Huizenjacht 2

De huizenjacht is nog steeds gaande. Man en ik zijn nog altijd op zoek. Elke dag weer is er hoop dat het nieuwe aanbod op de huizenmarkt iets oplevert, maar tot nu toe is dat nog niet het geval. We krijgen vaak van mensen de opmerking dat er toch genoeg huizen te koop staan. Dat is ook zo, maar we willen niet overal wonen. We hebben onze voorkeur voor bepaalde plekken en daar zoeken we. Waarom is het ons nog niet gelukt? Omdat het huis in de verkeerde wijk staat, of het is te duur of soms is het ook gewoon te klein. Er moet in elk geval ruimte zijn om een muziekkamer voor Man in te richten en daarnaast nog een ruimte waar ik kan schilderen, knutselen en schrijven.

Het komt ook regelmatig voor dat het huis veel minder mooi en groot is dan de foto’s doen vermoeden. ‘Hulde aan de makelaar’ zeggen we dan als het huis bij bezichtiging totaal niet is wat de foto’s hebben beloofd. Altijd weer is er hoop als we een afspraak hebben gepland. ‘Misschien is het dit huis wel’, zeggen we dan tegen elkaar. Zijn we zelfs, want stel dat het inderdaad zo is, al aan het schilderen en inrichten. 

Onze zoektocht gaat door, weliswaar in een klein gebied, maar op een dag zien we ‘ons huis’. Dan maken we echte plannen en gaan aan het werk. In dit huis komen de hulptroepen om in te pakken en ook Man’s spullen uit de opslag te halen. Een beetje weemoed zal er bij mij wel aan te pas komen. Jaren geleden ben ik alleen in dit huis komen wonen en heb het als een echt ‘thuis’ beschouwd. Maar samen met Man naar een ander ‘thuis’, dat is iets om naar uit te kijken. Morgen weer een nieuwe bezichtiging!