Nieuwsgierig naar G

Hoe zou het met mijn eerste vriendje zijn? Waar zou hij wonen? Zou hij een partner hebben en wat voor werk heeft hij? Leven zijn moeder, zijn zussen en broer B nog? Wat is er van hem geworden? Dat vroeg ik mij jaren geleden regelmatig af. Via Th, een vriend van hem en chauffeur van de streekbus waar mijn ouders wel eens gebruik van maakten, werden ‘groeten’ overgebracht. Mijn nieuwsgierigheid werd almaar groter tot ik tenslotte keek of naam en adres in het telefoonboek stonden vermeld. Een kaartje was snel verstuurd. Twee dagen later bij de post een enthousiast geschreven brief met het voorstel elkaar te ontmoeten. Die ontmoeting is er geweest. Voor mij was daarmee de kous af, ik had er geen behoefte aan contact te houden. Dat heb ik ook duidelijk gemaakt. Maar Eerste Vriend dacht er anders over, dat merkte ik een paar dagen later.

Motorgeronk in de straat. G staat voor mijn deur in leren motorkleding en helm in de hand. Hij was in zijn tienerjaren al idolaat van motoren. Toen reed hij op een Kreidler of Zundapp waar ik, trots als een pauw, achterop zat. 

Ik ben zo beduusd G te zien dat ik hem spontaan binnen vraag. Daarna staat hij vaker voor mijn deur. Ik vertel maar weer eens dat ik uit pure nieuwsgierigheid een kaartje heb gestuurd. Wilde zo te weten komen hoe zijn leven tot dan toe verlopen was, maar dat ik geen behoefte heb aan meer contact. Geagiteerd loopt hij de kamer uit. In mijn naïviteit denk ik nog dat hij zijn jas gaat halen, maar wat heb ik mij vergist. In zijn ‘blote niksie’ komt hij de kamer weer in. Woest word ik en wil dat hij mijn huis verlaat en zich nooit meer laat zien.

Tegensputterend kleedt hij zich aan, hij begrijpt er niets van. Als ik als vrouw contact met hem zoek zal ik wel iets van hem willen. Ik ontplof nog net niet. Onbegrijpelijk dat hij zo over vrouwen denkt en niet kan en wil geloven dat ik geen contact en zeker geen verhouding met hem wil. Hij leeft nota bene al 25 jaar samen met zijn partner. Dat weerhoudt hem er blijkbaar niet van een minnares erop na te houden.

Hij blijft opbellen en ik verbreek telkens de verbinding zodra ik zijn stem hoor. Dan meldt hij zich met een afgeschermd nummer. Ik kan niet meer oproepen hoe boos ik werd nadat hij het bleek te zijn. Hij heeft nooit meer gebeld.

Bij de reünie, zie mijn schrijfsel ‘Weerzien’ van 1 september jl., is G niet aanwezig. Ik begrijp wel waarom hij er niet is.