Oost West Thuis Best

Ik heb eigenlijk niet hoeven wennen aan het groen en de rust waar Man en ik nu wonen. Dat besef ik tijdens mijn gedwongen ritje door het centrum en enkele buitenwijken van de stad. Ik rijd graag grote afstanden, maar als ik door de stad rijd, en dat gebeurt nu per abuis omdat ik zonder erbij na te denken de ‘oude’ route rijd, word ik onrustig en kribbig. Dat heeft tot gevolg dat ik ook nog boos word op mezelf omdat ik last heb van de drukte, de auto’s en de uitlaatgassen. Ik ben in mijn element als ik thuis kan zijn en kan rommelen, lezen en schrijven, maar vooral voldoende rust kan hebben.

Dat betekent niet dat ik nergens naar toe wil, integendeel. Ik ga graag naar een museum, naar de film, een lezing of naar een concert.

Ik ben opgegroeid in de rust van een dorp, aan de rand van het bos. Als kind trok ik mij al terug (blog 26 oktober 2013 ‘Jeugd’).Toen vooral om een eigen plekje te hebben, weg van het tumult in een gezin. Dat plekje was een hoekje in de garage, daar zat ik dan en genoot van het ‘alleen zijn’. Dat heb ik nu nog steeds, nu is ‘mijn thuis’ de plek waar ik me graag terugtrek. Maar ik merk dat het door de omgeving niet altijd wordt geaccepteerd. Mensen die er geen behoefte aan hebben en genoeg energie of altijd wel ‘in het leven willen staan’, kunnen zich er niets bij voorstellen. Zij denken dat het niet goed voor een mens is veel alleen te zijn. Voor mij is het juist heel goed. Het is een behoefte die vervuld moet worden. Het maakt mijn leven aangenamer, ik ben bovendien aardiger en ik kan de verplichtingen beter aan.

Nu ben ik al een tijdje thuis. Heb de vogels voorzien van nieuw voer, vers water en een pot pindakaas met stukjes noot erin. Ook de pas geplante hortensia, de helleborus en de rodgersia heb ik water gegeven. Als ik daarmee bezig ben kom ik tot rust en kan ik weer wat doen. De dag gaat verder met het schrijven van deze blog, met lezen, een beetje luieren in de tuin en binnenshuis wat rommelen.

Aan deze beide tafels schrijf ik tot het atelier klaar is, dat zal medio oktober zijn.

Aan de ene als ik door niemand gezien wil worden, dan kruip ik weg achter deuren en muren, aan de andere als ik in het volle licht wil zitten en genoeg energie heb om die dag alles aan te kunnen. 

En, ook heel belangrijk, als ik wil genieten van het mooie uitzicht en de stapel boeken op de vensterbank.