Herinnering - In de auto

Soms komt er zomaar vanuit het niets een herinnering naar boven. Misschien is ‘vanuit het niets’ niet helemaal waar. Het kan zijn dat er een aanleiding toe is, maar ik ben me er niet altijd van bewust. Of het rijden over de snelweg, iets harder dan de toegestane snelheid, is nu de aanleiding. Niet het moment zelf. Pas later op de dag hoor ik mijn moeder.

Jarenlang ben ik met andere man naar mijn ouders gegaan. Dan was het ‘op bezoek gaan’. We dronken koffie, aten vlaai en praatten wat met elkaar waarna wij weer naar huis gingen. Soms aten we ’s avonds mee. Mijn moeder had dan eten voor ons bewaard, of we haalden een frietje. Voor ons was dat dan de warme maaltijd, voor mijn ouders een traktatie. Ook al was de insteek anders, we genoten er met zijn vieren van.

In de jaren dat ik alleen was ging ik vaker naar mijn ouders. Dan verliep het bezoekje anders. Ik bleef wat langer en na de koffie en de vlaai hielp ik mijn moeder wel eens met het opruimen van de kasten en de lades. Of we gingen met de auto voor boodschappen in het dorp of naar de stad. Roermond, dat was vijf kilometer verder. Daar moest je zijn voor andere zaken dan hetgeen in het dorp bij de supermarkt te koop was. Bovendien was het een uitstapje als je al je leven lang in een dorp woonde.

Als we dan eindelijk na veel vijven en zessen in de auto zaten, mijn moeder naast mij, mijn vader achterin, dan begon het. Moeder was niet ontspannen, zij lette op de weg en op mij.

'Rijd je niet te hard? Niet harder dan vijftig. Je mag hier niet harder, het mag maar vijftig. Niet dat je een bekeuring krijgt. Niet zo hard.'

Ook al reed ik vijftig kilometer per uur, zij bleef erover bezig. Mijn vader bemoeide zich niet met het rijden, hij keek rond.

Haalde ik hen op om een dagje bij mij te zijn dan ging het gesprek in de auto ongeveer hetzelfde, maar dan had moeder nog een andere uitspraak: 'Wat 'liggen' er toch veel mensen op de weg. Waar gaan die toch allemaal heen?'

Stiekem moest ik lachen. Haar uitspraak, hoe vaak ik die ook al had gehoord, bleef leuk. Ik begreep haar wel. Een auto en rijbewijs hebben moeder en vader nooit gehad. Zij fietsten of gingen met de streekbus. Voor mij was druk verkeer normaal. In hun eigen straat en dorp gebeurde niet veel.