Sam 2

Sam heeft een paar uur op haar kussen liggen slapen. Zo af en toe rekt zij zich uit, maakt een paar geluidjes en rolt zich als een rolmops weer op. Als zij wakker wordt loopt ze naar de keuken. Ik hoor haar scharrelen in haar bak met brokjes. Sam draagt een halsband met een magneetje zodat zij door het luik weer het huis in kan, maar het magneetje zorgt bij het eten voor problemen. Door dat ding klinkt zij vast aan het ijzeren bakje, maar daar heeft Sam slim als poezen zijn, zelf de oplossing voor gevonden. Elk brokje wordt met haar linker pootje, nooit het rechter dan lukt het niet, uit het bakje op de grond gewerkt om op te eten. En dat geeft een bepaald geluid. Daarna gaat zij door het luik naar buiten en blijft een poos in de tuin. 

Eenmaal weer binnen let ik niet zo op haar. Ik hoor wel dat zij met iets bezig is, maar gun me de tijd niet om te kijken wat ze doet. Ze zit onder de bank en net als ik haar daaronder vandaan wil halen loopt ze met iets in haar bek de kamer uit naar de keuken. Denk nog dat het een grote naaktslak is, dat moet dan wel een reus zijn, zo’n groot ding

heeft zij in haar bek. Ik ga kijken. Nog voordat ik Sam zie hoor ik haar tekeer gaan. Druk bezig met een muis. Op slag verander ik in een soort lappenpop. Mijn benen worden slap, een weeïg gevoel komt in mijn maag. Vlug de keukendeur dicht en zo durf ik wel te kijken, wil weten waar Muis blijft. Die is slim, maar al snel moe en misschien ook gewond. Sam is niet zachtzinnig. Om de haverklap houdt zij Muis in haar bek om haar vervolgens weer te laten lopen zodat zij met een poot op Muis in kan slaan. Een tijdje is Muis zoek. Sam sluipt van de ene naar de andere hoek. Wat te doen? Man niet thuis, ik kan de keuken niet in, beter gezegd, ik durf de keuken niet in. Uiteindelijk heeft Sam Muis weer in haar bek, die reageert nog nauwelijks, ook al probeert Sam nog wel met haar te spelen. Dan gaat zij in een hoek zitten en voordat ik goed en wel besef wat zij daar doet is Muis verdwenen, in de maag van Sam. Ik dacht dat poezen alleen maar met muizen speelden, nooit geweten dat het ook als lekkernij werd beschouwd. Eten op, Sam weer naar buiten. Mocht u nu denken dat ik weer stevig op mijn benen sta en het weeïge gevoel uit mijn maag is verdwenen, dan heeft u het mis. Mijn knieën bibberen en het weeïge gevoel is er ook nog steeds. Een foto maken van dit speelkwartier is niet gelukt, teveel beweging.

.