.JPG)
Schrijven heb ik altijd
gedaan. Niet schrijven maakte mij onrustig. Toch gebeurde dat regelmatig. Steeds
weer begon ik opnieuw, vastberaden dat voor altijd te blijven doen. Het bleef jarenlang
‘vallen en weer opstaan’ met woorden op papier.
Excuses genoeg om het niet
te doen. Een ervan: ‘dat kan ik toch niet’ en daarvan ook volledig overtuigd
zijn. Ook opmerkingen van deze of gene zorgden ervoor dat ik vaker niet dan wel
schreef: ‘Schrijven? Wat schrijf je dan? En heb je daarvoor wel een opleiding
gehad? Is er al eens iets van jou gepubliceerd?’
Vragen die mij steeds onzekerder
maakten, maar ook het gevoel gaven dat het totaal geen betekenis had wat ik
deed. Het ontbrak mij duidelijk aan zelfvertrouwen. Ondanks het gemis daaraan
pakte ik toch telkens weer de typemachine. Beukend op de toetsen kwam het ene
na het andere vel papier bedrukt met woorden tevoorschijn. Vanaf het moment dat
ik een computer ter beschikking had, printte ik alles uit.
Er gebeurde veel in mijn
leven. Het schrijven was een middel om te verwerken en structuur in het denken
aan te brengen. Ook kocht ik mooie aantekenboekjes. Alles wat van belang kon
zijn schreef ik op. Losse kreten, woorden die ik opving, gedachtes die boven
kwamen, altijd was ik met schrijven bezig en toch weer stopte ik en gooide
alles weg.
Zo ben ik jaren bezig
geweest om mijn schrijversdrang serieus te nemen.
Het is pas goed gekomen
nadat ik zes jaar geleden Man heb leren kennen. Hij bleef mij stimuleren. Steeds
weer zei hij: ‘Je kunt het, je hebt kennis, ideeën genoeg, ga ervoor.’ Hij
bleef drammen op een goede manier en wist me te overreden. Toch heeft het nog
tot de herfst van 2013 geduurd voordat ik ‘uit de schrijverij’ durfde te komen.
Ik maakte een website en plaatste mijn eerste stukjes tekst. Eindelijk, het
gevecht met mijn passie was voorbij.
Nu schrijf ik over het
dagelijkse leven. Over de dingen die me bezighouden, gebeurtenissen blij of
droevig. Over mijn andere hobby’s schilderen en lezen.
Als ik schrijf ben ik in
mijn element, het maakt mij gelukkig. Het is een ‘moeten’. Mijn passie waarmee
ik hoop zo nu en dan een glimlach of herkenning teweeg te brengen.
Een andere column over ‘passie
voor het schrijven’ is van Irma Kurpershoek, geplaatst in het online magazine ‘Plein 9’.
ik volg je helemaal!!! Ook ik ben een schrijfverslaafde, passioneel een absoluut moeten!!
BeantwoordenVerwijderenFijn dat dit stukje voor jou herkenning geeft, Anke!
VerwijderenMooi! Als kind wilde ik al schrijfster worden, maar ik was zeer overtuigd dat ik het niet kon en geen ideeën had. Ik heb zelfs nooit in een dagboek geschreven. Het duurde tot ik 47 was, voor ik echt een poging ging wagen.
BeantwoordenVerwijderenEn nu 4 jaar later heb ik 2 schrijfwedstrijden gewonnen en schrijf ik elke 2 weken voor een plaatselijke website.
ik snap dus helemaal hoe het bij jou is gegaan. En je schrijft zo mooi en duidelijk, Ellie. Gewoon doorgaan dus.
Selma, mooi dat je er weer bent :-) Mooi ook om te lezen hoe het jou met de schrijverij is vergaan! Heerlijk zoals jij nu ook blogt en in een schrijfgroep zit! Zelfs 2 schrijfwedstrijden gewonnen, echt geweldig! Ik heb nog nooit mee durven doen aan een wedstrijd.....
