Wij eten taart bij
vrienden. Er is een donkere chocolade taart met als versiering grote witte merinques.
Ook op tafel ander snoepgoed en een dun bosbessentaartje met boterkruimels
erop.
Moeder staat aan het
aanrecht, schort voor. Ik zit aan tafel en kijk naar haar. Op het aanrecht een
pakje boter, een pan, een plastic pot met geel deksel waarin de suiker, nog een
pot met daarin bloem en een pak custard. Moeder smelt de boter en doet de
bloem, de suiker en de custard erbij. Een mixer heeft zij niet, met de hand
kneedt zij tot er kruimels overblijven. Zij zet de pan in een boodschappentas. Die
moet ik naar de bakker brengen, hij bakt er dan een vlaai van gevuld met gele pudding.
De tas hangt aan het stuur van mijn fiets en als ik uit het zicht van mijn
moeder ben begint het snoepen. De grootste kruimels haal ik eruit om op te eten,
het zijn er heel wat. Weer thuis was ik stiekem mijn plakkerige handen. Een
beetje misselijk ben ik wel.
Oh....wat heerlijk!
BeantwoordenVerwijderenAls Limburgs kind vond ik het de lekkerste vlaai Jaap :-)
BeantwoordenVerwijderenMjammie !
BeantwoordenVerwijderenDat is zo, Mieke :-)
BeantwoordenVerwijderenIk zie het voor me.
BeantwoordenVerwijderenEen bijzondere en zoete herinnering, Wilma <3
VerwijderenAchteraf dus jammer dat wij wel een oven hadden. De lepels en de kom af/uitlikken en daar bleef het bij.
BeantwoordenVerwijderenPeter, dat kwam ook wel voor. Als mijn moeder een tulband bakte en ik was in de buurt, dan mocht ik ook snoepen!
VerwijderenWat een heerlijke herinnering. Fietsen naar de bakker om de vlaai te laten bakken. Fantastisch! Wij snoepten wel cakedeeg, maar mijn moeder bakte nooit een kruimelvlaai.
BeantwoordenVerwijderenBij ons was het zo dat je zelf kersen of kruisbessen of kruimeltjes in een pan naar de bakker bracht. Hij bakte dan de vlaai en die haalde je dan zelf weer op. Dit is echt een zoete herinnering, Berna ��
BeantwoordenVerwijderen