Een
blogbericht uit de oude doos, eerder gepost op 2 september 2013.
Toepasselijk vandaag.
Allerheiligen
Die dag gingen we naar de kerk,
mijn vader en ik. Het was Allerheiligen, een november, een zondagmiddag.
Op die dag werden de doden herdacht. We gingen naar het ‘lof’ van drie
uur. Ik keek naar hem op, mijn vader met zijn stuurse gezicht. Er werd
niets gezegd, mijn vader praatte niet met mij, nooit. Ik begreep niet
dat we ook naar het kerkhof zouden gaan. Er lag daar ‘een oma’ begraven,
de moeder van mijn vader. Maar hoe kon dat nou? Ik had nog twee oma’s,
iedereen had er twee, geen drie. Het had iets geheimzinnigs en het had
ook iets heel iets beangstigends voor mij. Ik was een beetje bang voor
mijn vader, dat was ik altijd. Toch vroeg ik aan hem: ‘Waarom heb ik 3
oma’s, één in Posterholt, één in St. Odiliënberg en één op het kerkhof?’
Mijn vader zei niets, negeerde mijn vraag, ik durfde niet verder te
vragen. Voelde me angstiger dan voorheen. Ik was een jaar of 10.
Mysterieus. Maar eigenlijk horen kinderen van die leeftijd niet zo angstig te zijn. Ik ben dan ook blij, dat ik niet zulke herinneringen heb.
BeantwoordenVerwijderenAls kind voelde de onwetendheid als een soort bedreiging. Later heb ik alles begrepen en ook begrip gekregen voor het zwijgen.
VerwijderenVroeger werd er sowieso niet zo veel gepraat met kinderen. Althans, dat denk ik. Maar zoals jij het schrijft is het wel heftig. Het heeft dan ook iets geheimzinnigs waar je je heel alleen door voelt.
BeantwoordenVerwijderenHet zwijgen behoorde in de dorpscultuur en in die tijd over het algemeen genomen. Voor mij als kind met vragen, vervelend en beangstigend. Het 'alleen voelen' heb ik heel sterk ervaren.
VerwijderenZo jammer, dat je vader schijnbaar niet het vermogen had om met meisjes te kunnen praten. Tenminste, ik ga er een beetje vanuit dat dit er mee te maken kan hebben. Maar ondanks dat, voel ik toch jouw respect voor hem, ondanks je angst die heel sterk aanwezig was..... Kort verhaal met veel inhoud, Ellie! xxxx
BeantwoordenVerwijderenHet praten was over het algemeen genomen moeilijk voor mijn vader. Gelukkig is het allemaal goed gekomen in zijn laatste levensjaar en dat is een 'groot goed', Jannie! Dank voor je compliment xxx
VerwijderenFijn dat je er weer bent Ellie. Tja, je vader... volgens mij lijk je qua karakter niet veel op hem, want jij bent de hartelijkheid zelve. Het stukje maakt me verdrietig.
BeantwoordenVerwijderenIrma, gelukkig heb ik ook een andere kant van mijn vader leren kennen. Alles is uiteindelijk goed gekomen!
VerwijderenEen geheimzinnig verhaal in een paar woorden. Invullingen voor rekening van de lezer en dat maakt het verhaal alleen maar groter.
BeantwoordenVerwijderenPeter, je woorden raken mij zeer! Dank daarvoor!
VerwijderenMooi ingetogen verhaald, Ellie.
BeantwoordenVerwijderenDank je wel, Anne. Op deze dag moest ik het nog eens vertellen.
VerwijderenIntrigerend... Want wie was nu de derde oma?
BeantwoordenVerwijderenDat was de biologische moeder van mijn vader....haar heb ik nooit gekend. Zij is getrouwd met de man die mijn vader heeft geadopteerd, mijn stiefopa die na het overlijden van de 'echte' moeder weer hertrouwd is, voor mij dus ook oma en de moeder van mijn moeder was dus ook mijn oma, zo kom ik aan 3 oma's. Kun je het nog volgen, een kleine chaotische uitleg.
VerwijderenDan heeft jouw vader dus ook niet zo'n leuke jeugd gehad. Echte vader uit beeld, echte moeder dood... misschien is hij emotioneel veel tekort gekomen en heeft hij niet veel ervaring met een warme ouder-kind relatie. Fijn dat het op het eind van zijn leven nog goed is gekomen tussen jullie.
VerwijderenEen geschenk, Marie-José! En in dat laatste jaar was er zoveel warmte, genoeg voor de rest van mijn leven. Ik koester de herinneringen van het laatste jaar!
VerwijderenEen klein maar o zoveel zeggend stukje tekst van jou!
BeantwoordenVerwijderenHet heeft veel indruk op mij gemaakt, Margo.
VerwijderenMooi, Ellie, maar ook triest dat je vader niet in staat was om iets te zeggen op je vraag. Wonderlijk dat sommige herinneringen zo duidelijk op het netvlies staan, tot in details.
VerwijderenVele jaren later realiseerde ik mij dat hij het niet kon, antwoord geven, praten was moeilijk, maar uiteindelijk in zijn laatste levensjaar was dat niet meer het geval. We hebben toen zoveel besproken, heel fijn! Er zijn herinneringen, zo scherp alsof het gisteren gebeurde, Selma..
Verwijderen