Rafaël

Vandaag geen blog uit het dagelijkse leven gegrepen, maar enkele woorden over een boek dat ik een paar weken geleden heb uitgelezen. Het boek heeft op mij veel indruk gemaakt, ‘Rafaël’ van Christine Otten.

Het is gebaseerd op feiten, heftig en ontroerend. Het verhaalt over bootvluchtelingen, een gedurfd actueel onderwerp. Er zijn duizenden bootvluchtelingen, veel leed en onmenselijke toestanden. In dit boek gaat het over Winny en Nizar. Hun verhaal is representatief voor al die onbekende vluchtelingen, het geeft hen een gezicht.

Christine Otten verwoordt de gebeurtenissen van deze twee mensen met grote klasse. Zij heeft een vloeiende schrijfstijl, laat woorden spreken. Zij maakt van dit schrijnende verhaal geen drama, er is geen sprake van opsmuk of tierelantijn, enkel en alleen de rauwe werkelijkheid brengt zij in beeld. Nergens verveelt het, je wilt doorlezen, weten hoe het afloopt met Winny en Nizar.

Een mooi boek dat het verdient gelezen te worden. Het zet je aan het denken over de wantoestanden met betrekking tot de vluchteling, maar het is ook een verhaal over twee verliefde mensen die bij elkaar willen zijn en daar veel voor overhebben.

Een poos geleden ben ik naar een lezing van Christine Otten geweest, daar was ook Winny aanwezig. Zij vertelde dat het goed gaat met haar, Nizar en Rafaël, maar dat het ook moeilijk blijkt een bestaan op te bouwen. Heimwee naar Tunesië waar Nizar vandaan komt is er ook, maar zij hebben ervoor gekozen om in België te blijven wonen opdat hun zoon Rafaël een betere opleiding en toekomst zal hebben. Wil je in Tunesië iets opbouwen dan heb je geld nodig en dat is er niet.

Niet alleen dit boek van Christine Otten is de moeite van het lezen waard. Ik heb ook erg genoten van al haar andere boeken, vooral vanwege haar onopgesmukte schrijfstijl.

 

www.ChristineOtten.nl