Beestenboel

Of ik nog een kleine omweg wil maken, hij wil me iets laten zien. Lang nadenken hoef ik niet, mijn nieuwsgierigheid is al geprikkeld. ‘Het is niet ver’, zegt Man.

Een hoge afrastering. Herten, mooi gevederde kippen en pauwen, wit en met gekleurd kleed. Nog meer dieren waarvan ik de naam niet weet. Als we van de fiets afstappen komt een deel van hen onmiddellijk naar het hekwerk, staren naar ons, zo te zien volkomen op hun gemak. 

Een vrouw komt naderbij. Zij loopt stevig door maar haar hond heeft geen haast, sjokt achter haar aan, de neus over de grond. Zij vertelt ons dat het terrein particulier bezit is en in de zestiger jaren door een inwoner van de gemeente, een groot dierenliefhebber, is aangelegd. Hij heeft het perceel laten uitgraven en de afrastering er omheen als schenking gehad. Grote keien liggen er, boomstammen op elkaar gestapeld en kleine houten gebouwtjes staan er als slaap- en schuilplaats voor de dieren.

En dit alles dicht bij huis. Een prachtig stukje natuur, zeker als ook de zon nog door de takken van de bomen tevoorschijn komt.