Spannend

Ook al post ik geen blog op mijn website, dan toch ben ik altijd bezig met taal. Ik lees, schrijf en studeer. Van de cursussen die ik heb gevolgd vind ik het lesmateriaal nog steeds interessant om door te nemen. Enkele boeken liggen altijd binnen handbereik, boeken waar ik ook kennis uithaal. Een van die boeken is van Renate Dorrestein ‘Het geheim van de schrijver’, maar het ‘Schrijversdagboek’ van Virginia Woolf is mijn favoriet. Het leven van deze vrouw intrigeert mij enorm, maar vooral ben ik nieuwsgierig naar haar manier van schrijven. Zij experimenteerde met de ‘stream of consciousness’ techniek, later namen andere auteurs dat over. In Nederland onder andere Simon Vestdijk in ‘Meneer Vissers hellevaart’ en in België Hugo Raes.

Ik lees over auteurs. Hoe werken zij, wat doen zij precies, hoe pakken zij het schrijven aan? Hebben zij een plan, maken zij vooraf een synopsis of losse aantekeningen? Wie gaat zitten en begint met schrijven zonder enig plan? Dit zijn een paar onderwerpen waarover ik lees als ik niet schrijf. Maar vandaag een dag met lezen en schrijven. Ook wil ik iets proberen. In 120 woorden moet het verteld zijn. Spannend. Ik ben heel benieuwd of ik op die manier kan schrijven en het thema heb ik ook nog nooit gebruikt. Hier het resultaat.

Zijn arm om haar schouder, hoofden dicht bij elkaar. ‘Zou het aan de waterkant diep zijn?’ Hij klemde haar tegen zich aan. ‘Je doet me pijn’. Hij liep snel door, ze moest wel meelopen. Naar de kade, daar stonden zij stil. Onder hen de diepte, daar waar het water tegen de muur aan beukte. Hij achter haar, hield haar stevig vast. Steeds een beetje dichterbij de rand. ‘Niet meer verder’. Hij keek om zich heen. Een duw. Zij heeft het nauwelijks beseft. Niemand die het zag. Twee dagen later in de krant een advertentie: Vrouw vermist: donkerblond haar, brildragend, lengte 1 meter 70. Zij droeg een zwarte spijkerbroek, een rood jasje en rode schoenen. Om haar hals een sjaal geknoopt.

stream of consciousness

https://120w.nl/