Golden Delicious en Granny Smith

Elke ochtend maakt Man voor mij ‘ontbijt op bed’. In het weekend doe ik dat soms, met de nadruk op ‘soms’. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat het nagenoeg altijd Man is die als eerste het bed uitgaat en in de keuken allerlei lekkers op een dienblad zet. Wij beginnen de dag met een kop koffie, daarna eten wij fruit. Iedere dag. Druiven, kiwi’s, bananen, meloen, peren of appels. Ook gedroogde abrikozen en dadels. Van alles wat, naargelang in huis.

We beginnen met de appels, die eten we altijd. Granny Smith. Voor mij de lekkerste appel. Voor Man nu ook. Bij hem was Golden Delicious favoriet tot ik de Granny ‘binnenbracht’. Heel even heeft hij moeten wennen aan de lichtelijk zure smaak ervan.

Vroeger maakte mijn moeder het ontbijt. Een kom met yoghurt en de schaal met brood stonden klaar op tafel. En voordat ik ’s ochtends op mijn fiets of bromfiets naar mijn werk ging, smeerde mijn moeder de boterhammen om mee te nemen. Die deed zij in een zakje. Erbij één appel. Golden Delicious. 

Ik was dol op appels. Een was niet genoeg. Als mijn moeder de keuken uitging, pakte ik stiekem nog een appel. Aan twee appels had ik ook niet genoeg. In de middagpauze liep ik dan ook steevast naar de groente- en fruitwinkel. Kocht daar voor een kwartje een Granny Smith. Die mocht ik zelf uit de kist pakken. Jullie begrijpen wel dat ik de grootste, de meest glanzende en de mooiste appel uitzocht.

  

Nooit heb ik mijn moeder verteld dat ik elke dag wéér, nog een appel van de fruitschaal pakte en die snel in mijn tas stopte. Zij heeft het nooit geweten, of gedaan alsof, mijn moeder.