Anders bezig

De afgelopen dagen ben ik druk geweest met allerlei activiteiten. Aan het lezen van boeken en aan schrijven ben ik niet toegekomen. Maar het moet anders en vandaag kan dat ook. Nu heb ik weer de tijd om dát te doen wat ik het liefst doe, lezen en schrijven. Er liggen een paar boeken, nauwelijks nog ingekeken, maar die wel dringend gelezen moeten worden. De recensie moet geschreven en dan is er een blog, wil ik ook maken.

Met Man naar een boekpresentatie geweest, een paar uur rijden van huis. Druk op de weg, eind van de werkdag, files. We malen er niet om, het is fijn samen onderweg te zijn. In de beslotenheid van de auto is geen werk, geen verplichting, helemaal niets dat onze aandacht opeist. Alleen ‘wij samen’.

Het is een mooie locatie waar we uiteindelijk arriveren. Een goede sfeer, er zijn aardige mensen, er is herkenning en met al bekende mensen een warme begroeting. Er is een interview met de auteur. Interessant om te horen hoe iemand tot een verhaal komt en het dan ook nog op papier kan verwoorden, zodanig dat de lezer ervan geniet. Ik ga er met een boek en een hoofd vol ideeën weg. 

Met een voldaan gevoel met Man weer richting huis, echter tot halverwege. Daar overnachten wij in ‘Op den Deele’, een verbouwde schuur bij een hotel. In dat deel van het land, bij Apeldoorn in de buurt, heb ik vele jaren gewoond en ík ken het gebied dan ook. Denk ik. De volgende ochtend willen we op een andere locatie ontbijten, maar bij aankomst zien we een donker, beetje vervallen gebouw. Het restaurant is er niet meer. Jammer, want de nood aan koffie is op zijn hevigst. Dan maar naar het eerste het beste tankstation langs onze route en daar ontbijten. Niet aan een mooi gedekte tafel, maar in de auto. Na een beker koffie en een heerlijk vers broodje gaan we verder, naar huis. De rest van de dag wil ik alleen maar bezig zijn met lezen en schrijven. Ik heb zoveel indrukken opgedaan, zoveel ideeën weer. Die wil ik op papier, maar er komt niets van terecht. In mijn hoofd borrelt het, ’s nachts kan ik er zelfs niet van slapen. De volgende dag gaan we weer op pad, op bezoek bij een vriendin, ook een paar uur rijden van huis. We praten, we lachen, we hebben het over boeken die we beide gelezen hebben, we drinken koffie, een glas wijn, we eten en genieten. ’s Avonds laat komen Man en ik thuis. Het hoofd vol van indrukken, ik kan niet meer. Slapen wil ik. En dat doe ik, bijna twaalf uur aan een stuk door.

En dan is het vandaag, zondag en pyamadag. Ik ga nergens naar toe. Ik lees, maak aantekeningen van het boek en ik schrijf deze blog. Ik ben thuis en doe dát wat ik het liefst doe: lezen en schrijven.