Mijn Thuis

Na de verhuizing had Man twee weken vakantie. Op zijn eerste werkdag had ik mijn eerste blog weer willen maken. Dat was mijn voornemen, genoeg stof tot schrijven, maar het lukte me niet. Kon geen structuur in de dagen krijgen en aan mijn uitstelgedrag mankeerde ook niets. Eerst nog een paar dozen uitpakken, daarna moest ik zo nodig wat rommelen en ook weer eens in alle kamers kijken, en nog eens en nog eens

 

Man is al aan zijn tweede werkweek begonnen. Ik wil nog wel van alles, het pruttelt in mijn binnenste, maar ben wat rustiger. Schilderijen, lampen en andere snuisterijen uitgezocht. Datgene wat we het mooist vinden ligt klaar, maar van ophangen is nog geen sprake, dat moet groeien. Misschien veranderen we wel de opstelling van het meubilair, dan hebben we misschien ook andere snuisterijen nodig. Aan vazen, potjes, kandelaars en schilderijen geen gebrek. 

Aan het huis ben ik al gewend, dat ging vanzelf. Het is een prettig, licht en warm huis. Dit is ‘mijn thuis’. Dat wist ik al bij de eerste bezichtiging en dat gevoel is niet meer weggegaan. De zoektocht en het geduld zijn het waard geweest.  

 

Op de verhuisdag heeft Man een paar maal met de bus tussen het ‘oude’ en het ‘nieuwe’ huis heen en weer gereden.

Dozen met boeken, met serviesgoed, meubilair, tuingereedschap, de tafel en stoelen voor buiten, potten met hosta's erin, de vogelhuisjes, de drinkbakken, wat was er veel over te brengen. De hulptroepen ‘mannen’ hebben gesjouwd, de hulptroepen ‘vrouwen’ hebben uitgepakt en alles in kasten en kelder gezet.

 

En dan eindelijk alleen. Het huis nu echt klaar en van ons. Alle hulptroepen, de bouwvakkers met hamer en boor, cement en vuile schoenen, de stoffeerders, iedereen weg. Rust. Maar niet voor lang. Een gordijn komt naar beneden, een lekkende radiator, vlekjes die weggewerkt moeten worden, allerlei kleine dingen komen we tegen. Dus weer bouwvakkers in huis en de stoffeerder is al drie maal terug geweest. Nog één afspraak met hem te gaan, dan hopelijk alles goed.

Sam is ook verhuisd, maar wel later. Nadat er geen reparateurs meer in- en uitliepen, heeft Man haar opgehaald.

Ook al hadden we voor de verhuizing veel opgeruimd, toch nog teveel spullen voor de kasten die we hebben. Er moest nog meer worden opgeruimd. Twee spaghettivorken, twee soeplepels, veel kaasmessen, broodplanken, hoofdkussens voor een groot gezin en lakens ook, drie strijkijzers. Uren hebben we op zolder doorgebracht. Ik zittend op een stoel, Man op de grond kruipend en bukkend onder de balken. Maakte dozen leeg en ik zei ‘ja’ of ‘neen’, ook wel ‘blijven’ en ‘weg’ voor de broodnodige variatie.

Er moest weer worden ingepakt en ‘uit huis’ worden gesjouwd. Alles naar de kringloopwinkel, een tweede leven voor de spullen.

De tuin is groot, maar hebben onze eigen stempel er al opgedrukt. Het insectenhotel was er al voor de verhuizing. We hebben een begin gemaakt met het ‘vogeldorp’ en een teil vol scherven omgekiept, daarop plantjes gepoot. Marie zit op haar troon en hier en daar is al een kunstwerk geplaatst.