Grote boog

Met de verhuizing over 2 maanden in zicht heb ik het een en ander opgeruimd. Was er zeker van dat ik daarmee dan ook klaar was, niets is minder waar. Blijkbaar heb ik dingen over het hoofd gezien, maar misschien ook bewust genegeerd. Ik was er niet aan toe de inhoud van die achter in de kast verstopte dozen uit te zoeken en een deel daarvan op te ruimen. Met een grote boog ben ik om die dozen heengegaan. Een stuk of acht zijn het er, formaat kleine schoenendoos. Volgepropt met ansichtkaarten, wenskaarten, toegangskaarten voor concerten, bioscoopkaartjes, geboortekaartjes, overlijdensbrieven en bidprentjes. Een verzameling uit voorbije jaren, stukjes leven en herinneringen van mijzelf. Maar ineens is er toch die vonk waardoor ik me sterk voel en de dozen uit de kast pak. De deksels sluiten niet meer goed, zoveel heb ik bewaard. Eenmaal bezig, zo nu en dan een kaart of brief lezend, gaat het sorteren vanzelf. Een stapeltje bewaren ‘familie’, een ander stapeltje ‘lieve vrienden’, een stapeltje ‘niet nader te benoemen’ en een stapeltje ‘Man en ik.’

Eerst nog met enige twijfel, maar dan maak ik ook een stapel ‘weg’. Plots is daar het gevoel dat ik wenskaarten, gekregen voor mijn vijftigste verjaardag, wel kan opruimen. Die verjaardag is al meer dan een decennium geleden. Ook de meeste vakantiekaarten, geboortekaartjes en post van mensen die ik uit het oog verloren ben, belanden op de stapel ‘weg’. Brieven van mijn moeder, bijna 14 jaar geleden overleden, bewaar ik. Ook brieven en kaartjes van mijn zus bewaar ik. Met een beetje weemoed ga ik door de dozen heen, maar naast weemoed ook een glimlach.

Ik word blij van foto’s waarvan ik niet meer weet dat ik ze nog heb. In een envelop een paar foto’s van Roos, de Berner Sennen, van een uitstapje, dansend in het atelier waar ik jaren heb geschilderd. Het eindresultaat van de opruimwoede is een grote doos vol papier.

Ik kan niet alles bewaren en meenemen naar het andere huis. Nu de boekenkasten nog, daar loop ik met een nog grotere boog omheen. Afstand doen van boeken is een brug te ver. Maar er is een zolder in het nieuwe huis…