Isolement

Mijn agenda baart me zorgen. Niet dat ik moeite heb met het omslag of de kleur ervan, meer met wat erin geschreven staat. De hoeveelheid afspraken. Weer heb ik er niet voor gezorgd vrije tijd over te houden. Tijd die ik voor mezelf nodig heb zonder iets of iemand om me heen. Geen telefoon, geen mensen, alleen ‘ik’. Dan pas kan ik lezen, schrijven of studeren.

Hoe drukker ik bezig ben hoe drukker ik in mijn gedachten ben. Dan lukt niets meer. Ik kan geen blog meer schrijven, ik kan er wel een paar schrijven zoveel inspiratie. Maar wat ik zal schrijven, dat weet ik dan niet en de zinnen in de juiste volgorde zetten, dat lukt me dan niet. Ik kan niet lezen in dat mooie boek om van studeren maar te zwijgen. Vaak de deur uit moeten voor een afspraak past niet bij mij en ik houd evenmin van de drukte en het lawaai van het verkeer. In de stad kan dat enorm zijn vooral als je zoals ik alles op de fiets doet. Dan zijn er nog ‘de dierbaren’. Hoeveel ik ook van hen houd en niet zonder hen kan, ook zij kosten mij energie. Vandaar dat ik regelmatig behoefte heb aan ‘isolement’. Dan sluit ik mij op in huis en doe de dingen waar ik mij het prettigst bij voel. Dat kan lezen of schrijven zijn, maar ook een uurtje in mijn deken gerold op de bank liggen. Het kan zijn dat ik in huis rommel of magazines die er al lang liggen eens doorblader zodat ik die weer door kan geven aan Vriend of Vriendin. Het kan zijn dat ik ‘vrouwendingen’ doe, een masker of een geurend voetenbadje neem, mijn nagels lak. Gewoon in mijn tempo de dag vullen met voor mij rustgevende bezigheden.

Saai? Welnee! Ik kan immers ook genieten van ondernemen of van muziek op vol volume en plots heel hard ‘tralalalala’ roepen of heel vals meezingen. Als ik zo nu en dan de tijd maar een beetje zelf in kan delen zonder de druk van ‘het moeten’. Ik word er een aangenamer mens van, intens gelukkig en mijn voorraad energie groeit op die dagen. Dus als u mij ontmoet en ik wat kribbig ben, dan weet u dat ik geen tijd voor mezelf heb gehad. En als u denkt dat deze behoefte aan rust met de jaren komt dan kan ik u geruststellen. Had er als kind al last van, hield me schuil in een hoekje van de garage.