Zomaar een vrijdag

Voordat de wekker rinkelt ben ik al wakker. Nog steeds ziek, maar ik voel me beter dan een dag of wat geleden. Naast me Man, ook al wakker, maar erg ziek zo te zien en te horen. Hij kan niet naar zijn werk. Bij thuiskomst gisteren was Man er al beroerd aan toe, dat is nu nog erger. De ziekenboeg blijft open, maar in plaats van broeder Man word ik vanaf nu zuster Vrouw. Nu is het mijn beurt voor een zieke te zorgen.

M., zij helpt ons het huis schoon te houden, zal er om 9 uur zijn. Ik sta snel op. Douchen of koffie? Eerst naar beneden voor koffie, mijn ochtend-opstart-hulpmiddel. Maak voor Man hete citroendrank, vul een kan met water, pak ook nog snel een paar tabletten tegen de hoofdpijn van de zieke en weer naar boven. Eerst douchen en aankleden, daarna pak ik mijn ontbijt wel. Nadat ik nog wat heb opgeruimd en een was in de machine heb gedaan voel ik mij al uitgeput. Heel frustrerend. Nog steeds last van griep.

Intussen is het al half 10, geen M. Kwart voor 10, nog geen M. We hebben vandaag toch afgesproken? Waar blijft zij nou?

Ik stuur haar een bericht, geen reactie. Ik bel haar op en spreek een bericht in. Na een poosje hoor ik iets van haar, ze ligt nog in bed. Anderhalf uur later dan afgesproken komt zij nog anderhalf uur poetsen. Dat is niet genoeg en het maakt mij kribbig.

De man van de stoffeerderij staat wel op de afgesproken tijd aan de deur. Hij komt het bestelde gordijn ophangen. Een niet besteld gordijn komt uit het plastic. Ook had ik aan zijn baas doorgegeven dat de rail opnieuw moet worden bevestigd. De monteur heeft echter geen gereedschap bij zich.

De postbode staat bij de brievenbus. Wat brengt zij? Een envelop van zus met daarin iets leuks én een envelop van het CJIB……Centraal Justitieel Incassobureau. Foute boel. Ik heb te hard gereden op weg naar Nicht.

Een beetje schimmige dag is het. Ik zorg voor Man, ontvang de stoffeerder, ontvang M., zet koffie, ben sociaal en als iedereen weg is stort ik in. Geen energie meer, geen zin om nog iets te doen. Ik kan mijn draai niet meer vinden. Het wachten is op Vriendin. Zij brengt mij naar de garage om de auto op te halen. Zomaar een vrijdag, zomaar een dag waarop niets lijkt te lukken of soepel te verlopen. Benieuwd wat de avond brengt.