garage. ’s Middags ben ik in
het atelier, maar er komt niet veel onder mijn handen vandaan. Ideeën genoeg
maar ik kan het niet vertalen op het doek. Te vermoeid om veel te
doen of om ergens warm voor te lopen. Zoveel weken ziek van griep hebben er
behoorlijk ingehakt.
Vandaag 4 maart 2015
Vroeg uit bed. Afspraak
bij de huisarts. Fietsend heen gaat goed, terug een straffe wind en heb ik
moeite de trappers rond te duwen. Weer thuis schrijf ik verjaardagskaarten, zet
de wasmachine aan en regel het terugsturen van mijn net aangeschafte Spaanse
sloffen. Ze zijn te smal aan mijn brede voeten. Ik mail Vriendin en praat even
met Zus. Print een deel van mijn geschreven teksten uit en kook alvast witlof
zodat die uitlekt en vanavond onder een laagje kaas in de oven warm wordt. Ik
ruim ook kleding op. Met een plastic zak in mijn handen sta ik voor de kast. Eindelijk
ruim ik op waar ik nooit afstand van kon nemen, maar wat ik ook nooit meer
aantrek. ‘Hét moment’ is daar en ik moet er gebruik van maken. Herkenbaar?
Later in de middag typ ik
deze blog. Sam ligt naast mij op de vensterbank, de verwarming staat hoog, een
pot thee bij de hand.
Leuk, om zo'n dagboek te volgen.
BeantwoordenVerwijderenFijn dat je het leuk vindt om te lezen Wilma, dank je wel!
VerwijderenGraag gelezen, Ellie. Een warme groet :-)
BeantwoordenVerwijderenDank je wel, Mieke! Lieve groet :-)
Verwijderende dagen rijgen zich als kralen aan een ketting - heel leuk dit te zien groeien xxx
BeantwoordenVerwijderenIntussen al een lange, lange ketting, Anne...lieve groet xxx
VerwijderenGraag gelezen Ellie. Jammer van dat gemiste concert. En leuk dat je contact hebt met schrijfster I.. zo heb ik een heel leuk en waardevol contact met ene schrijfster E. :)))
BeantwoordenVerwijderen'Graag gelezen Ellie'....mooi, dank je wel, Irma!
VerwijderenIk was nieuwsgierig naar die mooie oranje vaas met bloemen, dat leek me een heel mooi geheel en de persoon die het kreeg was vast heel blij!
BeantwoordenVerwijderenVergeten een foto van die prachtige vaas te maken, Jannie! Vriendin was er heel blij mee :-)
VerwijderenVolgbaar en herkenbaar. Zoals dagen kunnen verglijden met vrienden, thee, een uitstapje en samen reizen. Neem nog niet te veel hooi op je vork, die griep heeft je kwetsbaar gemaakt. Neem de tijd om aan te sterken. Dagdag!!
BeantwoordenVerwijderenDank voor je mooie reactie, Athy. Fijn dat je herkenning vond bij het lezen van mijn stukje. Geduld is een schone zaak, ik heb het niet altijd.......lieve groet!
VerwijderenSchattig ... Precies onze schoolfoto's, het lijkt wel of we in die tijd te grote hoofden hadden in vergelijking met onze lichamen. Aten we zoveel, dat we ronde wangen kregen of zo? Hadden we strakke bovenkleding? Ik snap het niet, het is echt iets van die tijd
BeantwoordenVerwijderenIk kan helemaal met je mee wat betreft je reactie, Dani.....maar ook ik snap het niet...werd er in die tijd misschien een speciale lens gebruikt :p
VerwijderenIk heb nu tot mijn genoegen meer tijd om te lezen en te schrijven en stuitte tussen alle 'schrijvengerelateerde' facebookgroepen op jouw schrijfsels. Ik lees ze graag. Ze boeien me, kleine sobere thematiek, trefzeker verwoord. Ik waardeer je opvallend goede woordkennis, spelling en taalgebruik, een verademing.
BeantwoordenVerwijderenEllie Schmitz Wat fijn dat je meer tijd hebt om te lezen en te schrijven. Voor mij ook levenselixirs om me goed te voelen. Maar eerlijk gezegd zit hier iemand te gloeien en te stralen van zo'n mooie complimentjes!
Verwijderen