Van blog naar bezigheden

De afgelopen week heb ik wel geschreven, maar geen blogs gepost. Ik ben mijn afspraken nagekomen, maar ook niet meer dan dat. Tussendoor heb ik als een kluizenaar geleefd, het was nodig om naast die afspraken alleen te zijn. Niet te hoeven praten, niets voor anderen te hoeven doen of te betekenen. Van tijd tot tijd moet ik daaraan toegeven anders word ik onrustig, soms ook kribbig. Daar heb ik al eens over geschreven in mijn blog ‘Isolement’. 

Ik moest inspiratie en energie opdoen. Had teveel van mezelf aan verplichtingen en aan onderzoeken in het ziekenhuis gegeven. Dat laatste duurt nog tot en met deze week, dan hopelijk voorlopig geen gang meer naar een ‘witte jas’.

Heb blogs en korte verhalen gelezen en ben in een nieuw boek begonnen, ‘De heerlijkheid van het leven’ van Michael Kumpfmüller. Het verhaalt over de laatste liefde van Franz Kafka in zijn laatste levensjaar. 

Na het lezen van ‘Sophie Genius Loci’ van Anne Vellinga heb ik even nodig gehad voordat ik een ander boek kon lezen. Sophie had veel indruk op mij gemaakt, zij had tijd nodig om bij mij op haar plaats terecht te komen.

Verder hebben Man en ik op dinsdagavond met Vriendin de renovatie van ons nieuwe huis besproken. Vriendin is ‘onze bouwkundige’ en heeft een goede kijk op verbouwingszaken. Bovendien ideeën die hout snijden, daar hebben wij wat aan.

Op woensdag is er bezoek van andere Vriendin. We hebben elkaar al een poos niet gezien, er is veel om over te praten.

Donderdag heb ik een afspraak bij de opticien. Nog geen half uur binnen en ben al van mijn goed humeur beroofd. Andere opticien heeft, uit noodzaak heb ik hem een poos geleden bezocht, mijn montuur gerepareerd en nu blijkt dat er een verkeerd schroefje is gebruikt. Dat zit muurvast in het montuur, mijn scheve bril kan niet worden afgesteld. De schroef moet worden uitgeboord en daarvoor moet weer een nieuwe afspraak worden gemaakt. Nota bene de bril die ik het liefst draag.

Vrijdagavond met Man voor de tweede keer een winkel met kranen, tegels, wastafels en toiletpotten bezocht. Ik besef dat ik dit het minst leuk vind om te doen. Spullen voor het huis bij elkaar zoeken wil ik wel, maar dan liefst gebruikte, zoals een oude linnenkast en een eettafel, spullen die een verhaal hebben.

Weer thuis en in bed val ik als een blok in slaap tot halverwege zaterdagochtend, dan word ik door Man met koffie gewekt.

’s Middags hebben wij T op een lunch getrakteerd, die had zij van ons nog tegoed. We hebben genoten van elkaar en het lekkere eten. ‘s Avonds is er een optreden van The Birds of Chicago waarvan Man verslag zal doen op zijn weblog: http://wilkointothemusicv2.blogspot.nl/

Zo langzamerhand verdwijnt ‘onze pyjamadag' op zondag naar de achtergrond. Dat heeft niets te maken met het feit dat wij geen pyjama’s meer in de kast hebben of dat die in de wasmand liggen ruikend naar onze luiheid van de zondag, maar meer met de zon die schijnt, de strak blauwe lucht, veel licht. Man en ik willen naar buiten. We fietsen naar het Ketelhuis op een oud fabrieksterrein. Muziek komt ons tegemoet, er is een soundcheck voor het live optreden later die middag. We gaan zitten en luisteren, we drinken koffie, genieten van de mensen die langzamerhand binnenkomen. In een nis in de muur een grote stookplaats, het hout brandt, er staan oude kerkbanken, misschien wel honderd verschillende oude stoelen aan minstens net zo’n oude tafels, leren fauteuils, spullen overal vandaan. Een heerlijke omgeving en dito sfeer waarin wij ons meteen prettig voelen. In een hoek worden kaasplankjes gemaakt, de kok staat op een verhoging het eten voor te bereiden.

Op de terugweg fietsen we door het centrum van de stad, ik wil ecoline kopen, maar de winkel is gesloten. Dan naar de volgende waar ik de inkt kan kopen, ook gesloten. ‘Driemaal is scheepsrecht’ zegt Man en dus fietsen we naar de derde winkel, maar ook hier is de deur op koopzondag dicht. Toch wel een beetje teleurgesteld fiets ik naar huis waar Man een kaasplank maakt en een glas wijn inschenkt. Tijd om te chillen waardoor mijn teleurstelling naar de achtergrond verdwijnt. Ik kan alleen nog maar genieten!