Er zijn van die dagen

Lang voordat de wekker rinkelt ben ik wakker. Slapen lukt niet meer hoe ik ook mijn ogen dichtknijp, schaapjes tel, tegen Man’s warme lijf aan ga liggen, dekbed over het hoofd trek, Klaas Vaak komt niet nog een keer langs. Weet meteen ‘het komt niet meer goed vandaag’.

Nog lang niet uitgerust stap ik onder de douche. De tube met shampoo glibbert uit mijn handen, meer shampoo op de vloer dan in mijn haar. Gladde vloer. Handdoek vergeten, ligt in de la. Vloer nat. Extra vegen. Na het föhnen lijkt het haar nergens op. Wat extra wax en nóg eens knijpen met de vingers haalt niets uit, nog steeds van die weerbarstige plukken bij mijn oren.

Het ene na het andere kledingstuk pak ik uit de kast. Niets van alles vind ik leuk, zit goed, maakt me opgewekt. Waarom heb ik deze dingen ooit aangeschaft? Spijkerbroek en shirt, een sjaal en oorbellen, klaar.

Koffie, het eerste wat ik ’s ochtends dringend nodig heb! Maar voordat het zover is en ik door de cafeïne weer mens word duurt even. De pot met poederkoffie glipt uit mijn handen. De ravage is groot en het is zaak de koffie snel op te ruimen. In een razend tempo plakt die vast aan de vloer, op het aanrechtblad, op de stoel en op de theewagen. Overal ligt koffie. Stofzuigen.

De reparateur, een man van de klok. Negen uur stipt.

Gisteren op straat, recht voor ons huis, een klein straaltje water. Het kwam tussen de straatstenen omhoog. Volgens de monteur van de storingsdienst van het waterleidingbedrijf stelde het niet zoveel voor. ‘Een klein mankementje mevrouwtje, dat is morgenochtend snel verholpen. Waarschijnlijk is de aansluiting van de waterleiding naar uw huis toe kapot en moet er een nieuw stukje pijp aangezet worden, een fluitje van een cent. Ik zal zorgen dat er om negen uur iemand komt.’

Niet één maar twee mannen zijn aan het werk, is de straat opengebroken, is er een graafmachine aan te pas gekomen en moeten de mannen met hun grote modderlaarzen aan ook binnenshuis zijn. De leiding vanaf de overkant van de straat, daar zit het gaatje, naar ons huis toe wordt helemaal vervangen om in de komende vijftig jaar nog eens wateroverlast te voorkomen. Ik knik naar de mannen en doe er het zwijgen toe. Over vijftig jaar….vandaag zit het een beetje tegen.