Berkenschors

Er komt schot in de verbouwing van ons huis. Ik mag wel zeggen dat er een opgewonden sfeer heerst, positieve spanning. Het is er een van:

‘hard werken’

‘het eind in zicht’

‘het wordt mooi’

‘het was een grote klus’

Het is een genot er te zijn, die sfeer te voelen en het enthousiasme van de bouwers te zien. Ik word er zelf ook enthousiast van, én blij.

Ik ben er vanwege de ‘gordijnenmeneer’, hij komt de maten van de ramen opnemen. Maar eerst drink ik koffie met de Mannen. Met gulle hand wordt cake uitgedeeld, dikke plakken, die gaan erin als koek.

Ook de schilder is er, maar hij schildert niet. Ook niet bezig met schuren of plamuren, maar met het afbranden van lijmresten van de traptreden. Telkens doet hij er een paar, dan weer iets anders. Dan schuurt en plamuurt hij wel. Het afbranden van lijm stinkt nogal en het is een ‘heet’ karwei.

Alles wat er van de trap loskomt gooit hij in een emmer. Daar wordt vanzelf mijn oog naar toegetrokken. Wat is dat nou? Wat ligt er in die emmer? Het lijkt wel schors van een berkenboom.

Ik ben er zo door gefascineerd, mijn gedachten vliegen alle kanten op. Wat kan ik nou eens met dat afval doen? Dat vind ik nou leuk, iets wat eigenlijk ‘niets’ is, toch gebruiken. Voor het geval dat, neem ik een stukje mee.

Ineens weet ik het. Weer thuis pak ik een klein doekje. Bewerk dat met wat verf, vermengd met zand, en plak het stukje lijm erop. 
Als we in het huis wonen hangen we in de trapopgang enkele schilderijen en dit erbij. Een herinnering aan de verbouwing van het huis.