Dagboek

Traditiegetrouw kopen wij in de boekenweek een of meerdere boeken. ‘Uitverkoren’ van A.F.Th. van der Heijden is door mij uit het grote aanbod ‘uitverkoren’ om mee te nemen. Talloze boeken spreken mij aan, maar thuis liggen grote stapels ‘nog te lezen’. Ik houd mij in en laat het bij één boek. Man koopt niets. Van hem thuis ook een stapel ‘nog te lezen’. Na de boekhandel fietsen we naar huis. Maar onderweg besluiten we rechtsomkeer te maken en samen ergens te gaan eten. Man een pastagerecht, ik neem risotto.

We hebben in de jacht op gebruikte spullen nog een buikkastje opgehaald. Gekocht bij iemand die als ‘zolderopruimer’ ingehuurd kan worden. Niet alleen dat kastje staat bij hem in de loods, er zijn planken vol vaasjes, kopjes, potten en ander klein spul. Onder de planken een kapstok, tafeltjes, melkbussen en er staat een krantenbak. Op die laatste heb ik mijn oog al laten vallen voordat ik goed en wel binnen ben. Die koop ik, wat een vondst voor vier euro!

Van het ‘opperhoofd verbouwingen’ heb ik een ‘rondleiding met uitleg’ door het huis gehad. Daarna mag ik er, vanwege het naderende stof van gipsplaten, zagen en stukadoren, voorlopig niet meer komen. Ik moet het doen met de verhalen van Vriendin en Man en met de foto’s die hij elke dag voor mij maakt.

De tuin is opgeruimd, dat wil zeggen: Man schroeft los, maakt bundels van het hout voor vervoer naar de milieustraat en ik geef aanwijzingen. Van de bank alleen nog latten en wat ijzer over. Van Oma’s tafel die ik 30 jaar geleden heb meegenomen ligt uiteindelijk alleen nog een stapel hout op de grond. Ook hier wordt door Man een bundel van gemaakt. Deze tafel heeft al die jaren in mijn tuin gestaan. Bij het lostrekken uit de klimop, viel het blad uit elkaar en zag ik de poten verrot. Niet meer te verhuizen, een afscheid. Ook wat andere kleine spullen opgeruimd en wat mee kan naar het nieuwe huis bewaard. De tuin is klaar, ik neem er langzamerhand afscheid van. Gemengde gevoelens heb ik, maar bedenk dat de nieuwe tuin in zicht is, daar wil ik ook heen.

Ik heb met Vriendin geschilderd. Zij werkt aan een portret, ik aan een tweeluik voor op de vensterbank.

Ook ben ik naar mijn behandelend specialist geweest. De onderzoeken van afgelopen maanden zijn besproken. Er is een (voorlopig) behandelplan opgesteld. Nog uitgezocht wordt de komende maanden welke medicatie mijn leven wat meer kwaliteit geeft. Met een opgelucht en ook goed gevoel over het gesprek gaan Man en ik huiswaarts.

Er is een ochtend waarop ik wat ongedurig door het huis loop. Ik wil inpakken, boekenkasten leeghalen, nóg meer opruimen, maar dat is veel te vroeg. Geduld is niet een van mijn sterkste kwaliteiten. Bovendien zijn er mensen nodig die mij helpen. Wat is het fijn dat Vriendin dan plots voor de deur staat, daardoor neemt de dag een andere wending en komt er rust. 

Tussen alle bezigheden door regel en organiseer ik voor de verhuizing. Een poetsbrigade, inpaksters en uitpaksters. Man regelt sterke armen om te sjouwen, inladers en uitladers. Nog vijftig dagen tot de verhuizing.

Een greep uit mijn dagboek.