Jeugd

Ik was als kind graag alleen. In huis, in een gezin met 4 kinderen was er geen ruimte om alleen te kunnen zijn. Ook niet in de slaapkamer, waar ik met mijn twee zussen sliep, kon ik spelen. Het was er vol met een eenpersoons en een tweepersoonsbed, een driedeurs kledingkast en een klein tafeltje met een stoeltje ernaast. Ik trok me terug in de garage. Er stonden fietsen, er was tuingereedschap en in een hoek, opgestapeld, enkele afgedankte spullen. Zittend op een vloerkleed, een oud Perzisch tapijt, kon ik er uren doorbrengen.

Echter, na een poos, kwam mijn moeder mij halen en moest ik binnenshuis komen. Wij, als kinderen, konden toch samen spelen?

Maar mijn zussen, elf en zeven jaar ouder en mijn broer vier jaar ouder, waren liever met andere dingen bezig dan zich te bekommeren om dat kleine zusje. En voor mijn broer was het natuurlijk niet stoer om met zijn vier jaar jongere zusje te spelen. Toch hebben mijn zussen en mijn broer wel dingen met mij ondernomen. Mijn broer heeft mij leren lopen.

Mijn ene zus is met mij in klederdracht op de foto gegaan. Zo te zien was ik niet erg blij en misschien zelfs een beetje bang voor de fotograaf. 

Mijn andere zus heeft voor mij een brief aan Sinterklaas gestuurd. En of de goedheilig man zelf of een van de Zwarte Pieten het heeft geschreven, dat weet ik niet, maar ik heb antwoord  op die brief gekregen.