VerwijderenHerkenbaar Ellie. Ook ik hou al schrijvend mijn leven op orde en ruim de ontstane chaos in mijn hoofd op.
BeantwoordenVerwijderenOok ik heb heel lang gedacht dat ik het niet kon, dat het flauwekul was, dat er toch niemand zou zijn die mijn schrijverij zou willen lezen.
Fijn dat er iemand is die je stimuleert en serieus neemt. Zo'n man heb ik ook gevonden (of hij mij, wie zal het zeggen). Heerlijk, geniet er van, van het schrijven, schilderen en van Man.
Wilma, elkaars verhaal. Het jouwe kan het mijne zijn, mooi dat stuk herkenning! Geniet jij ook maar van alle leuke dingen die je kunt en doet en natuurlijk ook van Man!
VerwijderenEn dat vergat ik helemaal. Mijn eerste verhalen werden gepubliceerd op de website van Arnold Kroon (www.kroondomein.com). Ik kwam hem tegen tijdens een wandeltocht. We kenden elkaar niet, maar ik vertelde hem over mijn schrijven, met het idee dat ik deze man toch nooit meer zou zien. Van het één kwam het ander. Zo begon ik ook verhalen over mijn werk in de ouderenzorg te schrijven op http://www.warboel.bloggertje.nl/. Dit blog is overgegaan in mijn huidige blog, maar zo ontstond wel mijn boek "in de war". Ere aan Arnold Kroon, want hij trok mij als eerste over de streep om mijn verhalen te publiceren.
VerwijderenWat leuk dat je door een wildvreemde op het goede spoor bent gezet! Arnold Kroon heeft het goed ingeschat...ik lees je blogs erg graag! Ga door met alle leuke dingen die je doet, zeer de moeite waard! Lieve groet!
VerwijderenGa zo verder Ellie Schmitz: je schrijft heel helder!
BeantwoordenVerwijderenDank je wel, Martine!
VerwijderenMan heeft helemaal gelijk. Ik lees je heel graag en geniet van de inkijkjes in je leven die zo leuk door jou verteld worden... Ga vooral lang door!
BeantwoordenVerwijderenOh Marnel, wat een mooie complimenten! Ik gloei ervan.....dankjewel!
VerwijderenOok voor mij is dit herkenbaar Ellie, op diverse vlakken. Ik wilde wel, maar durfde niet. Nu zeg ik het soms gewoon even hardop, vooral tegen mezelf. Ik schrijf, ik lees, ik maak, creëer enzovoort en het komt allemaal van binnenuit. Niets wordt opgelegd en het is fijn. Vrij ook! Ik ben blij voor jou dat je zo fijn gestimuleerd wordt door jouw Man en je hebt een heerlijk atelier tot je beschikking. Ik gun het je van harte! xxx
BeantwoordenVerwijderenIk voel me geïnspireerd door jouw hartverwarmende woorden, Jannie! We zijn laatbloeiers, maar daarom genieten we des te meer en des te intenser!
Verwijderenaltijd fijn jou te lezen, ik zit hier weer met een brede glimlach :)
BeantwoordenVerwijderenAltijd fijn jouw reacties te lezen...ik zit hier ook weer met een brede glimlach
VerwijderenLieve Ellie, ik wilde vroeger al journalist worden, mijn pleegmoeder, een ster in het demotiveren, gaf minachtend haar antwoord: "jij en journalist, onmogelijk, want je slaapt veel te graag" en zo verdwenen vele liefdesverhalen ongelezen en vaak onafgemaakt in de prullenbak.
BeantwoordenVerwijderenMaar zie hier; ik schrijf alsnog (dank voor je verwijzing naar mijn column bij plein.nl) en dus ik besta!
Wat ik wil zeggen, laat je nooit van je dromen afhouden en je bent gezegend met Man die jou zo positief stimuleert. Je schrijft beeldend en vlot. Het leest makkelijk weg. Doorgaan!
