Vriendschap

‘Vriendschap behoort meer te zijn dan de tand des tijds kan verscheuren.’

Thomas S. Elliot

Na maanden gehoord te hebben ‘we zien elkaar binnenkort, we spreken snel af’, is het eindelijk zover. Een afspraak tussen allerlei andere besognes door die zij nog dringend te doen hebben. ‘Deze keer blijven wij niet lang, een druk programma af te werken. De koffers moeten ingepakt en winkelen moet ook, op het laatste nippertje heb je immers altijd nog van alles nodig. Zoveel te doen, maar daarna eindelijk op vakantie.’ Ik ben verbaasd. ‘Op vakantie, jullie zijn net thuis?’ ‘Weet je dat niet? We gaan voor een weekje naar Italië. Een duur reisje, ook al hebben we all-inclusive geboekt. We moeten toch eens nadenken op wat voor manier we nog geld kunnen genereren, het wordt anders moeilijk financieel rond te komen’.

Ik ben verbijsterd. Gedachten buitelen over elkaar heen. Allebei een fulltime baan, een riant salaris en dan niet rond kunnen komen? Minder winkelen, niet zo vaak op vakantie, minder vaak uit eten of dure etentjes thuis organiseren. Zou dat een oplossing zijn voor het ‘geldprobleem’? Ik durf er niets over te zeggen, het zijn mijn zaken niet. Het stoort me wel merk ik en als ik eerlijk ben, al langere tijd. Ik besef dat Vrienden de laatste jaren een totaal ander leven leiden en wij geen raakvlakken meer hebben. Hoe leuk het contact tussen ons is geweest, dat is niet meer. Het lijkt erop dat we elkaar niets meer te vertellen hebben.

Praatten we eerst nog over onze bezigheden, onze wensen en verlangens, hobby’s en die dingen waar we hulp bij nodig hadden, tegenwoordig gaat het gesprek alleen nog over geld en dure luxe zaken. Dat hoor ik aan, maar ik kan er niet over meepraten. Man en ik maken geen grote reizen, wij gaan bijna nooit op vakantie. Wel houden we van fietsen, een weekend aan zee te zijn, een keer uit eten of naar de film te gaan. We vinden het heerlijk om na de drukke werkweek van Man thuis te zijn. Te lezen, muziek te luisteren en lekker eten te koken, tijd voor onszelf te hebben, Man veel, ik nog veel meer.

Nadat zij vertrokken zijn, op weg naar weer een andere afspraak, wordt het mij pas echt duidelijk dat we uit elkaar zijn gegroeid. Die gedachte sluimerde, maar wilde ik niet toelaten, spijtig als ik het vind mensen kwijt te raken en ‘het’ altijd weer een kans wil geven. Toch zal ik erover na moeten denken of deze vriendschap mij nog vreugde geeft. Mensen veranderen, zelf verander je ook, je groeit uit elkaar. Er is geen enkele zekerheid dat een vriendschap blijvend is. Soms moet je je conclusies trekken en afscheid nemen, elkaar het beste toewensen. Dat doe je niet zomaar, zeker niet als je trouw aan mensen bent. Op een dag weet ik wat me te doen staat.