Zo herkenbaar wat je aan het begin van je reactie zegt, maar zie, Irma: ik schrijf alsnog, ik kan iets....het was een droom van mij die Man mede heeft helpen waarmaken....dank voor je compliment :-)
VerwijderenPs ; ook ik heb vriendlief die me altijd stimuleert
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk voor je, Irma! Geniet ervan....
VerwijderenDank voor de prachtige verwoording...
BeantwoordenVerwijderenDankjewel Hans voor het mooie compliment
VerwijderenEllie, of ik in mijn eigen dagboek zit te lezen. Wat heerlijk dat je er zo uitgekomen bent en wat een bof dat je een man hebt die je stimuleert.
BeantwoordenVerwijderenMijn man stimuleerde mij in andere dingen, schrijven ging ik pas na zijn dood.
Nu is het even mijn hartje dat roet in het eten gooit maar ook ik zal heus wel weer op dreef komen. Daar vertrouw ik op. Voorlopig lees ik jou, ook een goede stimulans. Heb het goed!!!
Wat leuk dat er een stuk herkenning is, Athy! Ook jij zult je weer goed gaan voelen, ik wens het je van harte toe. In de tussentijd doe je leuke en mooie dingen waar jij je goed bij voelt! Mooie dag!
VerwijderenGewoon je gevoel blijven gevolgen en dan blijf ik je leuke verhalen lezen!
BeantwoordenVerwijderenJe gevoel blijven volgen ;-)
BeantwoordenVerwijderenMooie opsteker van jou, Jaap! Dank je wel!
Verwijderen'Als ik schrijf ben ik in mijn element', schrijf je.
BeantwoordenVerwijderenDat lijkt me de beste reden om het te blijven doen. En wij lezen je graag. Dubbele 'winst' zou ik zeggen.
Mies, ik kan niet meer zonder het schrijven. En met 'mijn' lezers en de stimulans van Man lukt het zeker!
VerwijderenEn wat fijn dat je nu via internet gewoon je 'moeten' kunt delen! Voor de lezer en voor de schrijver ...
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk is dat, Dani! Zo krijgt het schrijven nog meer glans :-)
VerwijderenGoed dat je deze man hebt leren kennen die je stimuleert dit te doen. Eindelijk kan je dagelijks je passie uitoefenen
BeantwoordenVerwijderenIk voel me rijk, Sandra!
VerwijderenIk lees heel graag je schrijfsels. En steek er een heleboel van op, Ellie! Je doet het voor jezelf en voor je lezers :-) Steeds graag gelezen!
BeantwoordenVerwijderenMieke, mijn dag kan niet beter beginnen dan met jouw lieve woorden, dank! Lieve groet :-)
VerwijderenEllie, wat een mooie blog en je maakt goed duidelijk wat schrijven voor je betekent. Geweldig dat je uit de schrijverij’ durfde te komen en dat we van je kunnen genieten! Ga door!!!
BeantwoordenVerwijderenPS En een mooie afbeelding natuurlijk, kleurrijk.
Mooie reactie...en jij weet hoe belangrijk schrijven, schilderen en lezen voor mij zijn...X
BeantwoordenVerwijderenIk heb het stukje gelezen Ellie, creatieve mensen zijn ook gevoelige mensen. En daarom kan jij alles zo mooi verwoorden. Veel liefs Linda .
BeantwoordenVerwijderenDank voor je mooie reactie, Linda...:-)
VerwijderenMooi Ellie. Ik begrijp je uitstel gedrag volkomen, gelukkig hebben we deze doorbroken!
BeantwoordenVerwijderenSophie, daar ben ik ook heel blij om en blij met Man die de laatste zet gaf en mij nog steeds stimuleert
VerwijderenMooi dat er steeds meer mensen uit de 'schrijvers-cabinet' komen. :-)
BeantwoordenVerwijderenJa leuk hè, Michiel! En mensen die schrijven....blijven....
Verwijderen